Het salon van Genève in 1957: Maserati lanceert de 3500 GT, een complete 2+2 GT die breekt met de traditie van het maatwerk van zijn voorganger, de A6. Het merk wil toetreden tot het industriële tijdperk met een homogeen, betrouwbaar en krachtig model. Het duurt niet lang voor de auto van zich doet spreken: een jaar later komt de Sjah van Iran aan de deur kloppen bij het merk. Maar Mohammad Reza Pahlavi is niet geïnteresseerd in de 3500 GT van Jan Modaal: in plaats van de zescilinder wil hij de V8 van de 450S, de racewagen van het merk.
Daarom ontwikkelt Maserati een nieuwe auto die is bedoeld voor extreem rijke klanten. De 5000 GT heeft alles in zich wat het merk het beste kan: een V8 van 5 liter en 320 pk, een koetswerk op maat gemaakt door de beste designers (Pininfarina, Michelotti, Frua, Bertone, Touring,…), een extreem verzorgde afwerking en een topsnelheid van 270 km/u. In 1960 evolueert de auto: hij krijgt er een handvol pk’s bij en wordt vooral een pak soepeler.
De 5000 GT werd door veel journalisten van die tijd gezien als “een van de beste GT’s van het moment” en kende een lange carrière (van 1959 tot 1966), maar een heel beperkte productie (34 exemplaren). De lijst van eigenaars is uiteraard duizelingwekkend: naast de Sjah van Iran is hij ook verkocht aan de Aga Khan, de industrieel Gianni Agnelli, de acteur Stewart Granger, de Mexicaanse president Adolfo Lopez Mateos en zelfs coureur Briggs Cunningham. Als je er een kan vinden, mag je er vandaag een miljoen euro voor neertellen en het onderhoudsbudget is duizelingwekkend (elk exemplaar is verschillend), vooral voor de modellen met Lucas-injectie.
