Het begin van een succeslijn

1954: de mytische 300 SL

In 1954 maakte het SL-gamma met de mythische 300 SL zijn debuut. Met zijn vlinderdeuren en de rechtstreeks benzine-injectie (jaja, in ’54 al!) was hij toen het absolute summum van technologie. Zijn verbluffende prestaties (240 kmh) lieten de concurrentie verbleken en eigenlijk kon je hem de eerste, echte “supercar” van de moderne tijd noeme. Iconen als de Alfa 8C 2900 en andere Bugatti Atalante’s streken voor de oorlog die eer op. Naast deze legendarische verschijning, zag de 190 SL er veel verleidelijker en charmanter uit. De elegante lijn verwees duidelijk naar die van de 300 SL, maar zijn motor zong een heel ander liedje. In 1957 werd de 300 SL Roadster gepresenteerd. Die was een heel stuk comfortabeler en minder puur als de Coupé, zonder dat men daarbij de prestaties links liet liggen. Maar de filosofie van de SL veranderde van lijn, een lijn die erg succesvol werd.

1963: de Pagode, estetische mutatie

De opvolger van de 300 SL en de 190 SL verraste door zijn aparte vormgeving. Zijn strakke tekening brak volledig met de afgeronde vormen van zijn voorgangers. Doordat de hardtop volledig opgeklapt kon worden, kreeg de wagen al gauw de bijnaam “Pagode”. Met zijn zes-cilinders in lijn van 2,3 liter tot 2,8 l, liep hij makkelijk over de 200 kmh.

1971: de 8 cilinder

In 1971 verscheen een volgende generatie van de SL en deze zou zo maar eventjes 17 jaar in de catalogus blijven staan. Zijn klassieke en tijdloze lijn, de krachtige 8-cilinders (200pk!) en het hoge veiligheidsniveau, maakten dat deze auto van bij het begin alle troeven bezat om een echte klassieker te worden.

Aan het stuur

Ik mocht met een 300 SL van 1986 op weg en de 180 pk die de 6-in-lijn uit de R107-generatie produceert zijn meer dan verdienstelijk. “Mijn” exemplaar was van een manuele vijfbak voorzien, maar er stond ook een automatische versie ter beschikking.

Als je deze SL vanop afstand bekijkt bekijkt, komt gauw de bedenking op dat hij eigenlijk nog helemaal niet verouderd is. De lijn lijkt zich niks aan te trekken van al die modeverschijnselen en heeft nog lang geen rimpels.  Ik trek de deur open en …tracht in te stappen. Het Nardi-stuur, dat het originele met vier spaken vervangt, ziet er erg mooi uit maar maakt instappen erg moeilijk, terwijl het de zitpositie zeker niet bevordert. Het stuur komt erg laag en ik krijg met de beste wil van de wereld mijn been niet onder het stuur doorgeschoven. Dat zal wringen worden bij het remmen. De bekleding van de boordplank draagt redelijk wat sporen van de tand des tijds en de uitrusting is vrij gelimiteerd, maar alles zit nog perfect in elkaar en op geen enkel moment kon ik ergens een kraakje bespeuren.


Starten dan maar. De zes in lijn komt fluisterend tot leven. Manuele versnellingsbakken zijn nooit het sterkste punt geweest bij Mercedes en ook hier voelt de pook wat rubberachtig en onprecies aan. Als ik de koppeling zachtjes laat komen valt dadelijk op hoe de soepele motor zelfs in de laagste toeren niet protesteert. De motor reageert spontaan op elke gasstoot en voelt vooral in de eerste drie versnellingen erg levendig aan. Als we het wagen om er wat harder tegenaan te gaan, merk je dat dit geen moderne auto is en helt de koets wat over. Maar de motor maakt veel goed en zijn prachtige klank verleiden me tot enkele tussensprintjes. Maar ook aan een kalmer tempo laat de 300SL zich smaken. Het comfort, de zachte bediening, de motorprestaties en de uitstekende bouwkwaliteit maken zelfs vandaag nog indruk. Zelfs nu kan deze auto dag in dag uit gebruikt worden. Het is een plezier om een dergelijk charmante wagen te (her)ontdekken

1989 : nog zekerder

Anti-rolbaren, versterkte zijstijlen en uitstekende stijfheid zijn de kenmerken van de nieuwe SL-generatie, die nog zekerder aanvoelt én je dezelfde veiligheid als de berline bezorgt. Het is ook de eerste wagen ter wereld die in serie een in de zetel geïntegreerde veiligheidsgordel krijgt. De SL600 uit 1992 is de eerste Mercedes-roadster die van een V12 voorzien wordt.

