Minder dan een ronde verschil na een race van twee keer de klok rond met verlengingen in vaak moeilijke weersomstandigheden: de editie 2009 van de 25 Uren VW Fun Cup respecteerde de traditie dat de beslissing pas in het laatste half uur valt. Nava-Gressens-Vanhakendover-Colman dachten dat het zwaarste achter de rug lag, tot de mechaniek er echter anders over besliste. Pulinx-Palttala-Verbist-Fumal-Corthals profiteerden hiervan en wonnen om de race voor de andere vaste waarden van de discipline. 

Alle specialisten kunnen het beamen: een race die zo specifiek en veeleisend is als de 25 Uren VW Fun Cup kan enkel gewonnen worden door een stevig en homogeen team in een perfect geprepareerde bolide en bijgestaan door een perfect gerodeerd serviceteam. Bovendien heb je een flinke dosis geluk nodig om de talloze valstrikken te ontwijken die op elk moment op de piste kunnen opduiken … en moet de volgens de regels van de kunst geprepareerde mechaniek, het vol houden tot de finish.

Niet toevallig reden na de eerste zes uren van de wedstrijd de grote specialisten van de VW Fun Cup aan de leiding, meer bepaald Piron-Delrez-Vosse-Capocci (Astur Car). De sprinters van het begin van de wedstrijd waren al terug gezakt in het klassement, zoals de polesitters Porter-Hunter-Hodgetts (Happy Racing), hun landgenoten Martindale-Martindale-Hart (Martindale Makes It Right) en het « dream team » Soulet-Martin-Sougnez-Verdonck-Wauters (M&M’s), die in een aanrijding met een tragere deelnemer op de Raidillon betrokken waren.

De nacht bevestigde de dominantie van de Belgische formaties. De voormalige winnaars Manu Nava en Eric Gressens – perfect geholpen door Michel Vanhakendover en Georges Colman – legden halfweg de race hun wil op, ondanks de voortdurende dreiging van het viertal van Arabian Horses SMR, Patrick Van Impe, Michael Leenders, Amin Bentchikou en Benoit Du Passage. Pierre Piron verspeelde al zijn winstkansen door van de baan te gaan. De achterwielophanging was beschadigd en de wagen van Astur Car stond erg lang stil in de pits, waardoor het team ver terugzakte in het klassement .

Regen van de partij

De door de minst ervaren teams zo gevreesde regen maakte op het einde van de nacht zijn opwachting. En plots regende het defecten aan de motoren van de ruitenwissers. We zagen een ware epidemie van pannes en maar weinig teams wisten hieraan ontsnapten. De toekomstige winnaars waren echter erg blij met de regen, want ze hadden een iets minder krachtige motor. Op de kletsnatte omloop konden ze het contact met de koplopers behouden en konden ze hun kwaliteiten als evenwichtskunstenaars goed gebruiken. In de vroege uurtjes dachten Michel Pulinx en zijn ploegmakkers dat ze de race bijna gewonnen hadden, want ze waren erin geslaagd een kloof van twee ronden bij mekaar te rijden. Dat was echter zonder een straftijd van… drie ronden gerekend. Die kregen ze aangesmeerd na een onreglementair manœuvre tijdens een neutralisatie. De tellers stonden dus weer op nul.

In de ochtend en de vroege namiddag zette MPM meer druk op het viertal van Cornélis Racing Quick, maar de leiders braken niet. Eric Gressens, al drie keer winnaar, begon te dromen van een vierde succes in de 25 Uren, tot zijn droom in het allerlaatste uur van de race in duigen viel. Door een defecte dieselfilter moest de VW Fun Cup nr. 159 in de pitlane halt houden en wachten tot het einde van de race. De snelle apotheker kwam tot een erg sportief besluit: « Ik dacht dat ik dit jaar mijn laatste 25 Uren zou rijden. Maar ik zal volgend jaar terug moeten komen om de 25 Uren voor de vierde keer te winnen. »

