In 2013 werd de LaFerrari onthuld, de nieuwste supercar in een rijtje van uitzonderlijke modellen van het merk, na de 288 GTO, F40, F50 en de Enzo. Hij moest het opnemen tegen de McLaren P1 en de Porsche 918 Spyder, en het was de eerste hybride van het merk. Aan zijn lancering ging dan ook heel wat ontwikkeling vooraf, en die begon met deze ‘test mule’. Een mule is een auto die enkel dient om techniek te testen, en daarbij nog niets prijs te geven over de looks van de toekomstige auto. Het koetswerk dient dan ook enkel om die techniek aan het oog te onttrekken, niet om schoonheidsprijzen te winnen.

458 met V12

Deze ‘M6’ test mule was de eerste in de ontwikkelingsfase voor de LaFerrari en diende vooral om mechanische componenten als de remmen, de besturing en de ophanging te testen. Hij is gebaseerd op een zwaar aangepaste Ferrari 458 Italia. Het aluminium chassis werd verstevigd en de V8 vervangen door de V12 met hybridesysteem die als basis zou dienen voor de LaFerrari. Tussen mei 2011 en december 2012 werd er intensief mee getest, waarna de M6 geparkeerd werd en Ferrari overstapte op nieuwe testmodellen.


In 2016 werd de test mule verkocht aan een trouwe Ferrari-klant, ongetwijfeld iemand die al één van de 499 (eigenlijk 500) LaFerrari’s in zijn garage had staan. Het model heeft 3.322 kilometer op de teller, maar of de koper er ooit effectief mee gereden heeft, is niet duidelijk. Het model mag immers niet gebruikt worden op de openbare weg.

Er zijn unieke LaFerrari’s, en er is deze one-off die van onschatbare waarde is in de geschiedenis van Ferrari. Hoe onschatbaar, dat weten we op 14 mei, wanneer hij verkocht wordt op de RM Sotheby’s veiling in Monaco, compleet met Ferrari Classiche certificering en de set verwijderbare plastic koetswerkpanelen.


Wil je steeds het laatste autoadvies ontvangen?

Vond je dit artikel interessant en wil je steeds het laatste autoadvies, autoweetjes en tips meteen in je mailbox? Schrijf je – net als meer dan 300.000 autoliefhebbers – nu gratis in via e-mail: