Piaggio smeet met de voorstelling van de GP800, de ultieme, alles overtreffende scooter een behoorlijke stok in het hoendehok. Met zijn V-Twin van 839cc en 75pk klimt hij zelfs tot 200km/u. Misschien was het de goede gezondheid van de motor die de ingenieurs op het idee bracht om hem in het chassis van een motor te stoppen, maar het ontwerpteam krijgt in elk geval onze felicitaties voor dit origineel en vooral erg geslaagd product.
Een scooter?
De Mana bevat alle kenmerken van een motor. Zowel qua uiterlijk, weggedrag als beleving van de piloot heb je op geen enkel moment het idee dat je met iets anders op weg bent. Toch combineert hij die eigenschappen op een opmerkelijke wijze de onbetwistbare kwaliteiten van een dikke scooter, een eindeloos gemakkelijke besturing, een vrijgevig koppel en de niet te verwaarlozen praktische kanten. U hebt het waarschijnlijk al begrepen, maar de Mana heeft ons volledig overtuigd! We kregen de testmotor van importeur Moto Tricolore in handen bij BMR, concessiehouder te Brussel. Bij de overhandiging van de motor leek het enthousiasme van de eigenaar ons een beetje... optimistisch! Maar na een achttal dagen aan het stuur van de Mana begrijpen we zijn gedrag héél goed !
Een motor
De Mana is een mooi getekende motor, met een eigen persoonlijkheid en biedt een aangename en geruststellende rijhouding. Het zadel met twee niveaus ondersteunt perfect de rug, de voetsteunen werden héél natuurlijk geplaatst en samen met het stuur zorgt dit voor een verticale en comfortabele houding. Onze Mana is voorzien van een groot windscherm en van twee valiezen en is dus uitermate geschikt om te reizen. De voetbedieningen zijn klassiek, met een versnellingshendel (ah, wij dachten dat het een automaat was!) maar de linkerhand zoekt tevergeefs naar een koppeling. Wanneer je de handgrepen wat nader bekijkt vind je ter hoogte van duim en wijsvinger twee kleine drukknoppen. Eéntje met een + en eentje met een -. Rechts, boven de starter vinden we een bedieningsknop "gear mode". Contact, de motor draait op traagloop en een druk op de knop geeft na elkaar drie mogelijkheden: Rain, Touring en Sport, met telkens een aangepast beheer. De Rain-instelling is de braafste en laat de kracht met zachtheid vrijkomen, de Touring is uiteindelijk de best aangepaste en biedt op elk moment een stevig koppel en zal ongetwijfeld in alle omstandigheden haast iedereen tevreden stellen.
Automaat
Tijdens de volledige testrit verkozen we om in deze mode te blijven en volgens ons past hij het beste bij de filosofie van de motor. Bij een langere druk op de knop 'gear mode', schakelt deze over naar de manuele programmering en dan moet de piloot met duim en wijsvinger de 7 versnellingen beheren maar kan hij ook voor voetbediening kiezen, wat voor de motorrijder natuurlijker lijkt. De 7 versnellingen zijn eigenlijk puur kunstmatig. De aandrijving gebeurt immers via een variator en de versnellingen zijn dus niet meer dan vooraf vastgestelde instellingen van de aandrijfriem. Het systeem verscheen eerder al op de Suzuki Burgman 650, met uitzondering van de voetversnelling. Net als op de Burgman levert de manuele bediening geen enkel voordeel op. Het is zoveel aangenamer om je enkel tot draaien aan het gashendel moet beperken en daarbij de motor aan het ideale koppel te voelen roffelen, zonder te moeten vrezen dat je in de verkeerde versnelling zit. Diegenen onder ons die al eens van de hernemingen van een 600 uit te lage toeren hebben mogen proeven, zullen onmiddellijk begrijpen waarover we spreken! We willen er toch aan toevoegen dat de versnellingshendel toelaat om in de automatische mode toch terug te schakelen en om zo een betere motorrem te hebben, wat in sommige omstandigheden toch praktisch kan zijn.
Nieuwe ervaring
De motorrijder met weinig scooterervaring zal bij de Mana wat in de war gebracht worden door de afwezigheid van een koppelingsshendel. Maar het zal de scooterrijder verheugen dat dankzij deze nieuwe ontwikkeling deze handige oplossing ook op een 'echte' motor te vinden is!
Maar vergis je niet want ondanks de vario en zijn koffer onder het valse reservoir, voelt de Mana als een echte motor aan en moet je hem ook zo besturen. Hij is erg lenig, handig en gemakkelijk binnen de bebouwde kom, maar toont zich ook op op de weg en autosnelweg op zijn gemak. Als minpunten zien we enkel het harde zadel en de af en toe wat ruwe reacties van de ophanging bij het solo rijden. Niets ergs dus, maar om in de lijn van de motor te blijven zou een klein beetje meer comfort toch welkom zijn .
Overtuigend
Dezelfde opmerking maken we ook voor de remmen, die krachtig en bijtend zijn, maar soms "té" zijn bij noodremmen. Leve het ABS-systeem dus, maar jammer genoeg is dat nog niet beschikbaar! Alle waardering voor het windscherm dat een niet te ontkennen pluspunt is voor dit type motor. Minder overtuigd zijn we over de tassen die wel praktisch zijn, maar door hun breedte erg ver uitsteken en daardoor wat onstabiliteit veroorzaakten vanaf 150-160km/u. Op Duitse autowegen uiteraard. Dit fenomeen verdwijnt echter volledig bij het duo rijden, een domein waarin de Mana uitmunt. Onze passagier vond de Mana knap en comfortabel. Zij stelde vooral op prijs dat ze dankzij de automaat nu eens niet meer van voor naar achter werd geschud. Een voordeel dat wij over het hoofd zagen wanneer we alleen reden.
De eindbalans? Een intelligent alternatief dat het beste van de twee werelden verbroederd en meer dan de nodige aandacht verdiend, ook al blijft hij met zijn prijs van 9.490€, niet voor iedereen betaalbaar…