Het design behield, met respect,  de bezielde lijnen van het prototype en laat niemand onberoerd. De motor ziet er ongelooflijk breed en laag uit, hij lijkt op geen enkele andere machine en verrast door zijn gedurfd uiterlijk. Je bent haast verplicht om je in te beelden waar de van de Deauville geërfde tweecilinder ergens zit want zien doe je hem niet, maar hier en daar zie je enkele fragmenten van het klassieke stalen frame. Het indrukwekkende achterwiel van 190/50X17 wordt door de monoarm extra in de schijnwerpers geplaatst en je kan niet anders doen dan even stil te staan bij zijn haaiachtige neus die de weg in één hap lijkt te verzwelgen. De lijn van de DN-01 laat niemand onverschillig maar brengt ook meer dan één in verwarring. Wij zijn er in elk geval dol op!

Een custom…

Als je op de motor gaat zitten lijkt de scooterwereld nog verder weg te zijn. Dit is een echte motor en gezien de rijhouding zit je zelfs aan het stuur van een heuse custom! En geef toe dat hij er beter uitziet dan een Shadow of eender welke zwakke Harley-kopie, niet? Niet alleen de rijhouding verschilt van die van een scooter, ook het tekort aan praktische mogelijkheden maakt hem anders dan een scooter. Op de DN-01 vindt je geen enkele opbergruimte. Je hebt zelfs moeite om een hangslot op te bergen. De Mana is ongetwijfeld de meest directe concurrent van deze Honda en die biedt in zijn vals reservoir zelfs plaats voor een integrale helm! Maar rijden doet ie als een scooter, ook al is de technologie verschillend. Als je de motor gestart hebt staan de versnellingen in vrijloop. Met een switch aan de rechterduim schakel je de aandrijving in en daarbij wordt steeds de "Drive" mode ingeschakeld. Met de linker hand kan je dan van "Drive" naar "Sport" overschakelen. Maar als je het op de oude getrouwe manier wil doen of om zelf alles onder controle te houden staat aan de rechterkant een knop ter beschikking die van hydraulische aandrijving naar de manuele bediening overschakelt. Aan de linkerkant kan je dan via dezelfde schakelaar die je toeliet om van "Drive" naar "Sport" over te schakelen, in de versnellingen klimmen of dalen. Capish? Daar gaan we dan!

…gekruist met een scooter!

Van bij de eerste meters binnen de bebouwde kom merk je dat de "Drive" modus perfect is aangepast. Ondanks de indrukwekkende wielbasis rijdt de DN-01 wonderlijk makkelijk door het verkeer dankzij zijn boterzachte transmissie. De typisch custom rijhouding en de automatische aandrijving zorgen voor een "cool" rijgedrag en eigenlijk ergeren we ons al gauw aan het opgewonden gedrag van sommige scooterrijders. De afmetingen van de DN-01 zorgen er wel voor dat je met deze Honda niet even makkelijk door het verkeer kan sluipen als met een T-Max en dus rest er je niets anders dan ontspannen verder te rollen! We rijden de stad buiten en spelen wat met de versnellingsbak. Inderdaad spelen kan, maar als je echt met versnellingen wil spelen koop je toch geen DN-01? We schakelen dus maar vlug terug naar de automaat en kiezen voor de "Sport" mode. De reacties zijn op zijn minst hevig te noemen en op een bochtig traject is het dan ook genieten. Want hier verrast de DN-01, in positieve zin! We konden zijn aanleg om vlot door het verkeer te laveren al appreciëren maar we genieten ook  van zijn voorbeeldige stabiliteit op de autosnelwegen waarbij we uiteraard rekening moeten houden met de custom-rijpositie. Armen en benen zijn sterk naar voren gericht en het volledige lichaamsgewicht moet door het achterwerk opgevangen worden. En ook al is het zadel zacht, je zal snel de limieten van je lichaam leren kennen. Temeer daar de spitsige neus voor weinig of geen windbescherming zorgt.

Alles goed!

Tegen alle verwachtingen in is het op de gewone baan dat de DN-01 ons verbluft heeft. Zijn lange wielbasis zorgt voor een onberispelijke stabilitei maar dat verhindert hem er niet van om zich met een verrassende levendigheid van de ene naar de andere bocht te gooien. De DN-01 onthult hier een onverwachte karaktertrek: hij is namelijk speels en gezond en dat zowel alleen als met z'n tweeën. De enige beperkingen zijn de voetsteunen die al te vaak de grond raken, zonder dat het evenwel frustrerend wordt. Het rijplezier van de DN-01wordt beklemtoond en versterkt door de kwaliteit van de remmen. De Honda kreeg immers een gekoppeld remsysteem. Dit wil zeggen dat bij het remmen voor en achterrem samen geactiveerd worden. Het resultaat mag er zijn: een krachtig, evenwichtig en geruststellend remmechanisme.

Weddenschap gewonnen

Honda wint een gewaagde weddenschap: een motor voorstellen die er uniek uitziet en de scooterliefhebbers kan verleiden (als ze bereid zijn de praktische kanten zoals bescherming of de opbergruimtes even ter zijde willen schuiven tenminste). Deze motor biedt een spectaculair alternatief tenopzichte van de customs die al dertig jaar rondbollen en stilaan wat afgezaagd geraken. Verder biedt hij de motorliefhebbers gewoon een andere manier van rijden: ontspannen, doeltreffend en ... grappig. De DN-01 kan zijn gewicht en de bescheiden prestaties van het motorblok van de Deauville en van de Transalp niet weg steken maar beiden matigen de uitstekende indruk absoluut niet en deze DN-01 kan maar weinig verweten worden. Het dashboard geeft niet zo veel informatie (kilometerteller, toerenteller, onbetrouwbare benzinemeter, twee trips, een klokje en de aanduiding van de ingeschakelde versnelling) en verdwijnt gedeeltelijk onder het horizontale windscherm. De typische custom rijhouding mag dan wel erg aangenaam zijn bij lage snelheid, hij wordt héél vermoeiend op autosnelwegen waarbij de DN-01 zelf nochtans moeiteloos de kilometers verteert. De prijs is niet van de minste. 11.990€ is een zwaar prijskaartje dat je moet betalen voor exclusiviteit en de technische perfectie van zijn aandrijving.