De looks en de ruimte

 Presentatie

Met uitzondering voor de vurige Viper, zegt de naam Dodge niet zoveel. Nochtans heeft Dodge een tijdje geleden een druk offensief ingezet met de presentatie van een volledig nieuw gamma. Na de Caliber en de Nitro, is het de beurt aan de Avenger om zijn opwachting op het oude continent te maken. Dodge is zo wat de sportdivisie van Chrysler en de Avenger onderstreept dit door zijn aparte look. De sportieve design is wel aantrekkelijk, maar je ziet dadelijk dat het zicht ¾ naar achteren, erg gehinderd wordt door de volumineuse C-stijlen.

Motor

Onder de kap vinden we net als bij de Sebring, de ouwe getrouwe 2.0 TDI van VW terug. Met 140 pk en 310 Nm koppel bij 1750 omw, heeft hij helemaal geen moeite om de 1635 kg van de Avenger te verplaatsen. Dodge kondigt een top van 200 kmh aan en klokt de sprint van 0 tot 100 in 11,8 seconden af.

Met zijn ondertussen gekende stem ontbindt de motor zijn paardjes vanaf 2000 toeren. Onder dit toerental is er maar weinig van de cavalerie te merken. En zoals steeds laat de TD met pompinjectoren zich kennen door zijn klepperend geluid, zijn vibraties en zijn rauwe stem, maar tegelijkertijd zorgt hij voor een stevige por in de rug. Hij is daarenboven erg sober en ons gemiddelde van 7,4 per honderd zorgt voor een goede autonomie. De uitstoot wordt volgens Dodge op 170 gr per kilometer gemeten.

Net als bij de Sebring en de Caliber wordt de motor aan een manuele 6-bak gekoppeld. Die is erg aangenaam in gebruik en kenmerkt zich door zijn stevige en precieze werking. De spreiding werd goed bestudeerd en eigenlijk kunnen we alleen de lange slag van het koppelingspedaal bekritiseren.


Wegligging

Zoals het voor een Amerikaan past, is de Avenger tamelijk soepel opgehangen. In tegenstelling met zijn sportieve roeping, durven we hem zelfs met de Sebring vergelijken. Verwacht jullie op slechte wegen dus maar aan de nodige pompbewegingen. De demping lijkt niet echt berekend te zijn, om op slechte wegen de koets rustig te houden. En dat maakt dat bij een dynamische rijstijl de rijprecisie wat verloren gaat. Niet dat het weggedrag gevaarlijk wordt of zo. Helemaal niet zelfs. De Avenger heeft een gezond en veilig weggedrag en verrast zijn bestuurder niet met plotse reacties. Verwacht gewoonweg niet dat je op een bochtig parkoers het ritme van een goede Europese berline zal kunnen volgen. Zowel de stuurinrichting als de remmen verrichten overigens zonder commentaar hun werk.

Comfort

De « chewing gum »-ophanging filtert de oneffenheden van de weg echter uitstekend weg. De inzittenden genieten dus van een opmerkelijk rijcomfort. En over zitruimte zullen die inzittenden geen klachten hebben. Blijkbaar werd de binnenruimte van de Avenger voor onze hamburgeretende vrienden ontworpen en vier goed ontwikkelde volwassenen vinden dan ook makkelijk plaats. Alleen zijn de lederen stoel waarmee ons testexemplaar uitgerust werd niet het beste wat we al onder de bips geschoven kregen. Het leder is erg glad en de zijdelingse steun is eerder symbolisch.

Auditief is het comfort eerder matig. De geluidsisolatie capituleert vrij snel voor de rauwe TDI en zeker met koude motor klinkt die erg onaangenaam en heeft hij zelfs wat weg van een overjaarse tractor. De afwerking is een weerspiegeling van de prijs: goedkoop. Hard plastic, kitscherige versieringen en een onnauwkeurige montage springen zo in het oog en geven een allesbehalve “klasse”-indruk. Maar ja, moet je voor die prijs fel klagen….

Practisch

De Avenger is op praktisch gebied erg goed voorzien. De achterbak laat zich in een oogwenk in 60/40 verhouding neerleggen, terwijl ook de passagiersstoel voorin horizontaal kan. Hierdoor stelt het transport van lange voorwerpen uiteraard geen probleem. Met de bank weer op zijn plaats blijft het volume van de bagageruimte tot 438 liter beperkt. En de afwerking van die ruimte is erg rudimentair. Aan de achterkant van de bekleding kon er zelfs geen schuimrubbertje meer af.

Van de andere kant kan je, typisch Amerikaans, zowat overal een blikje kwijt. In een vak boven het handschoenkastje kan je zelfs 4 flessen van een halve liter koelen. En de bekerhouder tussen de voorstoelen kan je drankje koelen…en verwarmen!


Prijzen en uitrusting

Maar het sterkste punt van de Avenger is zijn prijs. De SE-basisversie komt op 23.300 € en dat is, voor een dergelijke auto, absoluut niet duur. Voor die prijs biedt Dodge je elektrisch bediende en verwarmde spiegels, elektrische ruiten, frontale en zijdelingse airbags en zelfs airco. De SXT kost je 3.200 euro’s meer en daarvoor krijg je 17-duims lichtmetalen velgen, verwarmde voorzetels, een elektrisch regelbare bestuurderszetel en een radio-MP3 combinatie. En de lijst is nog behoorlijk lang. In optie biedt Dodge voor 2.600 € het uitstekende “MyGIG”’-navigatiesysteem aan, terwijl een hifi-installatie voor 1.210 € de toonbank passeert en de 6 CD-lader met 400 € de rekening verhoogt.

Conclusie

In tegenstelling wat de constructeur beweert is de Avenger geen sportieve wagen. Wat ons betreft, mag je hem eerder als een comfortabele Amerikaanse berline omschrijven. En dat terwijl de concurrentie in dit gamma en met deze uitrusting een heel stuk duurder is. Terwijl die rivalen het op gebied van binnenruimte toch moeten afleggen. En tegen die voordelen wegen nadelen als een mindere afwerking en matige geluiddemping niet echt op.