We vinden weer meer idyllische landschappen vanaf Tavistock, waar we naar het noordwesten richting Launceston trekken. We bereiken opnieuw de noordwestelijke kust van Cornwall bij Tintagel, waar de kasteelruïne ligt waar koning Arthur, de held van de Keltische legendes, geboren zou zijn. Deze ruïnes, gelegen op een schiereiland, stammen uit de vijfde eeuw en creëren een opwindende en dramatische omgeving, waar de meest ongelooflijke legendes ontstonden.
Arthur en Doc Martin
Door de kustlijn naar het zuidwesten te volgen, komen we aan in Port Isaac, een vishaven die zo charmant is dat ze diende als decor voor de televisiereeks Doc Martin met Martin Clunes in de hoofdrol. Ze zijn net aan het filmen, tot grote vreugde van de aanwezige toeristen, die genieten van de helden. Deze serie is een groot succes, wordt verkocht in 25 landen en kreeg een eigen variant in Duitsland en Spanje. Deze serie heeft ook een afgeleide in Frankrijk, met Thierry Lhermitte als hoofdrolspeler en de Bretoense haven van Doëlan als achtergrond. Een beetje verder langs de kust, maar toch een hele omweg door de monding van de rivier Camel (een arm van de zee), wordt Padstow overspoeld door toeristen op deze eerste zondag van het seizoen.
Padstein
Ook in de kleine haven van Padstow, die ooit gevuld werd met vissersboten, heerst veel charme. Er is een dankbetuiging aan België: Belgische vissers hielpen ooit de bemanning van het schip HMS Warwick, dat begin 1944 tot zinken werd gebracht door de Duitsers. Het dorp staat vandaag bekend om zijn chef-kok Rick Stein, met zijn vier restaurants, drie winkels, een hotel en een kookschool. Soms wordt Padstow al spottend "Padstein" genoemd. We zullen ons niet uitspreken over de kwaliteit van het eten, de rij liefhebbers die al in de voormiddag staat te wachten tot de deuren openen, ontmoedigt ons om het uit te proberen.
We gaan verder naar de kramen op de vismarkt en keren terug met een prachtig stel krabben die 5 pond per stuk kosten, een puur genot! De grillige kustlijn biedt enkele echte pareltjes. Sommige zijn onbekend, zoals Trabarwith Strand, een klein strand tussen de kliffen met zijn leuke pub The Port Williams. Andere zijn meer bekend, zoals Boscastle, dat in 2004 de kranten haalde toen het verwoest werd door een overstroming als gevolg van de zware regenval dat jaar. Vandaag is er geen spoor meer van de ramp, behalve een indicatie van de waterhoogte op sommige gevels. Crackington Haven, een paar mijl verder naar het noorden, onderging hetzelfde lot en werd geveegd door de stroming van de rivier.
Onze BMW K1600 GT leent zich prima om de kust te ontdekken, vooral omdat de gps na een nachtje rust in Lyme Regis weer "aanwezig" is zodra we de contactsleutel omdraaien. De radio hebben we van in het begin genegeerd omdat we het niet aardig vinden om de omgeving te verstoren met de decibels die uit de luidsprekers galmen. We lopen trouwens een beetje verloren in de bediening en slaagden er zelfs niet in om onze favoriete stations op te slaan. De BMW K1600 GT biedt veel functies, waarschijnlijk te veel voor een motorfiets. De instelling van de mapping is zeker een pluspunt, net als de vering die rekening houdt met de lading en de keuze biedt tussen Comfort, Normaal en Sport.
Trop is te veel
Om het zadel of de handvatten te verwarmen moet je nodeloos inde menu’s bladeren en spelen met de knoppen en de magische draaiknop aan de linkerhand, wat na verloop van tijd vervelend wordt. Elektronica zorgt voor een reële vooruitgang van de moto, maar het volgende doel van de constructeurs moet zijn om de systemen veel gemakkelijker te maken. Daar is nog een lange weg af te leggen, als we zien hoe ver de auto al staat op dat vlak. Te veel keuze maakt kiezen onmogelijk, zegt onze baas altijd.
