Op het Intermot salon tijdens de herfst van 2006, stelden drie nieuwe modellen zich kandidaat om op de meest specifieke vragen te beantwoorden. Gebaseerd volgens het "X" gamma, speelt de G650 Country de kaart van de verzorgde trail met karakter, en dit, tussen de reeds geteste Challenge, meer all-road gericht, en de G 650 X Moto, van het type supermot. En inderdaad, onder zijn sympathieke look is het design zorgvuldig. Minder spectaculair dan de bovengenoemde concurrenten biedt hij toch aardige details, zoals een gemodelleerde voorbumper samen met zijn fixaties, en een knappe en uiterst simpele koplamp met zijn twee mooie klemmen.

Verzorgde look 

Men vindt de rechter flank nogal geslaagd, met een brandstoftank die de driehoek van het frame goed opvult. Toch roept het reservoir twee opmerkingen op: het vullen is een kinderspel maar zijn ligging beperkt zijn capaciteit. De linker kant wordt bezwaard door een zeer doeltreffende uitlaat, maar zonder enige aantrekkelijkheid. Vrije baan dus voor de after-market en een serieus risico qua lawaaioverlast… Voor de rest: een flink upside-down vork, een goede oppervlaktebehandeling van het frame en van de swingarm, zwart gelakte spaakwielen waarvan één van 19' vooraan die een goed wegcompromis biedt, de spijt geen drijfriem te vinden zoals op de vergane Scarver en jammer dat het stuur maar weinig aangename bedieningen bevat, net zoals de spiegels, die er een beetje te breekbaar uitzien. 

Dikkemono

Uiteindelijk bevat hij een toffe smoel, die ons zin geeft basismotoren even te gaan polsen. Basis, maar niet laag: verdraaid wat een hoog zadel! Wat te begrijpen was op de Challenge laat ons hier toch verward over: het is zeker niet met zo'n hoogte dat de debutanten of de vrouwen zich op hun gemak zullen voelen (behalve één, die zichzelf zal herkennen bij het lezen van deze tekst). Jammer, want 53pk voor een leeggewicht van 148 kg zijn toch aanlokkelijke cijfers… Eens verheven op het zadel, ondervinden wij de typische sensaties van de mono. Kenmerkende geknetter en typische trillingen: deze mono zal de gewoonlijke gebruikers ervan niet verrassen. Ook het karakter zal niet verbazen. Men betrapt hem op geen enkele tekortkoming: vrijwillig, levendig, goed gevuld, wij betreuren ondanks alles een zekere leemte qua karakter. Waarschijnlijk geldt deze beoordeling voor de volledige motor.

Logisch

Inderdaad, de X Country stelt een zeer logisch aanbod voor: consensueel, intelligent en aantrekkelijk, zelfs in het opzicht van het design. Bij gebruik belooft hij comfort, goede remmen, bijna 180 km/u, buitengewoon handig (het is een trail!) dankzij een zeer actieve naar voor leunende rijpositie,... Kortom, het dynamische eindresultaat is beslist flatterend en toont de precisie van het concept aan. Maar de eenvoudige motors hebben hun laatste woord niet gezegd. Voorzeker is het geen GT, het is ook geen Supersport, het is een economische motor bij dagdagelijks gebruik, even aangenaam in de bebouwde kom als op de baan, en zelfs geschikt voor de autosnelweg, met een wilskracht en een vlotheid die talrijke motorrijders zouden verleiden.

Serieus

Was het niet van dat hoog zadel, was het geluk volmaakt. Afgezien van het feit dat... dat er een ietsepietsje aan tekort is, een sprietje opwinding, een vleugje hartstocht, een klein vonkje die ons voor verleiding laat bezwijken. Het voorstel van BMW is logisch, serieus. Wellicht té. BMW had ons de laatste jaren gewend aan hartstochtelijke producten, die de lust gaven deze zonder nadenken te kopen. Men vindt dit gevoel niet terug in de Country, en dit is waarschijnlijk zijn enig gebrek, met een prijs, die een BMW prijs is: 8.300€, 765€ voor het ABS, een onmisbare optie, wat de Duitse constructeur tot ere strekt hem voor te stellen in een categorie die het niet gewend is.