Alfa Romeo 4C: exclusieve test

Een kleine Ferrari? Hij heeft er de allures van, maar niet de extravagantie. Alles – behalve misschien de koplampen – lijkt helemaal juist te zitten, van de golving van de achtervleugels tot de lage neus en de wielen op de hoeken van het koetswerk. Een opmerkelijk verfijnd ontwerp, helemaal subliem dankzij het knappe kontje dat als een mooie jurk de intieme delen van deze mooie creatie bedekt.

Bijzondere afmetingen

Vooral de afmetingen wekken verbazing: minder dan 4 meter lang, bijna 1,9 meter breed en minder dan 1,19 meter hoog. Zo kort als een stadswagen, zo breed als een SUV en zo laag als … Tja, als wat? We kunnen moeilijk vergelijken, behalve met een Lotus dan wel een of andere zeldzame Britse sportwagen.

Koffer of motor?                

Voor we instappen in dit ‘ruimtetuig’, bekijken we de 4C even van alle kanten, te beginnen met de koffer. Natuurlijk is dit geen functioneel model: de klep opent alleen vanbinnen, dekt ook de motor af die voor de koffer ligt, weegt zwaar en wordt met een kleine stang omhoog gehouden. De kofferinhoud blijkt beperkt en wordt opgewarmd door de nabijheid van de motor. Dit is duidelijk niet de grootste troef van de 4C.

Nu de koffer toch open is …

Buigen we ons even over de motor. Niets uitzonderlijks op het eerste gezicht: een viercilinder met een inhoud van 1,7 liter. Is het dat maar? Neen, want een turbo helpt om 240 pk en 350 Nm te leveren. Vandaag zijn dat bescheiden waarden voor een sportwagen, maar de 4C heeft een geheim waar we dadelijk op terugkomen.

Naar binnen  

We zijn al helemaal gecharmeerd, nu nog ontdekken of de schoonheid ook vanbinnen zit. Dat lukt niet zonder moeite: de 4C ligt laag bij de grond en de drempels zijn zo dik als de armen van Jean-Claude Van Damme. Na talloze pogingen begrijpen we eindelijk dat je je moet laten vallen in amazonepositie om vervolgens je twee benen naar binnen te zwaaien. Eindelijk zitten we.

Striptease

Het is zover. De 4C is bijna even naakt als een Ferrari Enzo: bijna geen opbergruimte, geen handschoenvak, minimalistische afwerking: alles is perfect omdat de structuur uit koolstofvezel zo beter tot zijn recht komt. Het essentiële is aanwezig in deze spartaanse sfeer, elektrische ruiten en manuele klimaatregeling zijn gebleven. Een laag gewicht was heilig voor de ingenieurs en minder dan 900 kg op de weegschaal is bijna een mirakel te noemen.

Klaar voor een ritje?

We starten. De motor komt tot leven met een rauwe stem, een stem die in het interieur nadrukkelijk aanwezig is omdat de inzittenden alleen geïsoleerd worden van de motor met een dunne ruit. De sportuitlaat tilt de sfeer naar een nog hoger niveau. Er is geen versnellingspook, alleen enkele knoppen: duw op 1 en de automaat met dubbele koppeling schiet in actie. En let op waar je de wielen plaatst: de bodemvrijheid is eerder symbolisch waardoor je verkeersdrempels heel omzichtig moet nemen.          

Doorlopen, niets te zien!

De jacht op de kilo’s ging ook ten koste van de stuurbekrachtiging. Pijnlijk voor de armen. Zicht naar achteren is er nauwelijks (wel een mooi zicht op de mechaniek), terwijl de uitlaat de hele buurt op stelten zet. Niet de babes in minirokje maar jij trekt de aandacht!

Vlucht uit de stad

We ontsnappen uit deze vijandige, stedelijke omgeving. Zijn favoriete speelterrein zijn kleine verlaten wegen die draaien in alle richtingen. Schitterend en buitengewoon: de 4C laat zijn echte persoonlijkheid zien en vormt één geheel met zijn bestuurder.

Rechte lijn: vol gas en de brutale acceleratie katapulteert je richting horizon te midden een onwaarschijnlijk bruut geluid. De oren worden verwend met uitbarstingen van de uitlaat, gebrom van de motor en een blazende turbo. Het lijkt wel alsof de Rolling Stones, Woodkit en misschien zelfs Beethoven aan het werk zijn onder de motorkap.

Nog beter in bochten

Nog straffer dan het concert van de motor is het chassis. De directe en nauwkeurige besturing zorgt voor een goede feedback, het lijkt wel alsof je de weg streelt met de hand. De remmen vergen wat gewenning: ze zijn zo krachtig dat je moet opletten dat je niet stilstaat vóór de bocht. En dan is er nog het natuurlijke evenwicht, geholpen door het rigide onderstel en de uitzonderlijke grip.

Alles perfect

Door het opwindende karakter laten we ons helemaal gaan en vergeten we enkele mindere details zoals de voelbare reactietijd van de motor, de hinderlijke breedte van het koetswerk of de zetels met onvoldoende steun.

De 4C is leuk speelgoed voor volwassenen, de auto uit Toy Story als we sommigen mogen geloven. Je kiest hem niet voor lange ritten wegens de vermoeiende motor op de autosnelweg en de kleine koffer maar je droomt er wel van wanneer je in de zoveelste dieselwagen zit.  

Prijs

Een basisprijs van 51.500 euro is zeker niet overdreven. De Alfa 4C is radicaler dan een Porsche Cayman en heeft weinig rivalen, behalve misschien de Lotus Exige. Nog meer goed nieuws aan de pomp: ons gemiddelde bedroeg 9,4 l/100 km. Zeer redelijk voor een auto die 0 tot 100 km/u rijdt in 4,5 seconden.

Conclusie

Ik verwachtte me aan een krachtige, duivelse machine, maar het wordt nog beter. De 4C heeft persoonlijkheid en temperament. Alfa Romeo is wel degelijk zijn as herrezen. Door terug te grijpen naar de succesrecepten uit het verleden toont de constructeur de weg voor de toekomst.