Hybride wagens halen hun kracht uit twee bronnen: ze combineren fossiele brandstoffen (benzine of diesel) met elektriciteit. We delen ze meestal op in drie categorieën: 'mild hybride' (MHEV, voor Mild Hybrid Electric Vehicle), 'full hybrid' (HEV, voor Hybrid Electric Vehicle, ook bekend als 'zelfladende hybride') en plug-inhybride met een stekker (PHEV, voor Plug-in Hybrid Electric Vehicle, of de oplaadbare hybride).

'Mild hybride': een kleine boost

Milde hybridisatie (MHEV) komt meestal voor in de vorm van een starter-alternator met 'boostfunctie', gevoed door een elektrisch netwerk van 12, 24 of 48 volt. De starter-alternator (die dus de functies van de startmotor en de alternator op zich neemt) is gekoppeld aan een kleine batterij. De energie die vrijkomt bij het (af)remmen wordt dus omgezet naar elektriciteit, die opgeslagen wordt in deze batterij en vervolgens terug naar de wielen kan worden gebracht voor een kleine boost (meestal niet meer dan 15 of 20 pk). Daarmee wordt de verbrandingsmotor ondersteund tijdens het optrekken of hernemen. Maar een 'mild hybride' kan niet enkel op zijn elektrische kracht rijden, behalve tijdens heel trage manoeuvres in sommige gevallen (zoals bij de Mercedes GLC en de Ford Focus EcoBoost).

'Full Hybrid': korte stukjes volledig elektrisch

In het geval van de Full Hybrid is de elektromotor een stuk krachtiger (50 tot 100 pk, of zelfs meer) en wordt hij gekoppeld aan een grotere batterij die het toelaat om de wagen tijdens korte stukjes op z'n eentje aan te drijven, op voorwaarde dat je het gaspedaal niet te diep indrukt. Daarmee wordt het verbruik van fossiele brandstoffen verlaagd, en daarmee ook de CO2-uitstoot. Vooral in de stad kan dit een grote impact hebben.

De gebruikte elektriciteit komt van de verbrandingsmotor en van de recuperatie van remenergie. Maar de batterij kan in dit geval niet worden opgeladen aan een stopcontact of een laadpaal. Toyota en Lexus, pioniers van deze Full Hybrids, spreken daardoor over 'zelfladende' hybrides, om te benadrukken dat de gebruiker niets moet doen om de batterij bij te laden.

'Plug-inhybride': tot 100 km elektrisch

Een plug-inhybride onderscheidt zich door zijn nog grotere batterij, die dus een groter elektrisch rijbereik toelaat (gemiddeld 40 tot 50 km, met uitschieters tot 100 km of meer, bijvoorbeeld bij Mercedes en Land Rover). Deze batterij kan je dus ook opladen aan een stopcontact of een laadpaal voor elektrische wagens.

Als je ze goed gebruikt (door zo vaak mogelijk de batterij op te laden via de stekker) kunnen plug-inhybrides zeer weinig brandstof verbruiken en dus zeer weinig CO2 uitstoten. Sommige modellen (met een CO2-uitstoot van minder dan 50 g/km) hebben ook recht op een voordelige fiscale aftrekbaarheid voor zelfstandigen en bedrijven die de wagen als beroepskost aftrekken. Maar dit voordeel zal stelselmatig verdwijnen vanaf juli 2023.