Het verhaal van de Audi A2 begon in 1997 op het salon van Frankfurt. Audi toonde daar de Al2-conceptcar, die volledig uit aluminium was opgetrokken. Geen onbekende techniek voor de Duitsers, want hun A8 maakte al gebruik van een aluminium “spaceframe”. Audi wilde die techniek vertalen naar kleinere modellen.

Aluminium pluimgewicht

Het resultaat verscheen in 1999 op de markt: de Audi A2, een kleine vijfdeurs met – naar keuze – plaats voor vier of vijf passagiers. Een monovolume op microformaat, die net als de grote A8 in grote mate gebruik maakte van een spaceframe. Het doorgedreven gebruik van aluminium zorgde ervoor dat de kleine A2 ruim onder het ton woog. Sommige modellen zetten zelfs amper 895 kilogram op de weegschaal.

Buiten proportie

Alles aan de A2 stond in het teken van een laag gewicht en gunstig verbruik. Het koetswerk zelf werd aerodynamisch geoptimaliseerd, en liet een Cx-waarde van 0,29 tot zelfs 0,25 optekenen. Toch werd de ruimte optimaal benut: ondanks een lengte van 3,83 meter bood de A2 toch 390 liter aan kofferruimte. Vooraan zat er in plaats van het radiatorrooster een “Serviceklappe”, een klepje om de olie en ruitenwisservloeistof bij te vullen en het oliepeil te meten. Zo kon de motor verder worden geplaatst en kon Audi de motorkap – die je alleen met een speciale sleutel kon verwijderen – compact houden.

Motoren

Onder de kap bood Audi aanvankelijk een 1.4 FSI-benzinemotor van 75 pk en een 1.4 TDI-dieselmotor met hetzelfde vermogen. Later kwam daar nog een dieselversie van 90 pk bij en een 1.6 FSI van 110 pk. Maar het opvallendste blok was de 1.2 TDI die ook in de Lupo 3L TDI werd gebruikt. Dat driecilinderblok was 61 pk sterk en was volledig gericht op een laag verbruik: geen servostuur, geen klimaatregeling, dunner glas en dunnere zetels, banden met een lage rolweerstand, en een eco-knop die het vermogen tot 30 pk beperkte en een start-stopfunctie bevatte. Met resultaat, want tijdens een zuinigheidswedstrijd in 2003 slaagde de A2 1.2 TDI erin om een verbruik van 2,62 l/100 km op te tekenen.

Te duur

Het uitgebreide gebruik van aluminium was dan wel voordelig voor het gewicht en het verbruik, het was ook de achilleshiel van de Audi A2: dat maakte hem duurder dan heel wat concurrenten. Bovendien viel het specifieke design niet bij alle klanten in de smaak. Het resultaat: tijdens zijn productie van 1999 tot 2005 werden er ongeveer 176.000 stuks geproduceerd. Niet slecht, maar zijn grote concurrent, de Mercedes A-Klasse, deed tijdens diezelfde periode aanzienlijk beter: 1,1 miljoen exemplaren.

Vandaag

Twaalf jaar na zijn productie-einde kom je regelmatig nog A2’s tegen in de zoekertjes. De 1.2 TDI is daarbij relatief zeldzaam, want daar werden er maar 6.500 van gemaakt. Reken voor zowat alle versies op prijzen van om en bij de € 6.000 voor exemplaren met een hoge kilometerstand en richting € 10.000 voor een lage kilometerstand.