In 1971, tijdens de Grote Prijs Formule 1 van Monaco, onthulde Ferrari zijn 312 B2. Die maakte tot 1973 de Europese circuits onveilig.

De 312 B2 was lager en hoekiger dan de 312 B die hij verving, maar was ondanks zijn krachtigere V12 en herwerkte achterophanging minder efficiënt. De 312 B2 kon maar één overwinning opstrijken, waardoor de Scuderia desondanks de derde plaats behaalde in het constructeursklassement in 1971. In 1972 werd er een vleugel toegevoegd, maar uiteindelijk bleef het bij zes podiumplaatsen.

In 1973 werd de 312 B2 vervangen door de 312 B3. De eenzitter kreeg daarbij een uitzonderlijke motor: een V12 in 180°, ook wel “12-cilinder boxer” genoemd. Die was 2.991,80 cc groot en ontwikkelde een fenomenaal vermogen van 470 pk bij 12.600 tpm. Jacky Ickx, Clay Regazzoni, Mario Andretti en Arturo Merzario konden hem tot het uiterste drijven.

In deze video zie je de motor gestart worden, in de toeren klimmen en blauwe vlammen uitbraken wanneer hij zijn piekvermogen bereikt. Tel daarbij een fenomenaal geluid en je kunt er moeilijk onbewogen bij blijven.