Volkswagen
Heeft de 6e generatie Volkswagen Polo het na de facelift in zich om uit de schaduw van zijn grote broer te komen, de legendarische Golf?
De Franse motorconstructeur gebruikt dat rijke motorverleden als inspiratiebron om de Django uit te brengen, een neo-retro scooter die verwijst naar de Peugeot-tweewielers uit de jaren ’50 zoals de S55 en de S57. Het is dan ook niet toevallig dat een exemplaar daarvan in de showroom van Peugeot op de Grande Armée Avenue in Parijs staat te blinken. Het is ook daar dat we kennismaken met de Django, een jaar nadat hij werd voorgesteld in Milaan.
De Django onderscheidt zich meteen door het feit dat hij in vier verschillende versies - ‘universums’ volgens de fabrikant - beschikbaar is. De meeste chique versie is de “Allure” en die krijgt een tweekleurenlak, banden met witte flanken op grijze velgen, een klein windschermpje en een top-case.
De “Evasion” is veel speelser. Hij valt op door z’n geslaagde tweekleurige jasje, zijn witte velgen, z’n windschermpje en z’n verchroomde bagagerek vooraan.
De “Sport” herken je meteen aan z’n zadel met monozit (zadel voor duo wordt meegeleverd), zijn stickers met nummering aan de zijkant en zijn egale kleurstelling: blauw of zilver.
De instapversie is de “Heritage”. Naast z’n monochrome koetswerk, dat in België enkel in het zwart beschikbaar zal zijn, verschilt hij ook door het ontbreken van de verlichting onder het logo. Ook het remsysteem is niet gecombineerd.
Op de Heritage na, zijn de verschillen tussen de modellen onderling vooral terug te brengen tot uiterlijke aanpassingen. Twijfelaars zullen een harde noot te kraken hebben, want naast een van de vier versies, kun je bij het samenstellen van je Django ook kiezen uit 24 kleuren, 3 soorten achteruitkijkspiegels, 7 verschillende zadels, zijbiezen uit mat of blinkend chroom,… Verder zijn er nog 16 aanvullende accessoires waarmee je je Django verder kunt personaliseren. Aan keuze geen gebrek.
A la carte
De Django wordt aangeboden in een 50cc en 125cc versie. De markten die hier naar vragen, zoals Italië, zullen ook voor een 150cc variant kunnen kiezen. Wat ons betreft, gaat onze interesse alleen uit naar de 125. Onderhuids is dat een luchtgekoeld blok dat uit de Sym-fabriek komt en dat zich tevreden stelt met een carburator. Hij produceert een 12-tal pk. Hydraulisch vering vooraan, monoshock achteraan, schijfremmen, een stalen buizenframe en plastic kuipwerk. Geen verrassingen op dat vlak en dat is helemaal in lijn met wat de markt momenteel aanbiedt en verwacht.
Dat weerhield Peugeot echter niet om voor de afwerking een extra tandje bij te steken, want die is zeer verzorgd en het geheel toont erg kwaliteitsvol. De tweewieler is erg netjes geassembleerd en dat geldt ook voor het spuitwerk. Alleen kleine details hier en daar (de verlichting van de nummerplaat en enkele bevestigingsbouten die te hard opvallen) doorprikken dat beeld enigszins.
We konden alle modellen testen, behalve de instapversie (de Heritage) en da’s echt jammer. Met de Django heeft Peugeot extra hard z’n best willen doen en heeft het daarmee misschien net wat te hard overdreven met z’n verschillende afwerkingsniveau’s. Persoonlijk kunnen we de sobere elegantie van de Heritage best pruimen en vinden we z’n fifties kleurenstelling meer dan geslaagd. Het Milky White, Rocky Blue en Velvet Green geven ‘m meteen dat retro-aura mee waar we zo van houden. De andere modellen weten ook allemaal te charmeren, maar net door de eerder luxueuze afwerking missen ze toch die extra portie authenticiteit die we zo graag terug zien. Maar bon, dat blijft een persoonlijke indruk en over smaken en kleuren...
