Beter met de jaren

Sinds 2008 verkocht Opel al ongeveer 600.000 exemplaren van de Insignia. Vorig jaar was hij de vijfde best verkochte auto van Europa in zijn segment, na het Duitse premiumtrio (BMW 3-Serie, Audi A4 en Mercedes C-Klasse) en de Volkswagen Passat. Al maakt Opel zelf niet graag die vergelijking: het merk uit Rüsselsheim blijft toch vooral mikken op een breed publiek. In die klasse moet de Insignia alleen de Volkswagen Passat voor zich dulden en overtreft Opel onder meer de Citroën C5, Skoda Superb en Peugeot 508.

Qua verkoop een topper dus, maar in de pechstatistieken van het Duitse ADAC vind je de Insignia in de onderste regionen van het segment samen met de Mazda6 en de Ford Mondeo. Het vlaggenschip van Opel kreeg ook veel kritiek op zijn weinig gecultiveerde dieselmotoren en onoverzichtelijke ‘knoppenzee’ op de middenconsole, punten die in dit nieuwe modeljaar aangepakt werden.

Country Tourer

Het design lijkt wel in de smaak te vallen en evolueert voorzichtig. De Insignia is altijd al een knappe verschijning geweest en de ontwerpers hebben het uiterlijk nog net wat meer klasse gegeven. De lagere en bredere grille is afgewerkt in chroom ofwel – als je opties bestelt die een geïntegreerde radar nodig hebben – matzwart. Ook de indeling van de koplampen en de lijsten rond de mistlampen zijn nieuw. Achteraan lopen de nieuwe lichtblokken voortaan ook in de vier- en vijfdeurs door in de kofferklep, zoals bij de cabriolet Cascada.

Geen wereldschokkende veranderingen, maar het grootste nieuws is de Country Tourer. Een stoerdere versie van de break, altijd op de vier wielen aangedreven. Het concept is vergelijkbaar met de Allroads van Audi, de Subaru Outback of de Volkswagen Passat Alltrack: een verhoogde ophanging, beschermplaten onderaan het koetswerk en een opvallende bekleding van de wielkasten.

Apps

Het interieur van de Insignia werd grondiger aangepakt dan de buitenkant. De bestuurder kijkt nu naar een scherm met digitale snelheidsmeter en geïntegreerde boordcomputer. In de middenconsole staat een groter scherm dat je op vier manieren bedient: door het aan te raken, door instructies uit te spreken, via knoppen aan het stuurwiel en met een touchpad tussen de voorzetels. Daar kun je letters op schrijven (om een adres te zoeken) of mee inzoomen op de kaart van het navigatiesysteem. Helaas sprong de cursor van de touchpad tijdens onze eerste test naar alle kanten, behalve diegene die we eigenlijk wilde. Het aanraakscherm reageerde dan weer vaak te traag.

Ook nieuw is dat je het infotainmentsysteem (vanaf begin 2014) kunt uitbreiden met apps uit de Opel AppShop. Denk bijvoorbeeld aan het weerbericht of internetradio (TuneIn), snufjes die alleen werken met een stabiele internetverbinding. Op je smartphone kun je dan weer een handige app plaatsen waarmee je eender welk deel van de auto kunt scannen met de camera om uitleg te krijgen over de werking. Gedaan dus met zoeken in de dikke handleiding.

Nieuwe motoren

Bij deze eerste test maakten we kennis met drie motoren die nieuw zijn in de Insignia, te beginnen met de 1.6 SIDI turbobenzine (170 pk). Deze krachtbron draait dankzij zijn twee balansassen erg zacht en blijft heel discreet in het interieur. Van sportieve sensaties is echter geen sprake. Jammer, want qua besturing en weggedrag blijft de Insignia een uitstekende auto. Opel paste de ophanging aan (vooral achteraan), waardoor de wegligging nog wat verbeterde.

We stappen over naar een dieselversie. Interessant is dat de nieuwe 2.0 ecoFLEX, beschikbaar met 120 of 140 pk, in beide varianten amper 99 g CO2/km uitstoot. Een verbruik van 3,7 l/100 km dus, ongezien in dit segment. Qua geluid en trillingen is het nog altijd geen referentie, maar de variant met 140 pk overtuigde wel door zijn soepelheid en aangename koppel. De versnellingsbak mocht wel vlotter schakelen.

Tot slot kropen we achter het stuur van de Country Tourer. Die is alleen beschikbaar met de sterkste motoren: de tweeliter diesel met 163 pk of (biturbo) 195 pk en de nieuwe de 2.0 SIDI (250 pk). Die laatste is misschien minder relevant voor de Belgische markt maar wel helemaal nieuw. Deze krachtbron is weliswaar pittig, discreet en lineair, maar heeft moeite met het gewicht van dik 1,8 ton.