In 1980 ondertekenden Alfa Romeo en Nissan een samenwerkingsakkoord. De Japanners wilden binnen op bepaalde Europese markten en Alfa Romeo wilde een product in een competitief segment. In 1983 ontstond daardoor de Arna, de “Alfa Romeo Nissan Autoveicoli”. De auto nam het koetswerk van een Nissan Cherry en technische onderdelen van een Alfa Romeo. Het idee was om een betaalbare auto te ontwikkelen, dus Alfa Romeo vereenvoudigde het onderstel ietwat. De Arna werd als driedeurs en vijfdeurs geproduceerd in de Italiaanse fabrieken van Pratola Serra.
Technisch
Het mechanische gedeelte kwam grotendeels van de AlfaSud. Dat betekent dus geweldige viercilinder boxermotoren met een cilinderinhoud van 1,2 liter tot 1,5 liter voor de Ti-versie. Met 95 pk haalde die laatste 180 km/u! Met een gewicht van minder dan een ton was deze bruisende motor bijzonder levendig. Het chassis was minder geëvolueerd dan dat van de AlfaSud, maar kon zich sterk houden naast de concurrenten uit zijn tijd.
Goed op papier, maar…
Bij de presentatie op het salon van Frankfurt in 1983 waren de voortekenen niet gunstig: de vaste klanten vonden hem te banaal, de Alfisti schreeuwden moord en brand en Alfa ging zelf uit van een weinig rendabele operatie: de investeringen in de fabriek leken aartsmoeilijk terug te verdienen.
Vandaag
Een Arna kopen doe je vandaag voor zijn zeldzaamheid en zijn motor. Voor het koetswerk moet je het alleszins niet doen. Toch hebben Japanse koetswerken een groot voordeel: ze roesten veel minder dan Italiaanse. Dat wil niet zeggen dat hij helemaal geen risico loopt op roest, integendeel. De motoren zijn levendig en stevig, maar moeten regelmatig worden onderhouden. Vooral de distributieriem moet regelmatig worden nagekeken. Laat hem rustig warm lopen voor je het gaspedaal helemaal induwt.
Een Arna kost tussen € 1.500 en € 6.000. Een Ti in uitzonderlijke staat heeft een iets hoger prijskaartje. Mechanische onderdelen zijn nog vindbaar, maar specifieke onderdelen heel wat moeilijker. Toch werden er iets meer dan 50.000 exemplaren verkocht tussen 1983 en 1987. Het merendeel ervan belandde uiteraard in Italië.