“Een Ferrari kan enkel met een 12 cilinder”, zo sprak Enzo Ferrari over de Dino 246 GT. Dit model werd gebouwd in Maranello, maar werd niet bekroond werd met het bekende Ferrari logo. De toekomst gaf hem uiteindelijk ongelijk, maar de “Commendatore” had een aparte band met de 12 cilinder architectuur. We moeten ook bekennen dat de mooiste realisaties van Ferrari uitgerust zijn met een V12. Dit is het verhaal over een model dat niet is zoals we het zouden verwachten....

Historiek

De eerste berlinetta’s van Ferrari waren tweezitters met een V12 motor voorin. Daarna volgde een reeks bijzonder geslaagde sportieve modellen, modellen die vandaag nog altijd erg in trek zijn. In 1968, net veertig jaar geleden, kwam de 365 GTB 4 uit. Hij kreeg al snel de bijnaam “Daytona”. Het cijfer 365 stond voor de unitaire cilinderinhoud van het model, een ritueel bij Ferrari. Vermenigvuldig dat getal met het aantal cilinders (12), en U verkrijgt de totale cilinderinhoud, zo’n 4,4 liter. GTB staat voor Gran Turismo Berlinetta en de 4 geeft het aantal nokkenassen aan. De bijnaam “Daytona” kwam door de overwinning van een Ferrari tijdens de 24 uur van Daytona in 1967.

De 365 GTB4 was de opvolger van de prachtige 275 GTB, die 275 GTB was op zijn beurt een directe afstammeling van de 250 GT. Ondanks een mooie lijn, ontwerp van niemand minder dan Pininfarina, zag hij er een beetje verouderd uit tegenover de Lamborghini Miura. De Miura, met centraal achteraan geplaatste motor, gooide in die tijd de wereld van de supercars overhoop. Ook de Aston Martin DB6 en Maserati Ghibli konden in die tijd niet opboksen tegen de innoverende Lamborghini. Bij vergelijkingen werden ze zelf als vrachtwagens beschreven, wel mooie, maar plots verouderd !

Specificaties

Laat ons even terugkomen op de Daytona, onder de motorkap van dat model zit dus een V12 met 4 nokkenassen en een indrukwekkende reeks van 6 Weber carburateurs. Dat was goed voor 352 pk aan 7,500 tr/min. Tegenover de supercars waar we nu mee te maken krijgen blijkt dat misschien wat zwakjes, maar het liet de Daytona wel toe om 280 km/u op de teller te krijgen. Dat werd mede mogelijk gemaakt door hun “lichtgewicht” van amper 1,200 kilo. De motor was aan een handgeschakelde versnellingsbak met vijf versnellingen gekoppeld.

Op de baan

De Daytona maakte in zijn tijd indruk met zijn opmerkelijke stabiliteit. Hij was niet zo vinnig als de Miura, maar was wel veel gemakkelijker te temmen. Zijn mooi klinkende V12 maakte er een echte GT van, zowel voor korte als lange afstanden. Iets waar de Miura niet van kon meespreken. Verder was hij ook een uiterst betrouwbare auto en, als hij regelmatig onderhouden werd, ging de motor zo’n 150,000 kilometer mee. Voor de rivaal uit Sant Agatha waren dat er amper 30,000 !

Evolutie

Tijdens zijn carrière onderging de Daytona slechts enkele bescheiden wijzigingen. Zo kreeg het Europese model inklapbare koplampen in 1971 en kwam er in 1969 een cabrio versie op de markt. Die cabrio kreeg de naam 365 GTS/4 mee. In competitieverband kende de Daytona ook enig succes met enkele privé teams zoals NART (USA), Charles Pozzi (Frankrijk) of Francorchamps (België). In 1971 en 1972 eindigde de Daytona vijfde tijdens de 24 uren van Le Mans.

In 1973, en na een oplage van 1,350 exemplaren, waarvan 125 cabrio’s, kwam er een eind aan de carrière van de Daytona. Dat was ook het einde van de berinetta’s met een V12 voorin voor de volgende 30 jaar. De 365 GT4 BB, de opvolger van de Daytona, maakte gebruik van een twaalfcilinder, geen V12, dat achterin geplaatst werd.

Vandaag

De erfgenaam van de Daytona is de 599 GTB. En net zoals zijn voorganger maakt hij gebruikt van een V12 vooraan! Zijn V12 van 6 liter, op basis van de motor van de Enzo, is goed voor 620 pk! Dat zijn zo’n 270 pk’s meer dan de Daytona! De 599 GTB weegt wel 1,690 kilo, dat zijn er zo’n 490 meer dan de Daytona. Veel invloed heeft dat echter niet op de prestaties. Deze GTB haalt de 100 km/u in 3,7 seconden en heeft slechts 11 seconden nodig om tot 200 km/u te geraken. De topsnelheid ligt volgens Ferrari boven de 330 km/u. De versnellingsbak beschikt over 6 versnellingen en kan naar keuze van het handgeschakelde of gerobotiseerde type zijn.

Net zoals vroeger heeft ook dit model een rivaal uit Sant Agath. In dit geval is dat de Murcielago LP640, een model met nog explosievere prestaties, maar niet echt met de allures van een GT...waar hebben we dat nog gehoord?