Eind jaren 70 had de oliecrisis wereldwijd impact. De Duitse regering lanceerde een project “Auto 2000” via zijn ministerie voor onderzoek en technologie. De uitdaging: een aandrijving ontwikkelen die maximum 11 l/100 km verbruikte voor een auto met leeggewicht van 2.150 kilogram. Voor een lichtere auto (1.250 tot 1.700 kilogram) lag het maximumverbruik op 9,5 l/100 km.
Aerodynamica
Mercedes verbouwde een S-Klasse, de W126. Het conceptmodel Auto 2000 kreeg een gewijzigde voorkant, verborgen ruitenwissers en een “Kamm-tail”, een aflopende achterkant die de luchtweerstand moest verminderen. Het werk van de ingenieurs loonde: de Auto 2000 had een luchtweerstandscoëfficiënt van amper 0,28. Ter vergelijking: de 33 jaar jongere CLA heeft een coëfficiënt van 0,23.
Zuigers
In plaats van één aandrijving uit te werken, ontwierp Mercedes er drie. De eerste “zuinige” aandrijving was een V8 benzine van 3,8 liter met cilinderuitschakeling. Dan was er een 3,3 liter zescilinder diesel met twee turbo’s, die tegen 120 km/u 7,5 l/100 km verbruikte, ongezien voor die tijd.
Een turbinemotor is niet bepaald zuinig, maar toch onderzocht Mercedes de haalbaarheid ervan, door de “propere” verbranding, het lage gewicht en de compacte afmetingen. Bovendien moet een turbine niet watergekoeld worden. Ondanks de voordelen verbruikte hij te veel en bleef hij op de rekken liggen.