Het origineel

Brave berline

Bij de eerste verschijning oogt de WRX STI braver dan de paus. De lijnen zijn klassiek, om niet te zeggen banaal, en alleen de koplampen voegen wat fut toe aan het ontwerp. Maar om een goed figuur te slaan bij de liefhebbers van Fast & Furious monteert Subaru een plank van Ikea op de kofferklep (lees: een kolossale spoiler), een grote luchthapper op de motorkap en opvallende velgen.

Kortom, in die trim zijn er geen twijfels meer over zijn ambities. En dan vergeet ik nog de vier uitlaten te vermelden, kwestie van de kleine GTI's de loef af te steken die er in het algemeen maar twee hebben. Met deze auto valt niet te lachen.

En vanbinnen?

Het interieur stelt wat teleur. Deze bom op wielen straalt dankzij de toerenteller in het midden van de tellerpartij wel sportiviteit uit. Bovendien ondersteunen de kuipzetels het lichaan uitstekend. Sportief is de WRX STI, maar kwalitatief niet echt hoogstaand. Harde kunststoffen, middelmatige verstelmogelijkheden, het oogt allemaal nogal goedkoop.

Het infotainmentsysteem met navigatie lijkt uit de eerste de beste toebehorencatalogus geplukt en omvat vreemde menu's. Zo'n auto koop je natuurlijk niet om in extase te geraken door de bediening of het instrumentenbord. De WRX STI is wel voldoende praktisch en ruim. De koffer is goed gevormd en, nog belangrijker, moduleerbaar.

Het hart van het beest

Conform de traditie ligt onder de motorkap een viercilinder boxer met een grote turbo. De krachtbron werd rechtstreeks overgenomen uit de hatchbackversie, met één verandering: een uitlaat die iets luider klinkt, maar verder niets toevoegt aan de prestaties. Op de testbank ontwikkelt deze 2,5 liter 300 paarden en 407 Nm bij 4.000 tr/min. De versnellingsbak is handgeschakeld en telt zes verhoudingen.

Tijd om over de SI-Drive te praten. Dat is een kleine schakelaar uit aluminium die zich achteraan de schakelpook bevindt en die het temperament van de motor en de respons van het gaspedaal verandert van zacht tot wild, in drie verschillende standen.

Integrale transmissie 

De vierwielaandrijving verdeelt de kracht à la carte. Je kunt het differentieel manueel aanpassen voor een meer of minder speels weggedrag. De automatische stand garandeert de beste doeltreffendheid in alle situaties. Als je een ervaren piloot bent, zul je veel genoegen halen uit dit DCCD (zoals het systeem heet). Ben je nog een beginnend piloot, da voldoet de automatische modus prima.

Op de weg

Na de presentatie is het tijd om de bolide te starten. Met de sleutel op zak duwen we op de startknop. De boxermotor met zijn typische geluid komt tot leven. De motor is nog koud, we beginnen dus met de nodige zachtheid. De koppeling is eerder stevig en de versnellingsbak schakelt viriel, maar de besturing is verbazend licht. De remmen zijn erg krachtig. Om in de stad te rijden is de Comfort-modus perfect, het geheel is volgzaam en je krijgt zeker niet de indruk overweldigd te worden door het vermogen. De WRX STI is zelfs eerder ingetogen en rustig, misschien wel een beetje teleurstellend. De auto schudt wel hard, de ophanging lijkt bevroren.

Banzai!

De motor en de bestuurder zijn opgewarmd en er zijn bochten wegen in zicht. Ideaal om over te schakelen op de standen Sport of Sport Plus. En we zijn vertrokken! Het gaspedaal reageert directer en de minste druk op het pedaal ontketent een storm onder de motorkap. Onder 2.500 tr/min is de motor kalm, maar daarboven is het een tsunami en gaat de wijzer van de toerenteller door tot de rode zone aan 6.500 tr/min.

De eerste bocht ligt voor ons. We remmen wat langer tot de ingang van de bocht en hop, de achterkant rolt vrolijk. Licht tegensturen, weer op het gas en de Subaru vertrekt als een kanonskogel. Tweede versnelling tot aan de rode zone, derde met een korte en precieze handbeweging, het pedaal tot op de vloer en we zijn weer vertrokken. Tijd om naar de toerenteller te kijken is er niet, want daar doemt al de volgende bocht op. We remmen laat en sturen snel in met de zeer directe stuurbekrachtiging. Wat een auto! Alleen jammer dat de besturing een beetje consistentie mist.

Letterlijk in de zetel gedrukt, waarderen we de woestheid van de motor, die het asfalt lijkt te verslinden. Wat een contrast met de Comfort-modus, die vooral zacht is. De motor klinkt vrij luidruchtig, maar niet melodieus. Een beetje zoals de klimaatregeling op volle kracht.

Glouglouglou

Aan alle mooie liedjes komt helaas een einde. Aan dit tempo zul je niet lang rijden, omdat jouw rijbewijs wordt ingetrokken, omdat overdreven optimisme eindigt in een uitschuiver of omdat je zonder benzine komt te staan. Met een sportieve rijstijl schiet het verbruik omhoog tot bijna 20 l/100 km. Met een ingehouden rechtervoet, genietend van de geluidsinstallatie en al spelend met de snelheidsregelaar kun je de dorst beperken tot 11 l/100 km. Om daaronder te duiken, moet je echt een ecorijstijl hanteren. En dan is een WRX STI zinloos.

Geen cadeau

Er staan twee versies op het programma: de Sport (43.995 euro) en de Sport Executive (48.495 euro). Er zijn meer betaalbare auto's. Met de belastingen, de verzekering, de banden en het verbruik loopt de rekening snel op. De basisversie beschikt standaard over een snelheidsregelaar, vier elektrische ruiten, xenonlampen, 18-duimsvelgen, een multifunctioneel stuur, een audiosysteem met tien luidsprekers, een garantie van drie jaar of 100.000 km, ...

Conclusie

Laten we meteen met de deur in huis vallen: wie vooral in de stad of op de autosnelweg rijdt, heeft aan de WRX STI geen boodschap. Het verbruik is hoog, het comfort droog, de versnellingsbak stroef en het gebruiksgemak middelmatig. Ligt jouw actieterrein echter op bochtige wegen, sluit de WRX STI dan in de armen. Zijn wonderbaarlijke efficiëntie tovert meteen een glimlach op jouw gezicht. Je moet natuurlijk wel de gepeperde rekening kunnen betalen. En niet te nauw kijken naar de afwerking.