Twintig jaar na de geboorte van Buell trekken de financiers van Harley Davidson de stekker uit het stopcontact. Een van de laatste modellen van het charismatische merk is de Buell 1125. Een volbloed Buell: een stijf en ultra compact kader dat ook als reservoir dienst doet, een verzorgde gewichtscentrering met de uitlaat onder de motor, perimetrische rem en een V Twin uit de Harley-stal.
Die motor werd grondig aangepakt waardoor hij heel wat temperamentvoller voor de dag kwam. Toch moest hij het afleggen tegen concurrenten als bijvoorbeeld de Speed Triple. In zijn zoektocht naar meer vermogen stootte Eric Buell op een Twin uit de Rotax stal. Die was heel wat moderner en krachtiger en meten was de 1125R geboren. Tegelijkertijd presenteerden de Amerikanen de 1125 CR: dezelfde machine, maar dan zonder kuip.
Rotax
De Rotax-Twin heeft een hoek van 72 graden en levert 146 pk aan 9800 tr/min en een koppel van 111 Nm aan 8000 tr/min. Twee lateraal in de typische kuip geplaatste radiatoren zorgen voor de koeling. Elegant kan je deze ‘oren’ echter niet noemen. De anti-dribble koppeling wordt hydraulisch bekrachtigd met onderdruk van de, in tegenstelling tot de meeste Harley’s, stijf in het kader opgehangen motor. Voor de ophanging opteerde Buell voor Showa: een 47 mm omgekeerde vork vooraan en een volledig regelbare demper achteraan. Net als bij andere Buell’s dient het kader ook als brandstofreservoir. Je kan er 20 liter in kwijt. Het gezicht van de 1125 wordt gedomineerd door de aparte koplamp met een kleine windschermpje dat echter amper voor bescherming zorgt.
Watts!
Maar een Buell blijft een Buell en met een wielbasis van 1385 mm en een voorloophoek van 21 graden is het duidelijk dat onze vriend Eric geen toegevingen wil doen. De rijhouding is nog steeds compact terwijl een klassiek stuur het oorspronkelijk voorziene smalle stuur vervangt. De Twin vibreert net genoeg en herneemt vlot vanaf 2.500 à 3.000 tr/min. Maar hij wordt steeds krachtiger en terwijl het met verbazend gemak tot in de rode zone klimt trekt hij je armen haast uit de kom. Eigenaardig genoeg reageert hij minder fluks als je vanuit constante snelheid met een streepje gas wil optrekken. Hij reageert dan minder rond en vloeiend dan gewend. De schuld moeten we ongetwijfeld gaan zoeken bij het elektronisch beheer dat niet goed raad weet met zulke manoeuvres. Maar wat betreft brute kracht hoeft de 1125 CR niemand te vrezen en de prompte reactie op een stevige draai aan de gashendel zal ook menig diehard kunnen overtuigen.
"Buell"
Net als bij andere Buell’s heeft het onderstel heel wat voordelen maar ook enkele nadelen. Zo is de machine waanzinnig koersvast op een vlakke ondergrond maar oncomfortabel, op hobbelige ondergrond reageert hij dan weer wispelturig en even de voorrem aantikken in een bocht maakt dat de motor zich opricht en het stuur verstijft. Vooraan zorgt een perimetrische schijf van 375 mm en een superkrachtige remklauw met acht zuigers voor de nodige vertraging. Ducati is een van de weinigen die voor deze techniek opteert. Naast een gevoelige gewichtsbesparing blijkt de rem echter ook erg efficiënt. De rem bijt verschrikkelijk hard terwijl je echter haast op de achterrem moet gaan staan om enige vertraging te voelen. In vergelijking met de 1125R werd de swingarm vijf centimeter langer. Veel stabieler wordt de 1125CR er niet door en ons vermoeden werd al gauw bevestigd: door de korte wielbasis en de beperkte voorloophoek moet je een groot hart hebben om de topsnelheid te bereiken. Nu is de 1125 CR niet het type motor waarmee je aan hoge snelheden over de autosnelweg wil zoeven, maar de motor wil zo graag en … we zijn zo benieuwd hoelang hij blijft doorgaan.
De juiste keuze?
Rest de vraag of het een goede keuze was van Buell om voor Rotax te kiezen. Het radicale onderstel heeft wat moeite met de opmerkelijke prestaties van de motor en we denken dan ook dat bijvoorbeeld de XB-reeks met Harley-blok coherenter, gekker en meer origineel is. De 1125CR verliest een beetje de originele toets die Buell zo kenmerkt. De (te) efficiënte motor, de look met de minder geslaagde ‘kunststof oren’ rond de radiatoren laten hem minder radicaal en apart ogen dan de XB. In een tijd waar de goegemeente alles wat radicaal (snel) is probeert af te schieten zorgt de goede ouwe HD Twin voor een bijzonder rijplezier, ook aan legale snelheden. Wij weten wat te kiezen…