Op het eerste gezicht verschilt de V7 II amper van de V7, maar het uitgevoerde werk verdient de nodige interesse. Als er één domein is waar de V7 niet in schitterde, dan was het wel de vijfversnellingsbak, met een zeer lange en vervelende bediening. Dat kon dus zeker beter, vandaar de komst van een nieuwe zesversnellingsbak met een meer klassieke bediening. Tegelijk werd ook de koppeling vernieuwd.

Een tweede werkpunt voor deze nieuwe tweewieler was de ergonomie. De motor kantelt vier graden naar voren en daalt tien millimeter in het kader, om een beetje meer ruimte vrij te maken voor de knieën, die minder snel tegen de motor botsen.

De hoogte van het zadel daalt van 805 naar 790 mm en de voetsteunen gaan dezelfde weg op door 25 millimeter dichter bij het asfalt te liggen. En dat is niet het enige goede nieuws. Om mee te gaan met de tijd, verschijnen ABS-remmen en tractiecontrole. Je kunt je vragen stellen bij het nut van een antispinsysteem op een machine met amper een vijftigtal paarden, maar ABS wordt verplicht op alle motorfietsen vanaf volgend jaar.

Die verplichting luidt ook de doodsklok voor de Moto Guzzi Griso: de ingenieurs slagen er niet in om de elektronische hulpmiddelen op de machine te plaatsen zonder zijn gewaagde uiterlijk te veranderen. 

Forza Italia

Maar voor de rest hoef je je geen zorgen te maken: de V7 behoudt zijn voornaamste troef. Zijn geslaagde en tijdloze silhouet vat op zichzelf perfect het beeld van Moto Guzzi in het collectieve geheugen van de motorrijders. 

Eén van de grote kwaliteiten zijn de bescheiden afmetingen, waardoor de V7 bereikbaar is voor elke bestuurder, man of vrouw. De nieuweling zal zich meteen op zijn gemak voelen, de ervaren rot zal het plezier van zijn jeugd herbeleven, het plezier van een machine die veel compacter blijft dan vandaag gebruikelijk is. De tweede generatie van de V7 behoudt de drie bestaande uitrustingsniveaus: Stone als basisversie, Classic voor iets meer klasse en Café Racer voor meer sportiviteit.   

Guzzi stelde zich niet tevreden met de V7 te verfijnen, maar kijkt ook volledig anders naar een markt die in volle verandering is. Die evolutie zie je in het straatbeeld en in de gespecialiseerde pers: er is meer vraag naar exclusiviteit en personalisatie. 

Al jarenlang bieden autoconstructeurs een oneindige keuze aan opties om iedere klant een exclusief model te garanderen dat verschilt van het exemplaar van zijn buren. In de motorwereld wordt de exclusiviteit op een andere manier gecreëerd: welke motorrijder kocht nog geen aftermarketonderdelen, al was het maar een paar spiegels of een set richtingaanwijzers? Wie het allemaal wat gewaagder wil, kan zijn motor laten tunen of in handen geven van een specialist, maar dat kan soms tot onaangename verrassingen leiden. 

Mijn eigen V7

We kennen heel wat motoren met ‘halve’ onderdelen die staan te roesten in een garage. Of ingrijpende maar totaal onbruikbare aanpassingen, nochtans van grote namen uit de wereld van de geïnspireerde hipsters. En zelfs zonder grote gebreken riskeer je moeilijkheden bij controles. België is nog relatief mild op dit vlak, maar bij onze Franse buren kun je al een boete krijgen voor het plaatsen van een xenonlamp of als de kleine ‘e’ van de Europese homologatie ontbreekt. Om die problemen te vermijden, heeft Moto Guzzi zelf, samen met de ontwerpers onder leiding van Miguel Galluzzi, een honderdtal accessoires ontworpen die allemaal gehomologeerd zijn en de V7 gemakkelijk afstemmen op jouw persoonlijke smaak. Guzzi heeft een volledige catalogus ontworpen met vier ‘werelden’, die je kunt ontdekken op de website www.garagemotoguzzi.com. Deze vier stijlen geven een goed idee van wat er allemaal mogelijk is binnen dit programma.

Voorstellen

Er staan jou dus geen onaangename verrassingen te wachten: alle stukken zijn specifiek ontworpen voor de V7 en passen zonder moeilijke aanpassingen. Zo’n getransformeerde V7 blijft perfect ‘straatlegaal’. Meer nog: alle generaties van de V7 kunnen genieten van deze accessoires, die normaliter op alle modellen passen. En mocht dat niet het geval zijn, dan staat er wel een alternatief in de catalogus, bijvoorbeeld voor de scrambleruitlaat. 

De vier stijlen die Moto Guzzi presenteert, zijn maar een voorstel. De eigenaar van een V7 kan om het even welk onderdeel uit de lijst aankruisen, zelf monteren op zijn tweewieler of dit laten doen door een concessiehouder. Spatborden, zadels, zijpanelen, sturen, spiegels, richtingaanwijzers, wielen, banden, nummerplaathouders, voetsteunen, uitlaten, schokdempers, voorvorken, voorruiten, lichten, GPS-houders, koffers: de mogelijkheden zijn eindeloos. Elk onderdeel wordt gemaakt in Italië bij plaatselijke onderaannemers, wat bijdraagt tot het authentieke ‘made in Italy’-karakter van deze machine.

De charme werkt

Aan het stuur van enkele V7’s met accessoires trokken we op ontdekking in de prachtige omgeving van het Comomeer. Achtereenvolgens reden we met de Dapper, de Legend, de Scambler en … mijn hoogst persoonlijke V7 waarvan ik zelf de onderdelen gekozen heb uit de vier werelden van Guzzi.

Het is altijd een plezier om achter het stuur te kruipen van de bescheiden V7, die door zijn wendbaarheid goed past bij de kleine bergwegen rond het meer. De motor heeft niet zo veel kracht, maar maakt dat goed met een levendig karakter bij gemiddelde toerentallen, waardoor deze kleine machine heel leuk rijdt.

De klassieke geometrie, de onberispelijke rijpositie en de goede prestaties van de ophanging en de remmen bezorgen deze machine een goed rapport. De V7 II is geboren onder een goed gesternte, is leuk in dagelijks gebruik, voelt zich zowel in de stad als tijdens de ontdekking van het platteland op zijn gemak, is zowel stijlvol als tijdloos en koppelt exclusiviteit aan authenticiteit.