Parijs
Maar dat vergalt in geen geval ons plezier. We rijden de avenue de la Grande Armée af aan het stuur van een glimmende Evasion, in z’n tweekleurig jasje van Milky White en Dragon Red. De witte velgen maken het af. Ze zijn mooi, maar ook erg vol vormgegeven zodat je - als je je scooter wil beschermen tegen diefstal - toch gauw beroep zult moeten doen op de anti-diefstalketting die speciaal voor de Django werd ontwikkeld.
Wat meteen in de smaak valt, is de zadelhoogte van 770 mm. Die is perfect om ook minder grote bestuurders meteen gerust te stellen. Wie wel vooraan stond toen de centimeters werden uitgedeeld (no pun intended) zal de uitgekiende uitsparingen in het koetswerk waarderen waardoor je je voeten verder naar voren kunt plaatsen. Het zadel weet met z’n ferme zit vooraan ons maar deels te charmeren. Doordat het uit twee delen bestaat, is het wat moeilijker om je bips te verplaatsen en het steuntje in de rug is dan weer net niet voldoende om echt steun verlenen zodat hij eerder wat in de weg zit.
De vering verbaast ons dan weer in positieve zin. Ze biedt je te allen tijde een erg ruime dosis comfort en dat is - zeker met de Parijse wegen in het achterhoofd - een puike prestatie. Samen met het prima te doseren gecombineerde remsysteem is de vering een van onderdelen van de Django die het beste weet te scoren. Op dit moment is er nog geen ABS voorzien, maar dat hebben we - door de mooie prestaties van het gecombineerde remsysteem - niet gemist.
De kleine Sym-motor kwijt zich prima van zijn taak en bezorgt de Django wanneer die aan het groene licht mag vertrekken toch de nodige peper in de kont. Wanneer we ‘m de Parijse périphérique opsturen, merken we dat hij zich ook in die verkeerssituatie prima in zijn sas voelt.
Praktisch
Dat zal allicht niet opgaan voor een ritje Antwerpen-Brussel, maar de Django is ook niet het type retro-scooter dat je voor je plezier de autosnelweg opstuurt. Nochtans valt er op het rijgedrag van de tweewieler niets aan te merken: hij laat zich eenvoudig en met speels gemak besturen. Het enige paniekmomentje aan boord van de Django beleefden we tijdens een fotosessie op een rotonde. De bestrating was op een bepaalde plaats zeer vochtig. Ons achterwiel maakte een uitstapje, er schuurde even wat metaal tegen de grond, maar we bleven rechtop. Jammer dat de fotograaf deze uitschuiver niet fotografeerde.
Ook het praktische aspect van de Django werd niet over het hoofd gezien: een vlak en toegankelijk voetbord en een opbergvakje met een 12V aansluiting om je telefoon op te laden zijn aanwezig. De dop van de benzinetank bevindt zich aan de linkerkant van het dashboard. De ruimte onder het zadel is voldoende om een jethelm in op te bergen maar ook niet meer dan dat. Onderaan zien we zowel een zijstandaard als een middenbok en - halleluja - een kickstarter!
Het lijkt anno 2014 een accessoire uit de motor-prehistorie, maar toch is die kickstarter een geweldige tool. Zit je batterij stilaan aan het einde van haar Latijn? Een trap op de kickstarter en je bent altijd zeker dat je kunt vertrekken. Wat ons betreft nog altijd een geweldige meerwaarde. Bedankt Peugeot!
Is deze Django geboren onder een goed gesternte? Absoluut. Maar het blijft uiteraard de vraag in hoeverre hij zijn plaats kan afdwingen in een felbevochten arena waar Vespa de plak zwaait. Bovendien rijden er ondertussen ook heel wat neo-retro-modellen rond die gemaakt zijn in Taiwan of China. Lambretta, nochtans een naam als een klok, beet zo al de tanden stuk op die concurrenten. Het prijskaartje van de Django pleit dan weer in zijn voordeel als je ‘m naast een Vespa zet: de Evasion en de Sport verwisselen voor 3.499 euro van eigenaar. Voor de Allure zul je 3.899 euro moeten neertellen. Op de Heritage is momenteel nog geen prijs gekleefd. De naambekendheid van Peugeot is in Frankrijk erg groot, maar in hoeverre dat voordeel ook in het buitenland kan worden uitgespeeld, blijft voorlopig nog maar de vraag.
