Eind 2005 verschenen via de voorstelling van het nieuwe model 2006, herneemt de 1200 Low de zadelhoogte van de 883 Low, met de motor en de afwerking van de 1200. Verwar hem niet met de Custom, die een iets hoger zadel bevat en vooral de vooruitstrevende voetbedieningen. Het hoogteverschil wordt voornamelijk verkregen door een verlaagde ophanging vooraan en achteraan. Resultaat: een prachtige mythische motor, toegankelijk aan de kleinste onder ons (en dus ook voor de vrouwen), des te meer door een uitgehold zadel. Deze Sportster is ongetwijfeld de oudste motor die nog in productie is daar de eerste modellen in 1957 uitkwamen. Alles is eender en alles is verschillend: men vindt in de grote lijnen alle inleidende karaktertrekken terug van deze roestvaste afstamming. Alles is anders daar er geen enkel identiek schijfje meer overblijft en elk jaar brengt zijn hoeveelheid wijzigingen en verbeteringen, en dit, sinds 50 jaar. 50 jaar! Het jaartal 2007 brengt comfort en moderniteit met zich mee via een geperfectioneerd benzine injectie systeem, ESPFI genoemd (Electronic Sequential Port Fuel Injection) naast enkele andere details zoals verzachte bedieningen. Zoals altijd bij Harley, werd een zeer grote zorg gebracht aan het uitzicht, dat volledig hartstochtelijk is. De eerste korte blik is prachtig, vooral uitgerust met zijn tweekleur (glacier white/vivid black), dat bovendien verfraaid wordt met een subtiel mengsel bestaande uit zwart en chroom. Een scherper zicht zal teleurgesteld worden door de tegennatuurlijke effecten van een constante sofisticatie. De talrijke toegevoegde onderdelen, verscheidene houders en bekabelingen, hebben moeite met het discreet zijn, en dat is jammer! Een Sportster van de jaren 90 was heel wat soberder en raszuiver. De motor, gebouwd op silentblocs, beeft zachtjes in het krachtige stalen frame van de Sportster. De uitlaten, verbonden aan de motor, hebben hun eigen plaats met behulp van de ondersteuningen… en sterke! Eerste vaststelling: al ligt het zadel laag, is de afstand zadel / voetsteunen ook heel kort. Wij hebben de indruk dat onze knieën ter hoogte van onze oren staan. Gepaard aan het zadel, maakt het zeer geamerikaniseerde stuur de rijpositie nog meer onaangenaam. Door aanhoudend teveel te willen doen… Het is des te meer jammer dat een doodgewone Sportster 883R een houding voorstelt die geen enkele kritiek verdraagt. En nog erger: de hierbij verlaagde en verkorte ophangingen zijn een ramp. Ze wekken misschien valse hoop op de Amerikaanse highways, maar bij ons doen zij het absoluut niet goed. Zolang dat het wegdek eruitziet als een biljarttafel, no stress, maar vanaf enkele kleine oneffenheden is het een werkelijke catastrofe. De geringe veerhoogte gekoppeld aan een héél zachte vering schieten niet goed op met elkaar. De vork hakt voortdurend in een maar weinige verzekerend geknal en geeft de schokken rechtstreeks door aan de polsen. De achtervering is niet beter, en voor wie deze straat kent, is de Havenlaan in Brussel onmogelijk om op te rijden, zelfs niet op een laag tempo. De 1200 Low krijgt vast en zeker de eerste prijs voor de meest ongemakkelijke motor die wij ooit hebben kunnen testen. Zelfs een MV F4 ziet er comfortabeler uit en nochtans, het is niet in dit domein dat de MV zich onderscheidt! Daarom vinden we alle gebreken aan deze Low! De doos is luidruchtig, de koppeling hard, het beheer van de motor voor verbetering vatbaar. Het is denkbeeldig rustig te willen rijden, de schoksgewijze toevoer neemt elk kalm rijplezier weg van de Sportster 1200 Low, die hier blijkbaar toch voor bestemd was. Bij de versnelling van het ritme gaat het beter. Maar het spreekt hier vanzelf dat dit niet echt het doelpunt is bij het ontwerp van deze motor, en de piloot zal niet veel meer plezier verkrijgen aan een hoog tempo te rijden dan aan een trage cadans. De Sportster Low heeft ons beslist niet overtuigd in tegenstelling tot de andere producten van dit merk die ons heel wat meer in de smaak vielen. Alles is nog niet verloren!! Maar laat ons het kind niet met het badwater weggooien. De Sportster kan een goede motor zijn, maar dan in een meer klassiekere versie. Vooral in de splinternieuwe en sportievere versie, namelijk de XR 1200, die hier dus zijn statuut van salonprototype verlaat. Hij voegt zich bij een gamma die soms verrast, met mooie motors, maar die toch soms ook onaangepast zijn voor een vrolijk en dagelijks gebruik. Dit laat niet weg dat wij de vorige, oudere versies believen, met ruwere en sobere, maar meer authentiekere modellen. Moeilijk om te onderhandelen met de nieuwe verplichtingen zowel van de wetgeving, als van de klanten zelf. © Bruno Wouters