De constructeur zag dat er in deze markt een serieuze boterham te verdienen valt en besloot dan maar om een eigen ‘getunede” machine te bouwen. En zoals meestal viel ook nu onze mond open van verbazing toen we hun werkstuk te zien kregen. We zitten hier erg ver van de snelheidsmonsters, maar ook ver van de onbestuurbare sterren van bikershows die we soms te zien krijgen. Het softtail-chassis kan zijn starre-structuur- look volledig tot zijn recht laten komen en de dikke achterband laat duidelijk zien wat er met zwart rubber bedoeld wordt. Boven de band zweeft een dun plaatje dat als spatbord dient. Het minuscule spatbordje zet de brede 240-band in de schijnwerpers, net als een minirokje de eindeloze benen van een Russisch fotomodel laat schitteren.

Klapstoeltje

Maar de brede band doet toch enkele vragen rijzen over het besturen van de machine. De voorvork strekt zich ver naar voren uit , om dat Custogevoel wat te benadrukken, maar gelukkig zonder overdrijven. Wat ons geruststelt, over het besturen van de machine. De gepolierde wielen dragen hun steentje bij tot de extraordinaire stijl van de motor, terwijl het prachtig gesculpteerde oliereservoir door het meest originele stukje van de motor wordt bedekt: een monozadeltje dat boven op het fameuze zwevende achterspatbordje wordt bevestigd. Tiens, maar wat komt dan dat tweede paar voetsteuntjes doen? Volgens onze bescheiden logica hoort daar ook een stoeltje bij, maar we zien alleen maar een monozitje! En dan ontvouwt zich letterlijk, hét leukste detail van de Rocker. De oplossing voor de ruige biker die zijn Russisch model wil meenemen. Een tweede zitje dat zich onder de andere verbergt. Of laten we het een…klapstoeltje noemen, want de (eventuele) passagier zal er heelwat moeten voor over hebben, om op een stukje mousse te gaan zitten dat kleiner is als een een A4-tje. Maar succes verzekerd als je voor het overvolle terras het stoeltje van madam ontvouwt.

Ellenlange benen

Ondanks al die spectaculaire attributen, is de Rocker C nog altijd bedoeld om mee te rijden. En eens op weg blijft die twijfel bestaan. De zithoogte vormt geen probleem. Je hebt dus zeker niet die lange benen van die mannequin nodig om op de grond te kunnen steunen. Maar om aan die voetsteunen te geraken daarentegen… We moesten onze voeten werkelijk naar voren steken om de eerste versnelling te kunnen inschakelen. Het stuur is prachtig getekend en valt op een natuurlijke wijze in de hand. Vertrekken met de Rockster vraagt de nodige aandacht. De lange wielstand van 1760 mm, de vork die in een hoek van 36,5° staat en de brede 240-band zijn zo enkele dingen waarmee de gewone motard niet elke dag hoeft te worstelen. Eens in beweging blijft rijden met de Rocker ver verwijderd van wat als normaal beschouwd wordt, en toch…het rijdt…en zelfs helemaal niet slecht, als je er tenminste enkele kilometers gewenning wil voor opofferen.

Welkombij de Chti's

De bodemvrijheid van de Rocker is erg klein en de dikke achterband beperkt de mogelijkheden van de machine, maar na een tochtje over de kleine en kronkelende wegjes van het land van de Chti’s (Nord-Pas-de-Calais) durven we gerust zeggen dat het eigenlijk behoorlijk meevalt. Met wat gewenning slaag je er zelfs in om de machine met relatief gemak door de bochten te laveren. Zeker als je daarbij nog eens het plezier ervaart om echt verschillend te kunnen rijden en onder in het kader een dikke motor te vinden die volledig bij dit aparte machien past. Koppel, vibraties en presence, wat wil je nog meer. Inderdaad, nog meer van dat. Ok, de versnellingsbak is wat stroef en luid, maar de koppeling is boterzacht en de aandrijvingsriem onhoorbaar. De remmen zijn gewoon goed en voor deze motor ruim voldoende. Van deze Harley krijg je vooral veel metaal te zien. Dan eens geverfd, dan gepolierd of zelfs nog gechromeerd. Maar kunststof is hier niet gewenst. De uitrusting zelf is minimalistisch, maar wie had dit anders verwacht. Niemand dus. Dus houden we enkel eenteller op de benzinetank over. Hoewel die toch verscheidenen info’s in zijn digitaal kadertje afficheert.

Alles goed dus? Toch bijna!

Heeft de Rockster dan echt geen fouten? Ja, enkele. Zo moesten we een honderdtal kilometers door de regen rijden en zulke fouten maak je beter niet. Regen is niet voor deze machine weggelegd. Het spatborden dienen gewoon tot niets, behalve dan dat ze vooraan het water mooi op je voeten geleiden en achteraan, …tsja. De dikke achterband ziet de regen net zo graag komen als je voeten en verliezen veel te gauw hun grip. Maar de grootste fout zit hem in de veel te ver naar voor staande voetsteunen. De rijpositie is echt onaangenaam en na en tijdje zelfs vermoeiend. En eigenlijk kan dit erg makkelijk verbeterd worden, want de Rocher C is dat zeker waard. Zelfs zijn stevige prijs van 21.795 € tot 22.035 € maken hem nog de moeite waard, want hij bied meer als de mooie lijn belooft.