Laat ons eerst even verduidelijken dat het testmodel dat ons door de invoerder ter beschikking werd gesteld voorzien was van een pak accessoires uit de catalogus van het merk. Veel zwart, met een rebelse en "bad boy" look, de Slim toont nog maar eens aan dat zwart sommige motoren gewoonweg heel goed staat. Een van de goodies waar onze Slim van voorzien was was een vintage zadel op veren. Dit bracht meteen wat vragen op over het comfort van dat zadel, maar gaf de Slim extra karakter. De Slim heeft een retro look en een radicale "bobber" stijl met ingekorte spatborden, bijna identieke banden vooraan en achteraan, een systematische afwezigheid van chroom en een opvallend "Hollywood" stuur.     

Natuurlijk

Kritiek? Ja, zonder twijfel de plastic behuizing onder het zadel. Hoe mooi dat vintage zadel ook mag zijn, het effect ervan gaat volledig verloren door die lelijke stukken plastic. Een detail dat ze bij Harley zo snel mogelijk moeten regelen, al gaat het hier wel enkel over ons testmodel dat ontdaan werd van het standaard zadel. Op dit zadel met veren merken we echter wel op hoe natuurlijk de houding achter het stuur van deze Slim is, heel evenwichtig, en dat doet ons op het beste hopen voor de verdere ontdekking van dit model. De Slim neemt het esthetisch geslaagde "Hardtail" type van kader over, en bezwijkt gelukkig niet onder de mode van dikke achterbanden waar de klanten van Harley blijkbaar grote fans van zijn. Neen, de Slim neemt genoegen met een bescheiden MV85B16, dat is een 150 achteraan en een 130 vooraan, beiden 16 duims.   

Moderniteit

Achter de rustieke look van de Slim gaan enkele moderniteiten schuil zoals een ABS, wel onzichtbaar gemaakt, en een digitaal scherm voor de weergave van informatie zoals de kilometerteller, het uur, autonomie, versnelling en motorregime. De brandstofmeter zit verwerkt in een nep benzinedop op de benzinetank en, zoals alle zware Harley's, geniet de Softail van een keyless systeem. Enkel met de transponder op zak kan de motor dus opgestart worden. Er kan ook een sleutel gebruikt worden, maar zodra de transponder te ver weg is neemt het alarm over en kan de motor niet langer opgestart worden. Ook nog een kleine opmerking over de hendels die nog altijd niet verstelbaar zijn, de bedieningsknoppen voor de knipperlichten zijn op hun beurt wel heel praktisch, en te bedienen met de rechterduim voor het rechter knipperlicht en met de linkerduim voor de andere kant. Opnieuw duwen om ze uit te schakelen, en op beiden duwen om ze allemaal aan te zetten. De informatie op het scherm kan gewijzigd worden met een knopje aan de linkerkant. Eenvoudig en doeltreffend, iets wat helaas zeldzamer aan het worden is.  

Ergonomisch?

Wie een Harley gewoon is zal meteen weg zijn met deze Slim en zal de lage maar comfortabele zithouding op prijs kunnen stellen. Iets wat ze zeker niet van elke Harley kunnen en mogen zeggen. Ondanks zijn gewicht van 305 kg blijft hij ook heel handelbaar. Op de kleine baantjes van het mooie Pajottenland komt dat allemaal mooi tot zijn recht, en het vintage zadel blijkt uiteindelijk heel comfortabel te zijn, ook al is het wat hard, en na verloop van tijd zal het zich ongetwijfeld naar de anatomie van ons zitvlak zetten. U merkt het, we beginnen zo stilletjes aan van dit vintage zadel te houden en kijken er naar uit om samen oud te worden. Maar dat zal spijtig genoeg niet gaan want we moeten onze Slim na onze testrit teruggeven.   

Kilometers!

Echt spijtig dat we hem moeten teruggeven want we hebben veel plezier met deze Harley en rijden op zijn koppel tussen de 1.800 en 2.500 tr/min. Het is echt genieten! Hoog in de toeren gaan is niet nodig, met de versnellingsbak spelen ook niet, hier profiteren we van de zware twin en de sensaties waar hij kilometer na kilometer voor zorgt. De beperkte bodemvrijheid is bijna een beperking voor het uitstekend chassis dat een veel hoger ritme zou toelaten. Helemaal geen probleem, van de Slim moet je aan een sereen tempo genieten. De kilometers vliegen vlotjes voorbij. In tegenstelling tot zijn uiterlijk is de Slim een kilometervreter. Laat die snelweg maar links liggen en zoek de kleine landwegen op, geniet van het landschap en vergeet de perfecte lijn en de flitspalen. Dit is authentiek genieten van een van de vele manieren van motorrijden. Een ervaring waar wij in elk geval wat langer van zouden willen genieten, een model dat we, mocht het kunnen, niet aan de invoerder willen teruggeven!