Geen revolutie voor de Integra, maar een geleidelijke evolutie: volledige led-verlichting, een nieuwe Showa-vork, een instrumentendisplay in kleur, een sportmodus met drie standen, een nieuwe uitlaat en nog wat andere details, zoals het afstellen van de achterste schokdemper. Maar daar komen we meteen op terug. Honda maait het gras voor de voeten van accessoireleveranciers met een achterlicht dat onderaan het zadel staat. Tot grote tevredenheid van tuningliefhebbers, die nu alleen de nummerplaathouder moeten vervangen om hun rug te spoelen bij een regenbui…

De koplamp krijgt ook led-technologie, maar waarom de andere lichten klassiek blijven en in vergelijking met de koplamp knalgeel zien, blijft ons een raadsel. Maar dit soort details vergalt het plezier niet, want er zijn ook inzetstukken in staal in de voetsteunen. Een streling voor het oog, en de Integra wordt opgewaardeerd.

25 pagina’s

Het instrumentenpaneel schakelt over naar een lcd-display, en ruilt zwart-wit in voor kleur. Het bevat extra informatie en verschillende personalisatiemogelijkheden. Geweldig! Alleen jammer dat de handleiding er 25 pagina’s aan besteedt. We hebben ze zelf geteld, alleen om uit te leggen hoe het instrumentenpaneel werkt…

Daardoor hadden we niet veel zin om eraan te komen, om de lichteffecten van een lunapark te ondergaan en elke keer de begroeting “Hello naam-van-de-journalist-die-de-integra-voor-mij-gereden-heeft” te zien wanneer we het contact aanzetten. Bedankt, collega, gelukkig heb jij de 25 pagina’s wel doorgenomen! Allemaal goed en wel, maar lastiger om te gebruiken dan een nieuwe stereo-installatie, televisie, digicorder en alle bijbehorende afstandsbedieningen.

Praktisch

Je kunt dus niet alleen welkomst- en afscheidsboodschappen tonen of de kleureffecten personaliseren, maar prozaïscher ook het gemiddelde verbruik aflezen, het momentane verbruik, de rijtijd, de datum en het uur, en de gekozen versnelling. We gokken dat we nog twee jaar moeten wachten om de buitentemperatuur te kunnen lezen…

Op enkele praktische aspecten na heeft de Integra nog steeds enkele gebreken die scooterrijders al sinds het begin enerveren: de opbergruimte onder het zadel is net groot genoeg voor een regenoutfit en nog enkele kleinigheden, en je moet de ketting nog steeds onderhouden, omdat die stevig wordt blootgesteld aan de elementen. Maar er werden ook enkele minpuntjes weggewerkt: de lange sleutel werd eindelijk ingeruild voor een korter en steviger exemplaar.

Volwassen

De grootste evolutie is mechanisch: de gedurfde en geweldige DCT-versnellingsbak evolueert mee met het modeljaar. De bediening is verder gefinetuned voor een betere en vloeiendere respons, met een aanpasbare controle van de koppeling die het koppel beheert en een sensor voor de hellingshoek, maar er is ook een sportmodus. Die heeft drie verschillende standen. Van Drive naar Sport gaan is makkelijk, maar de keuze tussen de drie submodi vergt iets meer aandacht. Gelukkig blijft je keuze in het geheugen, ook wanneer je het contact aflegt.

In de praktijk is de Integra nog steeds makkelijk en aangenaam om mee te rijden. Hij reageert prompt en gaat transparanter dan ooit door zijn versnellingen. De D-modus is perfect voor in de stad en een beheerste rijstijl, en het overvloedige koppel van in lage toeren zorgt voor snedige acceleraties. De meest reactieve sportmodus, S3, zorgt voor heel wat plezier, waardoor je niet snel geneigd bent om de manuele modus op te zoeken.

Goedgekeurd

Van de ene Sport-modus naar de andere gaan is niet makkelijk, omdat je steeds gas moet lossen. Drie modi achter elkaar, zoals “eco”, “normal” en “sport” hadden handiger geweest. Op het weggedrag is er dankzij het motorchassis niets aan te merken. De ophanging gaat erop vooruit, maar geeft nog steeds de voorkeur aan efficiëntie in plaats van comfort. De remmen zijn vrij van kritiek, maar als je met de Integra pendelt, is het jammer dat de gekoppelde remmen in 2014 verdwenen.

We waren fan van het eerste uur van de Integra, en dat blijven we nog steeds. Hij verliest niets van zijn kwaliteiten, en de laatste evolutie van zijn DCT-versnellingsbak schittert door zijn evenwichtigheid: je kunt hem niets verwijten, want hij werd vloeiender en responsiever. Het samenspel met de motor verloopt vlekkeloos en zorgt voor heel wat gebruiksmogelijkheden. Let wel op het genereuze koppel: er is geen tractiecontrole om hem op vochtig wegdek onder controle te houden. De Integra verliest echter ook niets van zijn gebreken: de opbergruimte onder het zadel blijft nog steeds hopeloos beperkt en het onderhoud van de ketting een lastig karwei. Kies voor een “topcase” en kettingsmering en je kunt hem plots helemaal niets meer verwijten…