Frans
Vorig
Begin de jaren 2000 was de tijd vruchtbaar voor allerlei soorten eenvolumers. Het onderliggende idee bij dit soort hoge auto’s was eigenlijk schitterend: in een zo compact mogelijke wagen zo veel mogelijk binnenruimte creëren. Sommige constructeurs wisten in dit soort krachttoeren echt het verschil te maken. Ford was er zo een, met de Galaxy. De jongste jaren is het enthousiasme echter verdwenen. Grote eenvolumers waren in 2020 nog maar goed voor een marktaandeel van 2,6 procent. Die cijfers hebben trouwens het doodsvonnis getekend van de Amerikaan, die na deze generatie geen opvolging meer krijgt. Als laatste eerbetoon geeft Ford zijn grote zevenzitter echter nog een hybride versie. Maar is die echt interessant?
Blij weerzien
Onder de motorkap van deze Galaxy ligt een viercilinder van 2.500 cc, een kleine batterij van nauwelijks meer dan 1 kWh en een automatische versnellingsbak. We kennen dit blok al sinds onze test van de Ford Kuga Hybrid van maart van dit jaar. Dat is een interessante toetssteen, want de dood van de eenvolumers is net het brood van de SUV’s.
We waren heel tevreden met deze aandrijflijn in de Kuga, en in de Galaxy blijft die vaststelling overeind. Hernemingen verlopen correct en je hebt geen probleem om met de verkeersstroom mee te komen. Maar ondanks zijn 190 pk is deze eenvolumer verre van een grondraket. Dat blijkt ook uit zijn sprinttijd naar 100 km/u van 10 seconden rond. De Kuga is net dat ietsje dynamischer. Dat voordeel haalt hij ongetwijfeld uit het gewichtsverschil. De SUV weegt namelijk 1,7 ton terwijl de Galaxy in de buurt van de 2 ton komt, en dat voel je aan het stuur.
De eenvolumer is meer geneigd tot onderstuur en gaat verder hellen in bochten. We nemen het hem echter niet kwalijk. Hij is in de eerste plaats ontwikkeld om tot 7 passagiers op een comfortabele manier te vervoeren. En dat doet hij uitstekend.
Comfortabele veranda op wielen
Comfort is namelijk het domein waar hij echt uitblinkt. De ophanging is soepel en slorpt alle wegoneffenheden zeer goed op. Zijn silhouet komt bovendien met een zeker ‘visueel plezier’. Je ziet alles van in het interieur: zodra je aan het stuur gaat zitten, krijg je het gevoel in een rijdende veranda te zitten. Onze testauto was dan ook uitgerust met een immens schuifdak dat nog bijdraagt aan dit gevoel. Al dat glas is zeer aangenaam, maar de medaille heeft ook een keerzijde. De veranda is namelijk iets minder goed geïsoleerd dan de cocon van de Kuga en je hoort er iets meer stroomlijn- en rolgeluiden.
Mussendorst
Een ander punt waarin deze grote Ford uitblinkt, is in het verbruik. Tijdens onze rustig gereden test klokten wij af op een verbruik van 5,8 l/100 km (volgens de boordcomputer). Dat is nog minder dan de nochtans lichtere Kuga. In tegenstelling tot de meer dynamische SUV nodigt de eenvolumer namelijk uit tot een zachte en anticiperende rijstijl. In de buurt komen van het door Ford aangekondigde WLTP-verbruik (6 l/100 km) is dus helemaal niet onmogelijk. Deze hybride aandrijflijn blijkt zelfs minder dorstig dan de dieselmotoren die de rest van het Galaxy-gamma vormen.
Waarom toch een SUV?
Sinds het begin van deze test blijven we maar de Galaxy vergelijken met de Kuga, aangezien ze met dezelfde motor uitgerust zijn. Qua formaat is de equivalente SUV binnen het Ford-gamma nochtans de machtige Edge. Die laatste is namelijk op één centimeter na even lang als onze eenvolumer. Ze zijn bovendien even hoog. Maar terwijl de Edge in vijfzitsopstelling tot 800 liter kofferruimte biedt, slikt de Galaxy 1.206 liter. Met alle stoelen neergeklapt kan er 1.847 liter in de Edge. En in de Galaxy? 2.339 liter. Een laatste voordeel, en niet van het minste, is dat de 7 zitplaatsen van de eenvolumer niet eens verkrijgbaar zijn in de grote SUV. Daarvoor moet je kiezen voor de Explorer, maar dan ontploft het prijskaartje gewoon.
Kortom: bij een vergelijkbaar comfort, een even hoog verbruik en meer binnenruimte snappen we niet waarom je nog de SUV zou kiezen.
Weinig opwindend…
Maar SUV’s verleiden meer dan deze grote eenvolumer door hun stijl. We moeten toegeven dat onze Galaxy er niet meer okselfris uitziet. Deze derde generatie kwam in 2014 op de markt en sindsdien is het interieur niet meer geëvolueerd. Je vindt er nog steeds een massa knoppen en een fors Sony-symbool in het midden van het dashboard, een element dat al lang niet meer in de mode is. Het centrale scherm is gelukkig wel compatibel met de meest recente connectiviteit, met name Android Auto en Apple CarPlay. De tellers zijn grotendeels digitaal, maar gelukkig nog niet helemaal. De jongste facelift stamt alweer uit 2019. We moeten dus niet onnozel doen: daar zit het grootste probleem.
Niet goedkoop, maar minder duur dan een SUV
Met deze nieuwe hybride aandrijflijn begint de Galaxy bij 44.840 euro, maar reken op nog eens 3.000 euro extra voor het uitrustingsniveau Titanium van onze testwagen. Dat is natuurlijk wel een fors bedrag, maar het is wel nog steeds minder dan de 51.900 euro die Ford vraagt voor de ongeveer even grote SUV Edge. En hopla, nog een punt voor de eenvolumer. In Wallonië en Brussel kampt hij echter wel met hetzelfde nadeel als de Kuga met dezelfde motor, namelijk een grote cilinderinhoud die tot een fiscale afstraffing leidt.
Ons verdict
