De lijn van de Sandero is niet altijd even evenwichtig, maar als je hem met de Logan vergelijkt kunnen we hem eerder met Julie Roberts als met een tonijn vergelijken. Het front ziet er met de amandelvormige lichten eerder sympathiek uit, terwijl het achterdeel een gebalde indruk geeft. In profiel vallen de uitgewerkte spatborden op, terwijl de over de flank lopende verrassende plooi, aantoont dat de ontwerpers hun creativiteit mochten gebruiken. De Sandero ziet er behoorlijk robuust, maar ook wat rustiek uit. Misschien ligt dat wel aan de bodemvrijheid die we op auto’s uit onze regionen niet meer kennen.

4L…

Eigenaardig genoeg roept de auto dezelfde sympathie als de R4 op. We herinneren ons overigens dat die zo ver slagzij kon maken, waardoor bochtige wegjes tot een heus avontuur werden omgetoverd. Zoals we al zeiden staat ook de Sandero vrij hoog op zijn poten en dat wordt aan een grote wieluitslag gekoppeld. Dit alles resulteert in een goed comfort, terwijl de soepele regelingen voor redelijk wat zijneiging zorgen. Toch blijft het allemaal nog in de perken en wordt het nooit vervelend aan het stuur van de Sandero. Ondanks antieke trommels achteraan, is het remvermogen voldoende. Ze zijn makkelijk te doseren en bijten goed. Bovendien is ABS standaard, wat wil je dus nog meer !

Eindelijk een diesel!

De 1.5 dCi wordt in 70 en 85 pk uitvoering aangeboden. Onze testwagen was van de sterkste versie voorzien, waarbij de auto in “Lauréate”-versie getooid ging. Met deze motoren vormt de Sandero eindelijk een waardig alternatief. De benzinemotoren kunnen maar weinig overtuigen en lijden bovendien aan een te hoog verbruik. Zonder ons een “eco”-rijstijl te moeten aanmeten bleef het verbruik steeds tot 6 liter beperkt. En toch hebben we ons niet verveeld, want de 85 pk sterke dCi stuwt de 1165 kg fluks vooruit. Spijtig genoeg gaat dit met het nodige kabaal gepaard. Het wordt nooit echt overdreven, maar de geluidsisolatie van de Sandero kan de vergelijking met zijn westerse rivalen nog niet doorstaan. Met een prijs van 12.150 € vormt onze Sandero “Lauréate” de top van het gamma. Een pack met airco en radio-CD komt op 575 €, terwijl metaalkleur 310 € moet kosten.

Uitrusting

In de basisversies kan je tot nu toe geen dieselmotoren verkrijgen. Vanaf de “Ambiance”-uitvoering kan je echter met de brandstofbesparende zelfontbranders onderweg. Buiten enkele esthetische details krijg je er dan stuurbekrachtiging, centrale vergrendeling en kofferverlichting bij. In “Lauréaté”-uitvoering krijg je bovendien nog elektrisch regelbare spiegels, een in de hoogte regelbare bestuurderszetel en een in de hoogte regelbaar stuur. Een simpele boordcomputer, afstandsbediening, elektrische vensterheffers, een in 1/3-2/3 neer klapbare achterbank, laterale airbags en pyrotechnische gordelspanners vervolledigen de uitrustingsfiche. Hier en daar wordt een ander kleurtje gebruikt en versieren enkele extra chroomstrips de auto: details dus. De afwerking is correct, maar sober en zonder raffinement. Je koopt geen Dacia voor de rijkelijke afwerking, maar toch is die afwerking niet veel slechter als die van veel pretentieuzere concurrenten. Bij de Sandero klopt niet enkel de prijs, ook de afwerking zit nu snor.