Test Yahama MT-09: Speelvogel pur sang

De MT-09 was volledig gestript van praktische toegevingen en kon daardoor voluit de kaart van het rijplezier en pure fun trekken. De keuze van Yamaha om - sinds eind jaren ’70 - weer voluit voor de driecilinder-motor te gaan, bleek bovendien de juiste. De nieuwe Yamaha was meteen een erg mooie aanvulling op het aanbod uit Hinckley en Varese.

De motor uit de MT-09 meet 847 cc, ontwikkelt 115 k aan 10.000 tr/min en heeft een maximaal koppel van 87,5 Nm aan 8.500 tr/min. De driecilinder combineert het beste van twee- en viercilinders: gretig en krachtig in z’n lage en midden toerentalbereik en nog steeds fris en potent om ook in de hogere toerentalregionen een aardig mondje mee te kunnen praten. Bovendien is de Yam uitgerust met drie verschillende mappings.

Noem me gerust een oude zak, maar deze motoren zijn echte gadgets die het jeugdig enthousiasme onmiddellijk in lichterlaaie zetten. Het volstaat om tijdens het rijden, met de nodige precieze en vastberadenheid het gashendel dicht te draaien, om de driecilinder heerlijk te horen roffelen. Manna voor de motorziel…

Compact
Het rijwielgedeelte is zo licht en compact mogelijk gehouden en dat geeft de MT-09 een erg kwiek rijkarakter mee. En dat komt goed uit, want aan persoonlijkheid heeft de Yamaha alvast geen gebrek. De MT-09 weegt droog slechts 171 kg. Volgetankt is dit 188 kilogram, wat van de Japanner een lichte motorfiets maakt, gezegend dus met een kwiek rijgedrag en heerlijke driecilinder tussen de wielen. Dat er hiervoor soms als eens een compromis moest worden gesloten, valt niet uit te sluiten. In de benzinetank kun je bijvoorbeeld maar 14 liter kwijt. Dat zorgt voor niet al te dure tankbeurten maar je zal vaker aan de pomp staan.

De Yamaha is volledig nieuw, van A tot Z, en voor het chassis konden de ingenieurs gebruik maken van twee elementen uit aluminium. Verder zorgt het motorblok als onderdeel mee voor de nodige stijfheid wat de ingenieurs dan weer net wat meer vrijheid gaven bij het ontwerpen van het frame en het proberen om het gewicht zo centraal mogelijk te plaatsen.

Comfortabel
Je mag dan wel met je helm vol in de wind te zitten, dat neemt niet weg dat de zitpositie aan boord best comfortabel is. Het rechte stuur valt goed in de handen en je zit meteen in een actieve houding. Wanneer het op vering aan komt, is Yamaha genereus geweest, want de vering is instelbaar en heefft ruim voldoende veerweg (7 mm meer dan een FZ8) om je een comfortabele rit te garanderen.

De comfortabele vering is dan wel uitstekend nieuws voor je welgevormde derrière, maar het heeft ook als resultaat dat wanneer het wegdek er minder gunstig bij ligt en je wat flukser aan de gas gaat, je toch te maken hebt met een voorkant die erg licht wordt.

Een duivels evenwicht en een wendbaarheid waarmee je de collega-motorrijders hun tenen mee kunt laten uitkuisen… Dat is de MT-09, maar er is meer. De Japanner heeft een remmenwinkel aan boord zoals we dat graag zien: krachtig, bijtgraag en eenvoudig te doseren. Het beste van de MT-09 is z’n driecilinder. Hij bevestigt de kwaliteiten die MV en Triumph al zo vaak hebben ten toon gespreid. Het doet deugd om te zien dat ook de Japanse fabrikant weer aansluiting heeft gemaakt bij deze motorconfiguratie. Een driecilinder die gezegend is met bruikbaar vermogen van laag tot hoge toerentallen. Hij is bovendien nog eens gekoppeld aan een erg precieze versnellingsbak die toelaat om regelmatig het ontkoppelen bij het schakelen over te slaan.

Speelvogel pur sang
Elke motard die zich wil amuseren met een motorfiets vindt in de MT-09 alles terug wat hij nodig heeft. Maar verwacht niet dat je je lieftallige partner een plezier doet door de MT-09 voor te stellen voor een gezellige motorrit met z’n tweeën. Wie bovendien een behoorlijk stuk autostrade moet afleggen vooraleer hij aan z’n favoriete bochtenwerk kan beginnen, zal ook meteen de keerzijde van de naked bike-medaille ondervinden. En dan hebben we het nog niet over plotse regenbuien gehad.

En daar knelt een beetje het schoentje. Is een motor alleen maar gemaakt om er op een zondagnamiddag enkele uren onversneden rijplezier uit te puren? Nogal wat motorrijders zijn die mening toegedaan en de constructeurs volgen hen daar in door een ruim aanbod van dergelijke motorfietsen aan te bieden. Op die manier gaat er toch minder aandacht naar de modellen waarmee je alle dagen van de week op terug kunt vallen. Een vernieuwde versie van de TDM bijvoorbeeld zou een frisse wind door de gelederen kunnen blazen. Nog een reden om uit te kijken naar de Intermot...