Als je de Mini ziet staan komt er spontaan de gedachte in je op dat … dit niet meer zo mini is! De afmetingen namen tegenover de eerste versie slechts een klein beetje toe maar toch krijg je de indruk dat de nieuwe aan maturiteit heeft gewonnen. In de details merk je dan weer dat de afwerking er op vooruit ging. Zo zijn bvb de scharnieren van het kofferdeksel weggewerkt, sluiten de koetswerknaden beter aan en ziet het interieur er beter afgewerkt uit. Maar toch mag dat geen excuus zijn voor het goedkope kunststof dat voor sommige onderdelen gebruikt wordt. Minder geslaagd vinden we het wat hoog geplaatste achterwerk waarbij je een niet zo fraai kijk op trekkers van de ophanging krijgt. Alsof een haute-couture kleedje wat kort afgesneden werd en je bepaalde delen van de mannequin te zien krijgt …
Vernieuwd motorengamma
De oude atmosferische 1,6 en de compressorversie werden overboord gegooid en vervangen door nieuwe blokken van dezelfde inhoud die samen met PSA werden ontwikkeld. De Cooper houdt het op 120 pk (115 in België) en 160 Nm koppel. Met de Cooper S klimmen we op een hogere niveau want dankzij de turbo produceert de 4-cilinder 175 pk (of 163 in België) en 240 Nm of zelfs 260 Nm in overboost. Wie het helemaal wild wil en geen angst heeft om het evenwicht van de Mini in het gedrang te brengen kan bij de 211 pk sterke John Cooper Works zijn gading vinden. Want geef toe uiteindelijk zijn we nog altijd met een mini op weg.
Onmisbare accessoires
Een Mini is natuurlijk geen Mini als hij niet gepersonaliseerd werd met de hulp van de haast onuitputtelijke optielijst. Tussen al die chroomstrips, decostrips, interieurverfraaiing en andere velgen zou een kat haar jongen nog verliezen! Maar het toppunt is toch de chrono die timed hoelang je “open” hebt gereden. Geen nood, het is een gadget en optioneel…
Always Open...
Voor de eerste kennismaking stonden enkel Cooper S versies ter beschikking. Contact maak je door de “sleutel” in de gleuf te schuiven en op de startknop te drukken. De 4-cilinder gromt onmiddellijk rustig voor zich uit. Ondanks het feit dat de temperatuur niet echt zomers is (de test ging in Oostenrijk door) gehoorzamen we aan het codewoord. “Always open”. 15 seconden na de druk op de knop zitten we vrank en vrij in het bleke zonnetje. Gelukkig worden we goed van de buitenlucht afgeschermd. In het midden van de winter open rijden vraagt alleen maar wat betere kleding. Een muts, sjaal en een poolpak moeten volstaan. En natuurlijk een uitstekende verwarming. Die van de Mini voldoet volledig. Toch is het niet alles goud wat blinkt. De vele turbulenties zorgen voor behoorlijk wat geraas en maken dat de trommelvliezen het al gauw voor bekeken houden.
Op weg
Eerste versnelling, koppeling los en we zijn weg. De eerste verrassing is dat de Mini zich met de toppen van de vingers laat rijden. De uitlaat brabbelt rustig maar onder de 1700 toeren resoneert hij eerder onaangenaam. De bergwegen van Zuidoostenrijk zijn goed voorzien van de nodige krommingen en nodigen dus tot een dynamische rijstijl uit. Met de erg plezierig rijdende motor is dit dus genieten en als net zozeer hij gromt bij gasgeven trakteert hij ons op enkele plofjes in de uitlaat als we weer gas lossen. Dat een Mini levendig is wisten we al langer maar ook de cabrio laat zich ideaal plaatsen tijdens het remmen om dan haarscherp de bocht in te sturen. Hij volgt op de millimeter het te volgen traject en is erg efficiënt bij het uitaccelereren. Uiteraard kan het hoge koppel ervoor zorgen dat de voortrein wat Parkinson krijgt en wordt de stijfheid soms op de proef gesteld maar we hebben ons gewoon rot geamuseerd! Van een kart gesproken. Kers op de taart is het ESP dat erg fijn werd afgesteld. Zonder dat je het merkt grijpt hij op het juiste moment in en verhoogt het zodoende de efficiëntie.
Verbazend comfortabel
Voor deze cabrio werd de ophanging herbestudeerd. Er moeten immer goed honderd extra kilo’s meegezeuld worden en de koets is toch minder stijf. De veren werden wat soepeler en dat zorgt voor een uitstekend compromis tussen comfort en wegligging. De oneffenheden worden met brio geëffend terwijl de wielen uitstekend het contact met de grond behouden. Het rijcomfort gaat er dus op vooruit en ook de uitstekende stoelen dragen tot dit comfort bij. Ze geven een uitstekende zijdelingse steun en zijn veelvuldig verstelbaar zodat iedereen een goede rijpositie moet kunnen vinden. Achteraan gaat het er in de Mini wat bekrompen aan toe maar voor een kleine wagen kan je moeilijk anders verwachten. Toch is er tegenover de voorganger 4 cm meer plaats. Ook de bagageruimte nam wat toe (5 liter) maar die blijft nog steeds vrij klein. In gesloten toestand is de zichtbaarheid ¾ naar achteren erg beperkt.
Tarieven in evenredigheid met de prestaties
Voor 23.550 € kan je al een Cooper Cabrio voor de deur parkeren en voor 28.700 € mag dat ook een Cooper S zijn. Deze laatste geniet trouwens van een erg volledige uitrusting. Met de erg uitgebreide optielijst kan je je Mini aankleden zoals je maar wil. Voor metaalkleur moet je echter 500 € bijbetalen, het onmisbare windscherm komt je op 255 € en voor 125 € wordt via een knop de stuurinrichting wat harder en reageert het gaspedaal giftiger (sympathieke optie als je het ons vraagt). Voor 180 € krijg je DTC (ESP bij BMW) terwijl een sperdifferentieel (enkel Cooper S) de rekening met 215 € doet oplopen en regen en licht sensoren nog eens 120 € extra kosten. En tel dadelijk nog enkele honderden euro’s bij voor de decoratie van het sympathieke autootjes… Wat je lief is….