Aan het stuur

Het is niet de eerste de beste versie die we onder de bips geschoven krijgen. De van enkele AMG-aanpassingen voorziene SL was ooit nog van Prins Laurent. Maar de jongens van Mercedes houden de lippen stijf op elkaar, wanneer we naar de exacte aanpassingen vragen. In ieder geval steekt er een V12 van 6 liter onder de motorkap en wordt het vermogen “rond de 400 pk” geschat.

Het interieur is sober, maar goed afgewerkt en erg rijkelijk uitgerust. De binnenkant heeft niet de charme van zijn voorgangers, maar verleidt door zijn kwaliteit. De rijpositie mag je gerust modern noemen en eens de motor gestart en de bak in Drive, kunnen we op weg. Ik moet toegeven dat het niet een auto is die je dadelijk overtuigt. Maar met het verglijden van de kilometers ontdek je een schitterende auto met twee gezichten. Hij rijdt net zo goed comfortabel en soepel, als dat hij bij een forse druk op het gaspedaal al zijn duivels ontbindt. De neus richt zich lichtjes op en de auto schiet er als een kanonskogel vandoor. De kracht is enorm en toch ben je onder de indruk van de beheerstheid en de zachtheid van het geheel. De uitdrukking ”als op fluweel rijden” wordt nu wel erg duidelijk! Deze SL 600 is erg ver verwijderd van de dragstermanieren van de moderne AMG’s, maar hij toont een persoonlijkheid die je na een tijdje héél erg begint te mogen. Het enige minpuntje is … de klank van de V12. Bij traagloop is hij werkelijk onhoorbaar en je moet er al stevig tegenaan gaan om hem te horen. En dan lijkt hij een beetje op een ventilator op volle kracht. Als je dan aan het geluid van een Italiaanse V12 denkt …


2001 : high-tech !

De laatste generatie SL is een waar technologie-festival geworden, met een hele trits rijhulpen en een waar arsenaal van comfortitems. Wat de veiligheid betreft heeft Mercedes zijn naam hoog gehouden en het lijkt dan ook logisch dat airbags in twee etappes voor de bestuurder en de passagier, zetels met hoofd- en thorax-airbags of opklappende rolbeugels niet mochten ontbreken. De opvouwbare hardtop verhoogt het comfort, zonder dat hij de prachtige, wat rondere maar toch sportieve lijn komt verstoren.



Aan het stuur

SL600

Dit is buiten de AMG, de krachtigste versie. En je krijgt toch rillingen over de rug als je de cijfers even overloopt. V12, 5.5 liter, 2 turbo’s en niet minder dan 517 pk! In het interieur is het al luxe en comfort wat de klok luidt. De V12 is haast onhoorbaar en je moet de kap naar beneden doen om hem te horen en zelfs dan klinkt hij zwaar en goed gedempt. Het is niet nodig om de motor in de toeren te jagen. Nee, de schier oneindige kracht is op alle toerentallen aanwezig en beschikbaar op simpele aanvraag. En ook al lijkt het er niet altijd op dat die kracht er ook daadwerkelijk is kan ik jullie verzekeren… het gaat verbazen goed vooruit! De acceleraties verlopen, constant, lineair en uitbundig. De wegligging is erg gezond, maar toch merk je dat de auto meer op comfort als op sport gericht is.

SL63 AMG

Met de AMG SL63 AMG veranderen we radicaal van filosofie en duiken we recht de sport in. De SL AMG is de enige Mercedes die van een bak met dubbele koppeling en 7 gangen voorzien is, heeft ESP met verscheidene modes, een adaptieve sportophanging enz… Van zodra je de motor start, weet je dat er een beest in het vooronder huist. De V8 van 6.2 liter produceert zowat 525 pk en laat graag horen dat hij indrukwekkend sterk is. Op de weg voel je dadelijk dat deze SL op sport gericht is en hij reageert dan ook veel viever als een standaard SL. De versnellingsbak reageert stukken sneller dan een conventionele automaat, zonder evenwel de snelheid van de DSG van Volkswagen te evenaren. Uit de vier uitlaten borrelt een rauwe klank op die  je gauw laat vergeten dat je over een radio beschikt en de hele auto druipt van de sportiviteit. En dat merk je achter het stuur. Dit is niet zomaar een SL die rustig over de weg glijdt. Dit beest moet getemd worden. En wel met vaardige hand.