Bedwelmend

Balocco, half negen ‘s ochtends, het wordt een warme dag. De ’Fiat Proving Ground‘ ligt op zowat 50 kilometer van Milaan. Alfa Romeo heeft de pers uitgenodigd om er zijn laatste juweeltje te komen ontdekken: de 8C Spider. Een exemplaar in pastelblauw (Light Blue) doet denken aan de Giulietta Spider uit de jaren vijftig. Net als bij de 8C Competitzione worden slechts 500 exemplaren van de Spider gebouwd. Alfa stuurt 19 stuks naar België. Van bestelling tot levering wordt elke klant persoonlijk begeleid door één sales manager van het merk.

Exclusief oorgasme

Laten we eerlijk zijn, de verantwoordelijken van Alfa Romeo hebben ons niet zomaar op de 50 km lange piste losgelaten. We rijden eerst mee als passagier, met één van de technici die bij de ontwikkeling betrokken was. Hij kent het circuit als zijn broekzak. Een snelle blik op het instrumentenbord leert ons dat het VDC (ESP) uitgeschakeld is. Enkele gasstootjes brengen ons dadelijk in de sfeer. De sound van de 450 pk sterke V8 is gedempt, maar ook wild en metaalachtig. Alfa verkoos voor zijn Spider een soepel dak, dat opplooit in een Z. Het centrale gedeelte zorgt zo voor de afdekking, wat een gewichtsbesparing oplevert. De bediening is hydraulisch, maar de vergrendeling is nog steeds manueel. Weer enkele kilo’s gewonnen.

Wervelingen

Na enkele rondjes met mijn begeleider, is het mijn beurt. De stoel is niet in de hoogte verstelbaar maar toch is de rijhouding goed. Het stuur ligt goed in de hand en de carbon schakelaars achter het stuur zijn uitnodigend. Toch leggen we de eerste ronde af in automatische modus. Kwestie van het circuit te leren kennen. Bovendien geeft het me de tijd om de aerodynamica te evalueren. Zelfs bij meer dan 200 km/uur blijven de turbulenties beperkt. Uitstekend werk dus. En dit was nog maar de verkenningsronde.

Stijf

Tweede ronde. Met een druk op de ’S‘-knop schakelen we naar de sportstand en klimt de 4,7 liter van Maserati-origine wat hoger in de toeren. Bij 7.000 omwentelingen ontwikkelt de V8 450 pk, maar de begrenzer grijpt pas 500 toeren later in. De auto gaat vliegensvlug door de zes versnellingen en de bochten komen steeds sneller op ons af. Net als de Coupé voelt de Spider erg evenwichtig aan. De transaxle (versnellingsbak aan de achteras) garandeert een goede gewichtsverdeling, maar ook het benzinereservoir werd tot net achter de zetels vooruitgeschoven. Met zijn stalen chassis en carbon koetswerk weegt de Spider bijna 100 kilogram meer dan de Coupé. Bij een dergelijke stijfheid maalt daar niemand om.

Met de vingertoppen


De snelheid wordt nog wat opgevoerd. Vermogen en remmen worden op de proef gesteld. In tegenstelling tot de Coupé krijgt de Spider standaard carbon-keramische remschijven. “Rem pas bij het 100-meterpaneel voor de chicane”, roept mijn copiloot. Ik wil wel, maar we komen eraan met een snelheid van 220 km/uur. Het lukt. Hoewel het alsmaar sneller gaat, en de rempunten voortdurend verlegd worden, blijft de auto uiterst efficiënt. Het vertrouwen groeit en als de technicus me voorstelt om de stabiliteitscontrole uit te schakelen, aarzel ik geen seconde. Maar ik wil het lot niet tarten en laat de auto pas bij het uitkomen van langzame bochten even uitbreken. Bovendien is de 8C Spider licht onderstuurd bij het ingaan van de bocht. De auto laat zich met de vingertoppen besturen en brengt de piloot nooit in moeilijkheden. Met 80% van het koppel bij 2.000 toeren en de erg snel schakelende bak kan je altijd terugvallen op voldoende reserve. Heerlijk.

De Alfa Romeo 8C Spider is een kunstwerk op wielen. Zodra je het gaspedaal beroert, hoor je een fantastische sound. Hij is minder levendig en radicaal dan sommige van zijn rivalen, maar hij bezorgt je een apart rijplezier. De prijs? Voor deze 8C Spider moet je diep in de geldbeugel tasten. Hij kost 213.000 euro of nog 50.000 euro meer dan de Coupé.