Maar dat is ongeveer het enige wat we onze BMW K1600 GT kunnen verwijten, behalve zijn hoge gewicht, waardoor je bij bepaalde manoeuvres betreurt dat er geen achteruitversnelling is. De moto op de centrale steun plaatsen is dan weer geen enkel probleem, zelfs niet met gevulde koffers. En als we nog even mogen muggenziften: we betreuren de locatie van de twee kleine opbergruimtes ter hoogte van de onderbenen. Die had iets beter toegankelijk kunnen zijn, aan de zijkant van de brandstoftank bijvoorbeeld, al was het maar om vlot een bankkaart of tolticket weg te steken.
We verlaten voorlopig de kust om Bodminmoor te verkennen. Een verlaten landschap, dieren die vrij rondlopen: we vinden hier de sfeer van Dartmoor terug, maar dan nog “dramatischer” door de bijzonder dreigende lucht. De plaats diende als een oefenveld voor het leger, dat immense start- en landingsbanen van beton achterliet. Sfeer gegarandeerd! We kunnen niet weerstaan aan de drang om langs de Jamaica Inn te passeren, beroemd door de gelijknamige roman van Daphne du Maurier. Deze herberg was ooit het afspreekpunt van smokkelaars, maar is ingehaald door de tijd en de omgeving aan een grote baan stelt teleur.
De kortste weg
We vertrouwen op onze gps voor de kortste weg en ontdekken het diepe platteland. We rijden met onze grote GT op wegen die meer geschikt zijn voor een Land Rover. Het prestigieuze 4x4-merk was trouwens ooit eigendom van het Beierse bedrijf. Zou de programmatie van de gps nog uit deze tijd stammen? Na wat omzwervingen vinden we uiteindelijk prachtige wegen die kriskras door het Engelse platteland leiden, over berg en dal, waar de BMW K1600 GT tot zijn recht komt.
Onze vreugde wordt getemperd wanneer een waarschuwingslampje begint te branden op het dashboard: drukverlies van de achterband. Het verdict wordt bevestigd: na een paar kilometer blijft nog maar 2,1 kg over. Het rijgedrag is nog redelijk, maar we gaan wanhopig zoeken naar een station. Dat vinden we eindelijk en we zetten de band op 3,3 kg, wat we kilometer na kilometer weer zien zakken. Deze tegenslag betekende het einde van onze ontspannen rit. We hebben nog één dag om het probleem op te lossen en één dag om naar het zuiden van Engeland te trekken en de shuttle te halen die ons weer naar het vasteland brengt.
Technologie en traditie
We nemen contact op met de pechverhelping van BMW, een service waar elke BMW-eigenaar recht op heeft. Die stuurt een wegenwachter van AA, die niet ter plaatse kan herstellen maar de band wel opblaast en ons escorteert naar de dichtstbijzijnde garage, echt ouderwets. Onze glanzende zescilinder maakt de zoon van de baas gelukkig, die hem graag de werkplaats binnenrijdt en elke dot gas een waar plezier vindt.
Een leuk spektakel, onze brok Duitse technologie in deze workshop met genoeg oude onderdelen om de hoogdagen van de Britse motorfiets te reconstrueren. Het toppunt is dat het achterwiel van onze K op een oud stuurwiel van een Ford Transit geplaatst wordt, dat dienst doet als steun. Met een soort bankschroef wordt de buitenband ontwricht van de velgrand en wordt de band verwijderd, tot grote vreugde van één van de drie Jack Russells die net nog op de Metzeler-band zat te kauwen. De klus wordt echter snel en efficiënt uitgevoerd. Onze moto is klaar om meteen terug te keren en we besluiten om het hier bij te laten.
Dat geeft ons de kans om later nog eens terug te keren en alle schoonheden te ontdekken die ons bij onze eerste uitstap op Britse bodem zijn ontgaan.