In 1960 reageerde Ferrari op zijn concurrenten Cooper en Lotus. Het was afgelopen met de racewagens met motor voorin, Ferrari antwoordde eindelijk met wagens waarin de motor achterin lag om een goede wendbaarheid te garanderen. De Formule 1-wagens en de prototypes uit de uithoudingsraces kregen dus een volledig nieuw koetswerk en werden aangedreven door een V6 uit eigen huis, die later ook de Fiat Dino en Dino 246 GT zou aandrijven.
Spektakel verzekerd
Na een bemoedigende start, besloot Ferrari om een stap verder te gaan. De sportieve lijnen werden herzien door Fantuzzi, die ze vloeiender en sensueler dan ooit maakte. Onder de motorkap lanceerde Ferrari een nieuwe V8 met een cilinderinhoud van 2,4 liter. Deze motor bleek snel een teleurstelling en werd vervangen door een aangepaste versie met een grotere inhoud van 2,6 liter. Vandaar de naam 268, die zowel naar de cilinderinhoud als het aantal cilinders verwijst.
0798
Het exemplaar in kwestie (chassis 0798) was oorspronkelijk uitgerust met een 2,4-liter V8, maar werd snel aangedreven door de evolutie van deze V8-motor met 2,6 liter, goed voor 265 pk. Het koetswerk werd ook aangepast en tussendoor zette Ferrari deze auto in tijdens de 24 uren van Le Mans in 1962. Na 230 ronden moesten de piloten Giancarlo Baghetti en Ludovico Scarfiotti de race verlaten door problemen met de koppeling. Later werd de auto verkocht aan de bekende Luigi Chinetti, die hem gebruikte voor zijn Noord-Amerikaanse raceteam NART (North American Racing Team).
Tot in 1964 reed de auto heel wat races, waarin hij schitterde en regelmatig in de topdrie van zijn klasse eindigde. In januari 1964 werd de auto verkocht aan een privérijder, Tom O’Brien. De sportieve carrière van de Ferrari was nog niet gedaan, want hij reed nog diverse plaatselijke races om het palmares van de 0798 verder aan te dikken. In 1965 verkocht Tom O’Brien de auto door aan een van zijn medewerkers, die echter minder schitterde en twee keer de motor opblies. Het was genoeg geweest: Luigi Chinetti vernieuwde de motor en nam de auto weer over.
In 1969 begon de auto aan een rustigere carrière in de bekende collectie van de Fransman Pierre Bardinon, ook eigenaar van het Circuit du Mas du Clos. In de jaren zeventig start Bardinon een volledig restauratieproces en wendt hij zich tot Fanuzzi om de auto zijn originaliteit terug te geven. Bardinon behoudt de Ferrari tot 1996, wanneer de auto verkocht wordt aan zijn huidige eigenaar die hem op diverse tentoonstellingen exposeert.
Meesterwerk
Deze Ferrari is dus een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van het merk, met zijn V8 centraal achterin. De auto is delicaat te besturen en de prestaties van de V8 verbazen vandaag nog altijd, een dikke 55 jaar later. Dit wordt ongetwijfeld het meesterwerk in jouw collectie. Maar om hem te kopen, heb je hopelijk nog enkele tientallen miljoenen euro’s op je bankrekening: dat is alvast onze schatting.
Veilinghuis RM Sotheby’s verkoopt de auto op 19 en 20 augustus in Monterey. Het wordt ongetwijfeld een van de grote sterren van deze veiling, samen met de Alfa Romeo 8C 2900B uit 1939.