Ga voor het grote blok

Naargelang je over een roze papiertje in je portefeuille beschikt, kun je kiezen tussen een versie 45 en 80. De eerste moet gezien worden als een voertuig zonder rijbewijs en waarvan de motor beperkt is tot … 5 pk met 33 Nm koppel. Hiermee rijdt de Twizy niet sneller dan 45 km/u.

In de versie 80 ontwikkelt de motor 17 paarden en niet minder dan 57 Nm. Je hebt al begrepen dat deze variant 80 km/u haalt, terwijl de acceleratie tot 45 km/u je tegen de zetel plakt gedurende 6,6 seconden. Lach niet te snel!

Deze zware cavalerie wilde ik wel eens onder handen nemen, ik koos dus voor de versie 80 zonder deuren. Die worden namelijk alleen aangeboden als accessoire. Als we dan toch bezig zijn, kunnen we de Twizy meteen beter helemaal in openlucht beleven.  

Erg schattig

Daar staat hij me op te wachten voor mijn deur, met zijn verdwaasde ogen en permanente glimlach. De batterijen zijn opgeladen, het is al nacht maar ik kan me niet inhouden en ik vertrek voor een ritje.

Zonder deuren is instappen heel simpel. Denk er alleen aan om je hoofd te buigen. Eens je erin zit, word je niet bepaald verwend met overdreven luxe of veel uitrusting. Een stuur, een instrumentenbord, twee handschoenvakken, twee zetels en dat is het ongeveer.

Een goede rijpositie vinden is niet moeilijk: de zetel schuift vooruit of achteruit, meer niet. Nu nog mezelf vastgespen met de twee veiligheidsgordels vooraan, met in totaal vier verankeringspunten. Zoals een kermisattractie. De zijspiegels moet je regelen door op de spiegels zelf te duwen.

Vertrekken

Na het omdraaien van de contactsleutel weerklinkt een biep. Stilte, we draaien! Nu nog de juiste versnelling kiezen: D om vooruit te gaan, R om achteruit te rijden of N om stil te blijven staan. We lossen de handrem onder de boordplank, duwen even op het gaspedaal en, wonder boven wonder, de Twizy beweegt.   

Ik ben vertrokken voor een nachtelijk ritje in het dorp. Magisch is het juiste woord. Een sensatie van totale vrijheid, nog benadrukt door de afwezigheid van deuren, terwijl de elektromotor achterin draait als een opgevoerde haagdroger. De besturing, zonder elke vorm van assistentie, reageert direct en lijkt wel aangesloten op de hersenen. Gezond, leuk en speels. De remmen vragen een stevige voet en blokkeren de wielen zonder moeite omdat een ABS ontbreekt. Het lijkt wel een GTI uit de jaren tachtig, zonder enig elektronisch hulpmiddel.   

De acceleraties stellen ook niet teleur: de kleine elektromotor biedt maar 17 paarden, maar de lichte Twizy wekt weinig weerstand op: duw op het pedaal en hij vertrekt. Wat een plezier! Vanaf 65 km/u begint de wind te spelen en kleef je niet echt meer tegen de zetel.

Ritje in de stad?

Het is tijd om de boodschappen te doen. Vol goede moed neem ik een rugzak die ik op de achterzetel van de auto leg en vastmaak met de gordel. O ja, wat doen we met mevrouw? Jammer schat, ik zal het alleen moeten doen. De afwezigheid van een kofferruimte laat zich voelen. De kleine bak achter de achterzetel zal niet volstaan voor de weekvoorraad.

Bij het warenhuis parkeert de Twizy zich in een handomdraai voor de ingang. Geen plaats voor jouw stadswagen? Met de Twizy vind je toch nog een krap plekje. Voor ik de boodschappen ga halen, besluit ik om de papieren uit de auto te halen. Het handschoenkastje rechts sluit met een heel kwetsbaar slot in plastic, even gemakkelijk open te breken als een brandkast uit karton. Laat dus liever niets aan boord …

Te breed

De weekvoorraad verandert al snel in een voorraad voor de komende vier dagen door de beperkte inhoud van mijn rugzak. Eens alles is vastgemaakt achterin, kan ik vertrekken. Maar ik moet wel rijden met een ei onder het gaspedaal: ik ben de batterij vergeten op te laden en de autonomie bedraagt nog maar een tiental kilometers. Dat wordt nipt. De files bij het verlaten van de stad kan ik niet vermijden: de Twizy is te breed om de files voorbij te steken, in tegenstelling tot scooters. 

