De XB12Scg neemt de architectuur over van de welbekende XB12S, met een herontworpen zadel dat 4 cm lager staat, of op 726mm. De ophanging werd verkort en de veerhoogte werd beperkt tot 120 à 74mm vooraan en tot 129 à 90mm achteraan... het vakbondsminimum! Het zwaartepunt daalt dus ook de facto. Voor de rest, geniet de Scg, net zoals zijn broers voor 2007, van Diablo banden en de doorschijnende plastieken koetswerken, die trouwens zijn geslaagd (en ingewijd net zoals op de XB9SX City X). Gekoppeld aan aluminium wielen met een doorschijnende "High-Gloss" afwerking die een extreme diepte weergeven, schikken de valse tank en het doorschijnende windscherm perfect in. Wij houden hier heel veel van, maar de valse tank van ons testmodel was nogal ferm bekrast daar waar hij in contact komt met agressieve ritssluitingen. Absoluut te polijsten! Het recht op het anders zijn De Buell modellen onderscheiden zich niet alleen van de actuele productie door hun doorschijnendheid, maar eerder door een indrukwekkende accumulatie van technische kenmerken die eigen zijn aan het merk en die ontworpen werden door een gepassioneerde ingenieur/piloot, Erik Buell. Moet men nog steeds spreken van de "obsessies" van de meester: strakheid van het frame, centralisering van de massa’s, herleiding van het opgehangen gewicht... Resultaat? Een ongelofelijk compact frame met een tankinhoud van 14,5 liters benzine, dat nauwkeurig een V-bicilinder omsluit van 1203cc (ontstaan vanuit de Harley Sportster), een gelijkaardige slingerarm, hier gevuld met motorolie, een geluiddemper onder de motor om de massa’s te centraliseren maar ook om de zwaartekracht te verlagen. De uitlaat wordt voorzien van een luchtklep die bestuurd wordt door de elektronische bedieningsmodule van de motor. Sinds dit jaar, en net zoals op sommige Harley modellen, laat het systeem toe om op de normen te beantwoorden qua geluid en uitstoten, samen met de bevrijding van kracht op hoog regime. Andere kenmerken vullen deze beschrijving aan: een drijfriem die noch onderhoud noch vervanging eist, een remschijf vooraan van 375mm dat op de rand van de velg gevestigd is en vastgeklemd wordt door een beugel met zes ventielen. Deze riem, die het wringen van het voorwiel hindert en hem dus verlicht, wordt bovendien beklemtoond door de verdwijning van een tweede schijf en zijn beugel. Andere originaliteit, merk op dat de motor vastgebonden wordt door "Uniplanar" vestigingen die de trillingen verminderen maar die ook deelnemen aan de strakheid van het frame. Niet slecht hé, voor één enkele motor? Buell attitude De Buell gelijkt structureel op geen andere motor en deze keuzes vertalen zich vooral qua esthetica, waar de Buell ook op geen andere motor gelijkt. Onnodig u te zeggen dat de Buell zijn originaliteit en zijn identiteit qua rijgedrag behoudt: ook daar lijkt de Buell op geen andere! Geen wonder, met een hoek van 21° en een wielbasis van 1320mm… Vanaf het moment dat men op de motor zit, vraagt men zich af wat er al gebeurt, met de indruk dat men op het voorwiel zit. Verrassend! Een druk op de startknop en de V-Twin schudt zich uit in een uniek geluid samen met de aangepaste trillingen ondanks de soepele vestigingen. De 1ste versnelling ingeschakeld laat ons het uitgevoerde werk van de aandrijving schatten: een precieze vergrendeling, een koppeling die geen harde handgreep benut: deze aandrijving heeft niets aan de concurrentie te benijden. De motor laat zich bereidwilligheid vertonen op laag regime en herneemt zonder zeuren vanaf 1.500 à 2.000 rpm om de rode zone te bereiken aan 7.000 rpm. De betovering van de V-Twin Resultaat: de Buell rukt in een vrolijk geluid de armen af bij elke rotatie van de gashendel. Wat een energie! Wij hebben onze chronometers niet uitgehaald maar de sensaties waren degelijk wel aanwezig, en vooral ook het plezier! Dergelijke gemoedsgesteldheden willen wij vaker verkrijgen! De zaligheid ligt qua koppel, hier is geen enkele twijfel over! De Buell onthult zijn vermogen in de bebouwde kom. En dit, ondanks twee redhibitore gebreken die opdoken tijdens een rit op zijn favoriete speelterrein: een draaicirkel als die van vrachtwagen die zijn lenigheid beperken en die de piloot in moeilijkheden kan brengen bij de manoeuvres, en een chaotische vooruitgang bij lage snelheid. De 1ste versnelling trekt lang op en de onregelmatige horten en stoten van de injectie schudden de motor en zijn inzittenden zoals een pruimenboom! Vanaf het moment dat het ritme versnelt, wordt de vooruitgang effen en beantwoordt de motor op het kleinste verzoek, steeds weer vergezeld van een franke aandrift en een aardig gebrom! Vermijd ook beter de autosnelweg, waar de roadsters niet op hun plaatst staan. Een verplichte doorgang bevestigt ons dat de even beperkte beschermingen als afmetingen van de Buell een beetje "nerveus" aanvoelen boven de 180 km/u. Katapult Dit moet nagecheckt worden tijdens een volgende testrit, maar wij hebben de herinnering niet dat dit het geval was bij de andere Buell motors die in onze handen vielen. Maar redelijkerwijze: werd deze motor hiervoor bestemd? Neen. Hem op gevarieerde banen meenemen, daar ligt de pret, maar laat hem ook maar op het koppel rijden. Ofwel laat u zich katapulteren van de ene bocht naar de andere zonder hiervoor de goede schakeling te moeten vinden of beperkt u maar aan de boord van de rode zone. Men wordt hem absoluut niet moe, nooit! Men moet niettemin de handleiding opnemen om niet voor verrassingen te staan. Hoop dus niet te snel een bocht in te gaan en noch minder tijdens diezelfde bocht te improviseren. De minste aansporing van de voorrem brengt de motor onmiddellijk terug recht op de weg! Ga kalmer de bocht in en geef daarentegen plankgas bij het losrukken ervan. Het koppel is degelijk wel aanwezig, maar stormt ook niet als een wild dier aan met het gevaar dat de wegligging achteraan verloren wordt. Deze motor geeft werkelijk heel veel voldoening. Al belieft hij geen aansporing bij bochten, ontwikkelen de remmen onopvallend een fameuze kracht bij terugschakeling. Bij het overzetten van de massa’s naar de voorkant, wordt het zelfs mogelijk om de achterkant te laten afleiden. Dit gebeurt met behulp van de achterrem, om zo de motor vlugger te doen kantelen in de kortere bochten. De Buell motors blijven geweldige pleziermachines! Wat mijn neef ervan zegt… Jammer dat ze nog altijd toegetakeld worden met onwaardige randapparatuur, zoals een dashboard waarvan onze neven zelfs niet van zouden willen op hun scooters, of de bedieningen waarvan men afvraagt waar ze vandaan komen... De geringe autonomie en de weggelaten praktische aspecten (hoewel wij toch een tas hebben kunnen vastmaken aan de zadelstomp!) zijn voor ons ongetwijfeld de enige gebreken. En zelfs met een verkorte veerhoogte is hij nog de meest comfortabelste tussen tal van andere! Kom, wij geven het graag toe : we houden van de Buell! © Bruno Wouters