De nieuwe Gladius is de opvolger van de legendarische SV650. Die werd in 1999 gepresenteerd en moest toen al een rechtstreekse concurrent van de Ducati Monster worden. Dat lukte aardig en Suzuki kan zich met deze nieuwkomer dan ook weinig fouten permitteren. Concurrenten als de briljante ER-6 van Kawasaki, Monster 696 en de overtuigende “naked” XJR van Yamaha zitten immers ook niet stil. De Gladius zet zijn aluminium kader aan de kant en maakt opnieuw gebruik van een buizenstructuur. Bizar genoeg gebruiken de Japanners aan de zijkant aluminium ogende onderdelen, een modeverschijnsel dat we eerder ook op andere modellen opmerkten. De voetsteunen zijn niet van het fijnste soort en de massief ogende chromen bescherming van de dubbele zwarte uitlaat laat ons eerder aan een scooter dan aan een roadster denken. De oplossing van Kawasaki en Yamaha lijkt ons beter gekozen.

Charmant

Jammer van die enkele missers, want verder ziet deze Suzuki er heel geslaagd. De kleurenkeuze is gewaagd maar toch erg geslaagd. Buiten ons zwarte, triest en streng ogende testmodel. De invoerder moet de machines bestellen voor ze verkocht zijn en wil natuurlijk niet al te veel risico’s nemen. Zo wordt de zwart-gele Gladius niet ingevoerd en houdt de importeur het bij rood en wit, blauw en wit en zwart. De juiste kleuren maken de Gladius, of net niet. Het kader en de wielen dragen tot de juiste look bij en kunnen een motor er helemaal anders laten uitzien. Een rood-wit uitgevoerde Gladius krijgt een geanodiseerd kader en dito wielen. Een blauw-wit exemplaar heeft een blauw kader en zwarte velgen. De koplamp heeft iets van de MV Brutale en lijkt boven het dashboard te zweven. Dat dashboard is erg geslaagd. Met een grote analoge toerenteller en een digitale snelheidsmeter is het tegelijkertijd compact en leesbaar. De nodige lampjes en verklikkers zijn aanwezig, maar aan een brandstofmeter werd er niet gedacht.

De aantrekkingskracht van de twin

Het mooie tweekleurige zadel zorgt voor een natuurlijke en intuïtieve rijhouding. De motor leunt is rechtstreeks van die van de SV650 en de DL650 afgeleid en presteert erg goed. Hij is pittig, bereidwillig en rond. Zelf in de hoogste versnellingen herneemt hij vanaf 2.500 tr/min tot aan de rode zone. De motor klimt erg lineair in de toeren en bezorgt de bestuurder heel wat rijplezier. De 650 cc van de Gladius zal je nooit verrassen met te veel vermogen, maar je hebt nooit het gevoel dat je je verveelt. Een erg geslaagd brokje techniek. Het chassis werd bij gebrek aan middelen, niet echt doorontwikkeld. Getuige daarvan zijn de simpele achterophanging en de droge demping aan lage snelheid op oneffen wegen.

Aantrekkelijk voorstel

Aan hogere snelheden is het resultaat heel wat beter. Toch is het aan erg hoge snelheden moeilijk om op koers te blijven. Niets onoverkomelijk, maar het voorwiel voelt toch wat nerveus aan. De Gladius is geen snelheidsduivel, maar een pure “naked”. Je vangt dus heel wat wind op deze machine. De XJ6 het in gelijkaardige omstandigheden net iets beter. De Gladius is erg handig en lenig op bochtige wegen en in het stadsverkeer. Dankzij de goede rijpositie, de gewillige motor, de goede versnellingsbak en de juiste geometrie bezorgt de SFV zowel de ervaren als de beginnende motorrijder rijplezier. De remmen reageren wat nipt en bijten niet echt. In de nabije toekomst zou een ABS systeem in de optielijsten verschijnen. De Suzuki Gladius is een geslaagde motor met enkele tekortkomingen. Maar tegelijkertijd is hij een mooi en betaalbaar alternatief voor sommige directe concurrenten. Aan 6.930 € moet hij 600 € meer kosten dan een XJS of een ER6-N. Twee modellen die ook over de nodige troeven beschikken.