Zelfs al kent het genre modellen die vaker niet dan wel geslaagd zijn, dat houdt een aantal fabrikanten niet tegen om verder sportieve GT’s te maken. Denk maar aan BMW’s F800GT en R1200RS en Honda die met z’n VFR het genre een volledig eigen invulling gaf. Ook Kawasaki waagde zich in 2011 aan dit genre. Hun poging had voldoende succes om een tweede generatie te ontwikkelen, maar wel een die meteen een aantal minpunten van de eerste aanpakt.

Wat is er veranderd ten opzichte van de eerste generatie? Eerst en vooral: de beruchte houders voor de zijkoffers die uit de eerste de beste aftermarket catalogus leken te komen gingen de vuilbak in! In de plaats zien we bevestigingen voor de zijkoffers die netjes geïntegreerd zijn in de handvatten van de duo en aan de voetsteunen. Het werd tijd ook. De zijkoffers zijn wel een extra accessoire waar je 800 euro voor moet neer tellen, zodat de prijs van een Z1000SX Tourer op 13.899 euro komt.

Koffers!
Om wat in de breedte te kunnen winnen, verloren ze toch wat van hun inhoud (28 liter in plaats van 35), maar de koffers blijven erg genereus. Tijdens een korte over-en-weer-rit naar Groot-Brittannië mochten we ervaren dat de inhoud ruimschoots voldoende is om al onze potten sinaasappalconfituur, pickles, dozen cheddar en snoeptrommels van Quality Street mee naar huis te kunnen nemen.

De koffers laten zich eenvoudig vast maken en openen, en ook op esthetisch vlak hebben ze van niemand lessen te krijgen. Wat minder lyrisch waren we ’s maandags toen we richting luchthaven wilden vertrekken en we merkten dat onze laptop op een geen enkele manier in de koffers paste. Lang leve de rugzak!

Maar we dwalen af, want de nieuwigheden stoppen niet bij een betere kofferset. Op elektronisch vlak werd er ook aan de nieuwe Kawa gesleuteld…

Elektronica
De Z1000SX biedt z’n bestuurder de keuze uit twee mappings: een “full” power versie en een die het vermogen beperkt. Een andere nieuwigheid is dat de tractiecontrole - die zijn intrede ook bij andere modellen al had gedaan - nu instelbaar is in drie niveaus.

Die elektronische nieuwigheden zijn wel leuk, en ze zijn in bepaalde omstandigheden best nuttig, maar voor ons zijn ze allerminst van groot belang. We reden tijdens de hele testrit met de mapping op full power en met de tractiecontrole op z’n minst intruïsieve stand. En dat was prima zo.

Vooraan kreeg het rijwielgedeelte een nieuwe instelbare voorvork, die bovendien is uitgerust met Tokico monoblok remzuigerklauwen. Ook ABS is van de partij. De achterste schokbreker is uitgerust met een handige regelknop en wijzerplaat zodat je eenvoudig je veervoorspanning kunt afstellen: solo of met duo, met of zonder bagage, rustige of snedige rit…

En om de trommelvliezen van de bestuurder voldoende te strelen, kreeg de Kawa ook een aangepaste airbox om 'm net wat beter te laten ‘zingen’. Hoog tijd om al die nieuwigheden eens te ervaren. We gooien ons been over het zadel. De stuurhelften staan voldoende hoog, maar ze zijn ook zo gepositioneerd, dat ze het sportieve temperament nooit ver weg is. Een sportieve GT die naam helemaal waardig.

Vrijgevig
Het dashboard is niet gierig met informatie. Door een knop aan het linkerstuurhelft kun je eenvoudig door de info gaan, inclusief het kiezen van de mapping van het blok en de instelling voor de tractiecontrole. Een positieve noot dus voor die handige knop, maar een minpuntje voor het dashboard wanneer we zien dat de buitentemperatuur niet wordt getoond. Voor een motorfiets met GT-ambities had dit er best bij gehoord. Ook de gekozen versnelling staat niet op het dashboard. Een foutje dat dan weer de ongelofelijke kwaliteit van het blok onderstreept.

Want flexibel is de krachtbron wel… De viercilinder levert 142 pk aan 10.000 tr/min en je kan ‘m in zesde versnelling quasi tot aan stationair toerental laten zakken. Hij pikt netjes weer op. Dat geeft je eigenlijk een speeltuin van 10.000 tr/min, want de begrenzer pikt in aan 11.000 tr/min. Dit is de viertakt in al zijn glorie.

GT Express
Een geluk komt nooit alleen: het motorblok heeft een kloeke inborst en gooit gezwind zijn hele paardenstal naar buiten, gretig, met veel zin en erg efficiënt. Het gaat snel, erg snel.

Deze viercilinder voelt zich aan eender welk toerental in zijn sas en hij reageert altijd zo alert, dat je moeilijk kunt bepalen in welke versnelling je nu exact zit. De versnellingsbak laat zich zacht en precies bedienen, en verteert al dat schakelgeweld zonder te verpinken. Ook wanneer we het ontkoppelingshendel niet gebruiken.

Ook de remmen kunnen we op geen foutje betrappen: ze bouwen progressief op, zijn goed doseerbaar en hebben ruimschoots voldoende bijtkracht. De vering - meer dan het zadel - verzorgt het comfort aan boord, terwijl het rijwielgedeelte je toelaat om er een stevig tempo op na te houden. Ook wanneer je even geen flitsers in de buurt hebt.

Na een week achter het stuur van deze Kawasaki kunnen ‘m op weinig fouten betrappen: er zijn wel wat trillingen wanneer je hoog in de toerentallen gaat, maar het wordt nooit vervelend. Het benzinepeil in de tank zakt rechtevenredig met het enthousiasme waarmee je het gashendel bedient en het is jammer dat je geen top koffer kunt monteren. Maar deze zaken wegen helemaal niet op tegenover de echte kwaliteiten van de motorfiets en z’n schitterende polyvalentie. Deze Kawasaki slaagt wél in de spreidstand tussen die twee verschillende werelden en is dus spek voor ieders bek.