Gaan we een glas drinken?

De Twizy is ongelooflijk populair. Iedereen draait het hoofd als hij passeert, hij zorgt voor opgestoken duimen en amuseert zowel groot als klein.  Vergeet een Porsche of Ferrari, om op te scheppen heb je een Twizy nodig: iedereen wil een toertje doen. Buren, vrienden en familie komen op bezoek, de Twizy is een sociaal vervoermiddel. Zelfs de kat van de buren, die ik elke morgen onder de pedalen terugvond, is er dol op.

’s Avonds stelt een vriend voor om bij hem een glas te komen drinken. Onze huizen liggen 52 km uit elkaar, wat doenbaar is aangezien de reële autonomie van de opgeladen batterijen rond 60 tot 70 km schommelt. Maar dan moeten we wel 3,5 uur bij onze vriend blijven om het beestje weer helemaal op te laden. Dat voelt al beklemmend aan … Jammer, een andere keer dan maar.

Barbecue met de buren

De brochettes gaan halen bij de schoonmoeder die op 30 km woont? Geen probleem, ik ben blij dat ik nog eens kan rijden en vertrek meteen. Deze keer is de batterij vol: ik laad ze altijd op als het kan en maak ook gebruik van de tweevoudige meter thuis.

Leven in openlucht

Ik besluit om de autosnelweg te nemen tot de volgende afrit: in België is dat toegelaten met de Twizy. Waarschijnlijk één van de domste ideeën ooit: de Twizy voelt zich net zo op zijn gemak als een olifant op een koord. Zelfs een gewone auto lijkt 44 ton te wegen, de vrachtwagens toeteren waardoor het angstzweet uitbreekt en de wind stoot hevig in het gezicht. Het gaspedaal trap ik helemaal tegen de vloer, waardoor ik 86 km/u haal in een afdaling, 82 km/u op het vlakke en 70 tot 75 km/u op lichte hellingen. De autonomie slinkt zienderogen. Doodsbang geef ik de strijd op en verlaat de autosnelweg zo snel mogelijk.

Hel en verdoemenis

Vervolgens wacht me een charmant bochtig wegje, verloren op het platteland maar … met kasseien. En dat is alweer verschrikkelijk. Ik rijd 20 km/u, wordt helemaal door elkaar geschud en besluit rechtsomkeer te maken en een weg te nemen met een betere bedekking. Eindelijk kom ik aan bij mijn schoonmoeder, helemaal in de war en uitgeput. Bovendien moet ik haar een beetje elektriciteit vragen om de batterij op te laten, want ze is 2/3 leeg. Gelukkig kom ik er goed mee overeen, want ik moet minstens een uur blijven. 

Verdorie, ik word nat

Plots is er een zondvloed. Ik neem de Twizy en beklaag me dat ik mijn vest vergeten ben. De minste windvlaag doet me trillen tot op het bot, het weggedrag wordt heel wat delicater op de vochtige ondergrond en door de plassen word ik nat tot op de enkels. Waarom heb ik geen Twizy met deuren gevraagd? Grootmoedig besluit ik om even te pauzeren onder een brug. Eindelijk kostte het drie uren om de brochettes op te halen.  

Prijs

Renault geeft de Twizy niet cadeau, je betaalt tussen 7.690 en 8.490 euro. Daar moet je nog de huur van de batterij bijtellen, minstens 50 euro per maand voor 7.500 km per jaar gedurende 36 maanden. Dit gekke voertuig heeft wel recht op 15 procent aftrek in de personenbelasting. Mooi meegenomen. 

Tevreden?

Tot wie mag de Twizy zich richten? Vooral klanten in de stad, want daar blinkt hij uit. In landelijk gebied moet je het eerder zien als een vrijetijdsvoertuig, een rol die hij uitstekend vervult in badsteden. De Twizy is heel ludiek, maar je betaalt fors voor zijn originaliteit en hij vraagt ernstige toegevingen qua functionaliteit en autonomie.