Kleine bom op wielen

Een recent bezoek aan oude bekenden in Italië gaf ons de mogelijkheid om te peilen hoe sterk de mythe van Abarth nog leeft bij onze vrienden van over de Alpen. Ze zijn dol op het merk met de schorpioen en creëren kleine juweeltjes die lijken op de Abarth 595 of 695 esseesse uit de jaren zestig, dankzij de talrijke onderdelen en kits die beschikbaar zijn op de markt.

Geen wonder dat Fiat, eigenaar van het merk sinds 1971, de geschiedenis vijftig jaar later graag herschrijft. De Italiaanse reus ging voluit en zette een apart distributienet op, aangezien Abarth vroeger een onafhankelijk merk was met zijn eigen dealers. In een halve eeuw is het recept niet veel veranderd: de Abarth 500 neemt het leuke gezichtje van de Fiat 500 over, maar dan met wat meer spieren door een dikkere voorzijde voor de intercoolers en een meer expressieve kont met twee uitlaten.

Expressief uiterlijk

De grote velgen en de versterkte remmen zijn van de partij, net als de verlaagde ophanging. Alle Fiat-logo’s ruimen plaats voor het beeld van een schorpioen. Idem in het interieur, waar we de sympathieke boordplank van de Fiat 500 terugvinden. Het lederen sportstuur, pedalen en een voetsteun in aluminium, zwart in overvloed en uitnodigende kuipzetels maken het interieur wat mannelijker. De turbodrukmeter voegt nog een sportief accent toe.

Onder de motorkap ligt een drukgevoed 1.4-blok. De 500C onderscheidt zich van de 500 door een lichtjes hoger vermogen (140 in plaats van 135 pk) en door een gerobotiseerde vijfversnellingsbak met schakellepels aan het stuur waarmee die de bestuurder kan kiezen tussen zelf of automatisch schakelen.
Van de 500 neemt de 500C heel wat elementen over: de magische sportknop die de motorsturing aanpast, de drukvoeding, de Torque Transfer Control die de overdracht van het koppel naar de wielen verbetert en de auto stabieler maakt en leuker in bochten en allerhande technologieën zoals ABS, EBD (remkrachtverdeling), ESP, ASR, vertrekhulp op hellingen en noodremhulp.

Vrijgevige uitrusting

Het veiligheidsarsenaal telt maar liefst zeven airbags. Wat de uitrusting betreft, is de 500C van huis uit goed voorzien met elektrische en verwarmde zijspiegels, getinte achterruiten, een lederen multifunctiestuur dat regelbaar is in de hoogte, automatische klimaatregeling met twee zones, bixenonkoplampen, parkeersensoren achteraan, schakellepels aan het stuur, mistlampen vooraan, 16-duimsvelgen, een radio/cd-speler met Blue & Me (Bluetooth en mediaspeler) en voorzieningen voor een draagbaar navigatiesysteem. Het gevolg is dat de optielijst beperkt blijft tot specifieke kleuren zoals het tweekleurige koetswerk van de testwagen, de lederen bekleding (1.000 euro), 17-duimsvelgen (300 euro) en nog enkele andere functies.

Gezien het weggedrag van de ‘gewone’ Fiat 500 fronsten we toch de wenkbrauwen bij de ambities van de Abarth. Met veel nieuwsgierigheid namen we dan ook het stuur van deze kleine bom op wielen, ter beschikking gesteld door verdeler Beerens.

Heilig temperament

De eerste echo’s van de motor die ontsnappen uit de uitdagende dubbele uitlaat zetten meteen de toon: allegro appassionato. De kleine 1.4 laat zijn stem horen en je kunt met het dak open optimaal genieten van zijn gezang. We houden ons niet in en activeren onmiddellijk de sportknop, die perfect past bij de geest en het karakter bij deze Fiat die gebeten werd door de schorpioen van Abarth. Zo komt de 500C helemaal tot zijn recht, met een levendige motor, een vlotte klim in de toeren en uitstekende prestaties in verhouding tot de afmetingen. De tweede ‘magische’ knop is die van de TTC, die het onderstel een enthousiaste respons geven op wegen “die hem goed liggen”. We genieten ervan om deze kleine spruit van de ene naar de andere bocht te sturen, zeker omdat de remmen heel krachtig zijn.

Zeldzame foutjes

Let wel op voor overdriven enthousiasme, want de korte wielbasis lokt soms heftige reacties uit. Niets om je zorgen over te maken, maar je moet het wel in je achterhoofd houden. Het enige probleem zijn de haperende schakelovergangen van de gerobotiseerde bak. In automatische modus is het echt flagrant, hoewel je het wel gewoon wordt en het fenomeen vermindert door met het gaspedaal te spelen. In de manuele modus verbetert de situatie lichtjes, maar we blijven dromen van een zesbak met dubbele koppeling ter aanvulling van de handgeschakelde bak die al beschikbaar is. Het is één van de weinige gebreken van deze aantrekkelijke auto, waarvan zelfs het comfort aanvaardbaar blijft gezien het weggedrag en de 17-duimsvelgen op onze 500C.