De W650 had alles om te slagen, afmetingen en een look dat eerder deed terugdenken aan de originele Bonneville. Enkel zijn Japanse origine lag een echte legitimiteit in de weg, ook al heeft Kawasaki er alles aan gedaan om een link te leggen naar zijn eigen verleden met de W1, in die tijd een copie van de BSA A7/A10. Kan u nog volgen? Kortom, de W650 overleefde een tiental jaar in de schaduw van de Bonneville, en verdween van de markt met de komst van de Euro 3 norm. Kawasaki was ongetwijfeld wat jaloers op het succes van Triumph, en paste zijn model aan om van de 676 cc een 773 cc met injectie te maken en de W800 was geboren. Het verdwijnen van de kick, dat een quasi unieke en nostalgische knipoog naar het verleden was, is echter wel een spijtige zaak. Zonder het praktisch aspect ervan te vergeten bij een platte batterij.    

Weinig veranderingen

Er werd van de W650 gezegd dat zijn wegligging aan wat starheid ontbrak. Het kader van de W800 ziet er identiek uit, maar is er toch wat op vooruit gegaan. Op het vlak van de ophanging en de remmen is er niets nieuw, en vinden dan ook met plezier een klassiek voorvork terug, twee achterste schokdempers en een remtrommel achteraan. Op esthetisch vlak zijn er ook maar weinig veranderingen, er zal een ervaren oog nodig zijn om een W800 van een W650 te onderscheiden. De kick is weg, dat wisten we al, de afdekking van de koplamp kreeg een laagje verf, op de benzinetank merken we een "W" logo op en de carburator heeft plaats gemaakt voor een injectie. Op de uitlaten hebben ze beschermingsplaten aangebracht en de veren van de schokdempers zijn goed zichtbaar. Op zich is de W800 wel heel geslaagd en is de illusie dat het hier om een oldtimer gaat weel heel reëel. 

Een oldtimer!

Van dichtbij merken we echter wel enkele minpuntjes op, zoals de kleur op de benzinetank, het digitale scherm op de snelheidsmeter en de stukjes metaal dat de injectoren van de warmte van de uitlaten moeten beschermen. Enkele schoonheidsfoutjes dat ze gemakkelijk hadden kunnen vermijden, vooral als we naar het prachtige profiel van de Dunlop K81 TT 100 banden kijken, een must in de jaren '60 en '70. U ziet het, buiten enkele details is de illusie van een oldtimer compleet. Achter het stuur krijgen we hetzelfde gevoel. Compacte afmetingen, een laag zadel en een natuurlijke en ontspannen zithouding!

Rustig, maar toch levendig

Het motorgeluid lijkt wat naar adem te snakken, maar heeft een mooie néo-retro klank. Met deze is W800 is het ook niet nodig om tot in het rood te gaan, bij gematigde toerentallen is er een pak meer koppel beschikbaar en voelbaar. Geen overdreven vermogen dus, maar voldoende voor een aangename en comfortabele rit. Het chassis heeft trouwens ook geen sportieve ambities, maar werd ontwikkeld op basis van hoe het er in het verleden aan toe ging. We zijn dus heel ver af van een huidige roadster, but who cares?! Dat was duidelijk niet het doel voor dit model, achter het stuur van deze W vinden we vergeten pleziertjes terug, er is ook meer tijd om de omgeving te ontdekken en hij staat garant voor een onvergelijkbaar nostalgisch gevoel. Onze opa's wisten wel duidelijk hoe ze een motor moesten maken !