Of zit er soms nog iemand anders op een idee te broeden? Maar herinneren jullie je die knappe kleine breakversie van de oude Mini met die houten zijkanten nog ? Ze zagen er misschien wat decadent uit, maar waren wel “so British”. De Austin Countryman en de Morris Traveler hadden pakken charme te koop en gaven de allereerste generatie van de Mini, de modulariteit die dit handige en revolutionair model zo miste. In de zeventiger jaren kregen de Mini’s een iets langere neus en vanaf dan heette de break Clubman Estate. BMW besliste om deze naam te laten herleven en noemt het nieuwe model “Clubman”.

Het initiële recept werd gerespecteerd en dus groeien de wielbasis en de overhang achteraan een beetje. Het gevolg laat zich gauw raden. Net als bij zijn grootvader, krijgen de achterinzittenden meer ruimte en is de laadcapaciteit niet meer beschamend klein.

Vijf deuren…

Een ander opvallend detail is de in twee delen opgesplitste achterdeur, die de achterklep vervangt. De fransen zien in dit soort « achterwerk » eerder de praktische voordelen zoals bij de Berlingo of nog de Kangoo, maar wij zien hier, met veel plezier, vooral een hommage aan de charmante voorouder en een mooie manier om zich van de hedendaagse “kontjes” te onderscheiden. BMW heeft het houten kader opzij geschoven. Dit kader was in de jaren zestig een optie, maar verdween bij de verschijning van de Clubman Estate. Toch werpen ze een knipoog naar dit leuke idee door de omkadering van de « Split Doors » in contrasterend zilver of zwart uit te voeren. En BMW gaat zelfs nog wat verder met de « Club Door », een mini suicide door aan de rechter kant. Spijtig voor de Britten, maar door het brandstofreservoir was er aan de linkerzijde geen plaats. Deze oplossing wordt niet zo veel gebruikt want we vinden ze enkel terug op de Mazda RX7 en op de exclusieve Rolls Phantom.

Een break?

Het resultaat ziet er erg overtuigend uit. Als je de Mini er al knap en leuk uitzien vindt, dan ben je zeker en vast gewonnen voor de Clubman. De Mini jaargang 2006 is tegenover zijn voorganger wat verdikt, maar de R55 (codenaam voor de Clubman) heeft een heel eigen persoonlijkheid en een eigen interpretatie van het Minigevoel, maar hij is bovenal hopeloos trendy.

Maar of dit nu een echte break is? Maak je maar geen illusies, als je een praktische wagen zoekt ga je beter eens langs bij Peugeot, Renault of de VAG-groep. Maar je beperkt je dan wel tot een soort familiewagens met de flair van een pak Dixan. De marketingjongens van Mini vergissen zich dan ook niet als ze hun laatst geborene tegenover een PT Cruiser of een C30 plaatsen. En daar mogen ze nog een pak coupé-cabriolets aan toevoegen. “Anders Rijden” is beslist de slagzin die de Clubman op z’n best verwoordt. De koper van deze auto zoekt geen break, hij wil “iets anders” om in te rijden, dus vergelijken we de Clubman beter met een Mini als met één of andere break.

 

Een Mini, maar dan nog exclusiever!

Met zijn verzorgde en originele “Shooting Break”-lijn scoort de nieuwkomer dadelijk 1-0 in zijn voordeel op het vlak van design.

En ook aan de praktische kant is het 1-0 ! Alhoewel dat dit niet moeilijk is, want een Mini kan je moeilijk functioneel noemen. Geen problemen wat betreft het rijplezier. Terwijl de Mini al overloopt van het rijplezier, neemt het verlengde chassis van de Clubman al die kwaliteiten graag over. Onze test bracht ons naar de bochtige Ardense wegen en we hebben er ons plezier niet kunnen verdoezelen. Hier is goed werk geleverd, dat zich van de andere kant echter vertaald ziet in een ondermaats rijcomfort, zeker wanneer de Clubman met 17-duimsvelgen geschoeid wordt. Het gedrag is efficiënt, precies, maar…erg sportief. Als het wegdek, zoals zo dikwijls bij ons, minder vlak wordt begin je soms toch de zachte CX van papa te missen.

Perfectie is niet van deze wereld…

Andere minpunt is het interieurdesign dat soms iets te ver gaat. Zo is er de bediening van de verwarming, met daarop het Mini-logo (tja). Anderzijds begint de teller op het midden van het instrumentenbord stilletjesaan de afmetingen van een stationsklok te krijgen! Verder misstaan er nog enkele erg plastieken onderdelen en maakt het interieur hier en daar geluidjes, die we in een auto van deze prijs liever niet horen.

Maar wat we helemaal niet begrijpen is waarom BMW, zelfs niet in optie, geen elektrisch regelbare zetel met geheugen voor de chauffeur heeft voorzien.

Mijnheer, weet dat Mevrouw u niet zal gunnen om de Clubman exclusiviteit voor u te houden; Mevrouw bereidt u voor op de strijd, wanneer uw man uw Clubman weer wil inpikken.

Al de charme en het rijplezier van een Mini met daar bovenop een exclusieve lijn , hoe kan je zoiets delen…