Wat een lijn!
In de gebruikelijke zwarte en grijze kleuren komt de charme van de 2-Serie niet helemaal tot zijn recht. Dit Estorilblauw valt iets meer op. En wat een smoel heeft deze versie. Agressief zonder te overdrijven. Hij toont zijn sportiviteit met een dubbele uitlaat, specifieke bumpers, grote remschijven met blauwe remklauwen en specifieke velgen.
Teleurstellend interieur?
Binnenin daalt het enthousiasme. BMW probeert de sfeer te verbeteren met enkele blauwe inzetstukken en specifieke zetels, maar we vinden nog altijd de aloude tellers en bedieningsknoppen terug. Jammer voor de originaliteit, maar de ergonomie vaart er wel bij. Qua ruimte worden de inzittenden voorin verwend, maar de plaats achterin is beperkter en de toegang is problematisch.
Diepe stem
Eén druk op de startknop en je bent het ietwat saaie interieur al vergeten. De grote drieliter zescilinder-in-lijn ontwaakt met een diepe stem. Drukvoeding zorgt voor 326 pk en een dik koppel van 450 Nm vanaf 1.300 tr/min. De motor wordt naar wens gekoppeld aan een manuele zesversnellingsbak of een automaat met acht versnellingen. Met die laatste was onze testwagen uitgerust.
Verbazingwekkend comfort
Wat het meest verbaast bij gematigde snelheden is het comfort en gebruiksgemak. De automaat schakelt zacht, de zescilinder klinkt (te) gedempt en het ophangingscomfort is correct. Je zou bijna het vermogen en de sportiviteit van dit model vergeten. Zelfs het verbruik blijft redelijk en stabiliseert rond 9 l/100 km. Wat wil je nog meer? Bovendien heeft de koffer mooie afmetingen en zijn er heel wat connectiemogelijkheden, al moet je daar wel voor betalen.
Lekker wild
Spreek je het rechterpedaal aan, dan schakelt de automaat terug en vanaf 4.000 tr/min verandert de motor van toon. Hij wordt scherper en dat felle geluid gaat gepaard met een stevige duw. Afgezien van enkele uitzonderingen, verdwijnt elke auto uit jouw achteruitkijkspiegel. De versnellingsbak benadert de perfectie: hij reageert snel en kiest altijd de juiste versnelling. Een uitstekend resultaat.
Evenwichtig
Met deze motor kun je het potentieel van het onderstel veel beter benutten. De M235i heeft een natuurlijk evenwicht en rijdt van de ene bocht naar de andere met ongelooflijk veel grip, op een droge ondergrond tenminste. Het optionele zelfblokkerende differentieel richt zich vooral tot wie op circuit wil rijden of houdt van glijpartijen in de regen, zonder elektronische hulpmiddelen. Toch is dit niet voor de volle 100 procent een sportwagen: de remmen hebben hun limieten bij intensief gebruik en de ophanging is iets te soepel voor veeleisende bestuurders.
Prijs
Met een prijs van 45.899 euro is de M235i een speeltje dat snel een gat slaat in jouw portefeuille. Vooral omdat je door de magere standaarduitrusting veroordeeld bent tot de optielijst. Zonder te overdrijven voegde onze testwagen bijvoorbeeld 10.000 euro toe aan de eindafrekening.
Conclusie
We kunnen niet ontkennen dat we veel plezier beleefd hebben achter het stuur van dit model. Een kleine coupé met grote zescilinder en achterwielaandrijving, doet denken aan de oude M3’s. Nochtans richt de M235i zich niet tot bestuurders die alleen met tijden in hun hoofd bezig zijn, want zijn temperament volstaat voor dagelijks gebruik. Een krachtige en verfijnde auto, zoals we graag zien. Laat je niet misleiden door de compacte maten, dit is geen goedkoop model. Het prestige van het merk betaal je duur.