‘Never change a winning team” dachten ze bij Yamaha toen ze de Tracer ontwikkelden. De nieuweling is een rechtstreekse afgeleide van het succesnummer, de MT-09, dus onderhuids zijn er weinig zaken die wijzigen.


Laten we beginnen met wat je met het blote oog niet kunt zien: het ontkoppelbare TCS (tractiecontrolesysteem) en de drie verschillende mappings die er net opgericht zijn om de driecilinders beter te voeden met het juiste mengsel. De standen A (sportief) en “Standard” zijn wat meer gedwee ingesteld, terwijl de B-modus er is voor omstandigheden met weinig grip. ABS is standaard, uiteraard. Het motorblok van 847 cc ontwikkelt nog steeds dezelfde 115 pk aan 10.000 tr/min en genereert een koppel van 87,5 Nm aan 8.500 tr/min.


De nieuwe look van de motorfiets is letterlijk de grootste evolutie. Het chassis bleef dan wel gelijk, maar de verpakking en de styling wijzigden fors. De kleine benzinetank van 14 liter werd naar de prullenmand verwezen en in zijn plaats zien we een reservoir van 18 liter dat ook iets meer bescherming biedt. De kopkuip is voorzien van LED-verlichting en een instelbaar windscherm. Dat laatste is door het dashboard eerder onhandig bereikbaar is.


Het tweedelige zadel moet comfortabeler zijn en is bovendien instelbaar. De bestuurder kan kiezen uit een hoogte van 845 mm of 860 mm. Kleine opmerking hier: de breedte van het zadel helpt niet meteen om je voeten vlak op de grond te plaatsen. De mensen die niet vooraan stonden toen de lichaamslengte werd uitgedeeld, zijn gewaarschuwd. De rijhouding wordt in grote mate bepaald door het stuur dat breder werd en dat je naar voor of naar achteren kunt instellen door de bevestigingsteunen om te draaien. De handvatbeschermers moeten bovendien de bescherming van de bestuurder ten goede komen. Niet meteen ons ding, maar het zou ook de aërodynamica beïnvloeden.


Genereus uitgerust

Het minimalistische dashboard van de MT-09 werd naast de kleine benzinetank geplaatst, want ook dat onderdeel zien we niet meer terug. In de plaats daarvan komt er nu het dashboard dat we ook al in de Yamaha Super Ténéré zagen: twee grote schermen die rijkelijk gevuld zijn met informatie. De LCD’s bestaan uit een snelheidsmeter, toerenteller, weergave van het benzinepeil, klokje, gekozen rijmodus… Verder kun je via een hendel aan het linkerhandvat door verschillende schermen gaan met extra informatie (tripmeter, temperatuur, watertemperatuur,…) en wordt ook de gekozen versnelling getoond.

Onze eerste kennismaking kunnen we afsluiten met de melding dat de handvaten voor de duopassagier al klaar zijn om zijkoffers aan te monteren of een bagagerek. Qua polyvalentie kan dat wel tellen… Goede punten scoort Yamaha bovendien door de Tracer standaard uit te rusten met een middenbok.

De makeover van opperbeste zondagse speelkameraad naar robuust werkpaard laat zich op de weegschaal voelen. Rijklaar weegt de Tracer 210 kg. Zijn extra aankleding kost ‘m dus 20 kg extra, maar laten we die wel relativeren… 210 kg rijklaar? Er zijn heel wat concurrenten die zo’n modieuze taille benijden.


Rijplezier intact

Op papier ziet dat er allemaal mooi uit, maar wordt dit ook achter het stuur bevestigd? Ja hoor, op de zitpositie valt niets af te dingen. Die is comfortabel, natuurlijk en goed doordacht. Enkel het zadel zal door z’n grootte en breedte voor heel wat mensen te hoog uitvallen. De driecilinder is altijd goed geluimd en heeft er zin in. Met het gevaar om een open deur open te trappen: driecilinder motoren blijven een ongelofelijke aantrekkingskracht uitoefenen. Ze combineren het beste van twee werelden: het karakter van een twin en het uithoudingsvermogen van een viercilinder. En dat wordt altijd bevestigd, of je nu met een Yamaha, Triumph, Benelli of MV Agusta rijdt. Het zijn juweeltjes… Het werkpaard van Yamaha voelt zich overal in zijn sas. Zowel aan lage toeren als in de hogere toerentallen. Zin om spelenderwijs er tegenaan te gaan? U vraagt, de driecilinder draait! Verder valt er weinig verschil te noteren tussen de A- en Standaard-mapping, maar soms reageert de injectie daar wat schokkerig op en dat is de enige donkere wolk aan de hemelsblauwe driecilinderhemel.

Geen verrassingen wanneer het op het chassis aankomt. Je krijgt een ruime mate aan comfort, gecombineerd met een duivelse wendbaarheid. Hier is duidelijk het DNA van de MT-09 voelbaar en dat gaat deze motorfiets, vermomd als werkpaard, nog steeds uitstekend af.


Details

Dezelfde ervaring hebben we wanneer we het remhendel aanspreken. MT-09-gewijs zijn dit krachtige en bijtgrage remmen. Zo hebben we het graag. Daar waar de Tracer zich in alle doordeweekse situaties als een vis in het water voelt, durft hij aan hoge snelheden wel wat met het hoofd te wiegen.

De versnellingsbak liet ons dan weer wat op onze honger. Door de versnellingen schakelen verloopt nochtans uitstekend, maar het zoeken naar neutraal was soms zoeken naar een speld in een hooiberg. De kans bestaat dat dit wel een schoonheidsfoutje van onze testmachine was.


We hadden geluk met het weer. Onze hele test verliep onder kurkdroge omstandigheden en da’s maar goed ook, want we vermoeden dat de geboden bescherming van de spatborden nog altijd eerder symbolisch dan wel efficiënt is. Er vallen weinig fouten aan deze Yamaha te noteren. Hij is gezegend met een mooi rijwielgedeelte en is (relatief) veelzijdig. Er zijn slechts enkele schoonheidsfoutjes die ‘m weerhouden van een zuiver blazoen.