Gedaan met de saaie kleine monovolume zonder charmes, de nieuwe Meriva heeft een heel verzorgd koetswerk, vanuit welke hoek je hem ook bekijkt. De boomeranglijn geeft de flank achter de voorwielen vorm zoals bij de Insignia, de gesculpteerde koplampen kenmerken de blik van de voorzijde, de gedurfde knik in de gordellijn geeft het profiel wat meer schwung, de achterruit snijdt in de kofferklep tot aan de Opel-blitz en de wielen op de vier hoeken zetten de monovolume krachtig op de weg. Dat gebeurt allemaal met elegantie en evenwicht. Opels hebben tegenwoordig stijl, dat bevestigt deze Meriva net als de recente modellen van het merk.

Stijl

De originaliteit stopt niet bij het design. De Meriva beschikt over deuren die tegengesteld openen, de zogeheten Flexdoors. Dit aanbod is uniek in dit marktsegment en maakt het leven aan boord een stuk gemakkelijker voor ouders, die gemakkelijker toegang hebben tot de plaatsen achterin. De deuren die ver openen (84 graden) vormen bovendien een beschermende cocon en de passagiers achterin kunnen vlotter in en uit de auto stappen. Simpel, maar je moet eraan denken.


De achterbank is verdeeld in drie stukken die afzonderlijk neerklappen. De twee zijdelingse zetels kunnen zowel opzij als vooruit of achteruit glijden. Er zijn tal van opbergruimtes, soms heel origineel zoals de Flexrail, een console op rails die bestaat uit vakjes die tussen de voorzetels glijden, waar dankzij de elektrische parkeerrem ruimte is vrijgekomen.

Zware jongen

De boordplank herinnert aan die van de Opel Astra, met de boogvorm die doorloopt in de deuren. Ze is mooi getekend, maar stelt teleur met iets te harde kunststoffen. Jammer, want de assemblage straalt wel kwaliteit uit. Het interieur baadt in licht dankzij het grote panoramische dak, een optie van 650 euro die bijdraagt tot het welbehagen van de passagiers. De auto die we in handen namen voor deze test, was voorzien van de 1.7 CDTi dieselmotor, die hier 100 pk ontwikkelt omdat hij aan manuele zesbak gekoppeld wordt. 100 pk voor een auto die bijna anderhalve ton op de weegschaal zet, daar word je niet enthousiast van. Althans niet op papier.

Rustig…

Onze Meriva zal zeker geen knaltijden neerzetten, maar we voelden ons nooit gefrustreerd of ongelukkig tijdens onze test van meer dan duizend kilometer over autosnel- en gewestwegen, van de Noordzee tot de Ardennen. De automaat, zeker niet de beste in zijn soort, doet zijn werk correct en zet aan tot een ontspannen rijstijl die goed past bij de Meriva met deze motor. De relatieve zwaarlijvigheid is niet echt een handicap, in tegenstelling tot het geluid, dat erg fel doordringt in het interieur. Echt jammer. Het blok is ook niet zo zuinig, de boordcomputer gaf een gemiddelde aan van 6,7 l/100 km. Dat verbruikten we ook met de BMW 520d, veel aantrekkelijker en krachtiger. De motor kan dus beter, zelfs al kwijt de Meriva zich goed van zijn taak.

… maar leuk

De bestuurder zal meer plezier beleven aan het onderstel, dat heel evenwichtig is en een aangenaam, levendig en precies weggedrag biedt. Geslaagd, net als de krachtige en goed doseerbare remmen. Het comfort lijdt niet onder het uitstekende weggedrag, maar het rustige temperament van onze Meriva heeft geen 17-duimsvelgen en banden in de maat 225/45 x 17 nodig. Uiterlijk heel mooi, maar ze veroorzaken rolgeluiden.

Het interieur, heel licht dankzij het optionele panoramische dak, biedt een aangename en goed doordachte ruimte aan de inzittenden, met maar liefst 32 opbergvakken (volgens de persmap, we hebben ze niet geteld). Standaard of in optie is veel uitrusting beschikbaar, zoals sportzetels regelbaar in tal van richtingen, een verwarmd stuur, adaptieve lichten, parkeerhulp, elektronische klimaatregeling met twee zones, een snelheidsregelaar, verlichte make-upspiegeltjes of de slimme geïntegreerde fietsendrager, een exclusiviteit van Opel.

De Duitse constructeur biedt met de Meriva een functionele een aantrekkelijke auto aan met een geslaagde lijn en een goed weggedrag, die alleen teleurstelt door een motor die stilaan zijn grenzen heeft bereikt.