François Verbist, die de laatste relais afwerkte aan het stuur van de leidende wagen, vervulde zijn opdracht perfect. Hij controleerde zijn voorsprong op het viertal van Chad Racing en bezorgde zijn « wegkapitein » Michel Pulinx de mooiste zege uit zijn loopbaan: « Dit is fantastisch! Ik heb hier geen woorden voor. De motor van onze wagen was niet zo fris meer. Hij heeft al een gans seizoen in de cilinders. Maar het volledige team heeft fantastisch werk geleverd en op de natte omloop realiseerden mijn teamgenoten mirakels. Ik kreeg een mentale dreun door die straftijd, maar uiteindelijk zijn we sterk terug gekeerd. Echt schitterend! »

 

Schitterende remontes

Philippe Stéveny en zijn Britse teamgenoten van Chad Racing stonden op de tweede schavotje van het podium maar betreurden de remproblemen die een vooruitgang verhinderden: « We hebben vijf keer de remblokken moeten vervangen en een kapotte remschijf. Jammer… »

De bronzen medaille ging naar een team dat … vanuit het niets terug was gekeerd: « In de derde ronde moest Laurent Richard een ongeplande pitstop maken door een kapotte bediening van de versnellingsbak. Daarna reden we een achtervolgingsrace, » vertelt Tom Calmeyn, de preparateur van de wagen van Viron-Richard-Bordet-Dupon. De achtervolging werd bekroond met een podiumplaats. Het bewijs dat de sterke seizoensstart van team Rétrodor geen toeval was.

Over een remonte konden Pierre Piron en zijn teamgenoten ook meepraten. Het team viel buiten de top 30 halfweg de race, maar ze keerden aan een verschroeiend ritme terug en kolmmen naar de top 4. Uiteindelijk verdienen ze evenveel lof als de piloten van Dubois Racing, die constant mee vooraan zaten, het viertal van Track Torque dat als eerste Brits team eindigde, de Fransen Scelo-Allano-Agoulon (Action 4), winnaars in « benzine » en hun landgenoten Laloux-Bry-Alessandria-Bernard-Avezou, laureaten bij de tweezitters.

Het klassement : 1. Pulinx-Palttala-Fumal-Verbist-Corthals (MPM Racing) 407 ronden ; 2. Stéveny-Dockerill-James-Kane (Chad Racing) op 2.53.522 ; 3. Viron-Richard-Bordet-Dupon (MTE-Rétrodor) op 1 ronde ; 4. Piron-Delrez-Vosse-Capocci (Astur Car) op 5 ronden ; 5. De Keijser-De Keijser-Maillet-Brouwers (Dubois Racing) op 8 ronden ; 6. Primrose-Hartland-Howells-Ward (Track Torque Racing 3) ; 7. Bentchikou-Van Impe-Du Passage-Leenders (Arabian Sun Horses – SMR) op 9 ronden ; 8. Scelo-Allano-Agoulon (Action 4) op 10 ronden, winnaars « benzine » ; 9. Jacobs-Gillard-Pinto-Bussolini (TWEL Racing SMR) ; 10. Tremblaye-Ettienne-Tisseau-Tisseau (V One Racing) ; 11. Nava-Gressens-Vanhakendover-Colman (Cornélis Racing Quick) op 11 ronden ; 12. Rose-Harris-McKever-Debrus (JPR One DebrusDesign.com) ; 13. De Pierpont-De Quirini-van de Poele (Touring Racing Team) op 12 ronden ; 14. Hébert-Courrier-Wittmann-Lainé (Boutsen Coyote 1) ; 15. Menard-Suzanna-Basso-Fraylon (Evorace Compétition) op 13 ronden ; 16. Griffiths-Wheeldon-Cole-Jackson (Credit Crunch Racing) op 15 ronden ; 17. Ince-Reynolds-Owen-Kinsella (RAM) op 16 ronden ; 18. Heider-Reinke-Haugg-Toussaint-Scheiff (Black Panther) op 18 ronden ; 19. Quince-Roger-Giltaire (Optimum Racing) ; 20. Eburderie-Guyard-Pascal-Martin (Tetris)… 56. Lajoux-Bry-Alessandria-Bernard-Avezou (Evorace Compétition) op 32 ronden, winnaars tweezitters.