“Het is niet mogelijk, het moet een droom zijn!”: dat zeiden bijna alle journalisten bij het bezoek aan de fabriek van de Defender in Solihull. In een tijd van fabrieken met veel robots, weinig personeel en veel geautomatiseerd werk, lijkt deze fabriek nog meer op een atelier dat vakmanschap levert. Bijna alles wordt met de hand geassembleerd. Een terugkeer in de tijd in deze 21ste eeuw vol informatica, naar een sfeer die helemaal verouderd lijkt. Puntlassen met de hand, deurpanelen bevestigen met een hamer, manueel assembleren: het lijkt tot een ander tijdperk te behoren. Ook dat is de kracht van de Defender.

Naast de productielijnen van de iconische Land Rover, worden de Range Rover en Range Rover Sport in stilte gemaakt op geautomatiseerde lijnen. Het verschil is brutaal en maakt ons bewust van de kloof tussen een machine die ontstond in 1948 en de moderne modellen. Hoewel handwerk tot een ver vervlogen tijd lijkt te behoren, zijn de materialen en methodes modern, bijvoorbeeld de lijmtechnieken. Maar de Defender lijkt uit het verleden te komen.

Geen revolutie?

Op het einde van het bezoek worden we geconfronteerd met één van de eerste exemplaren, uit 1948. Zijn onderdelen staan nog altijd dicht bij het huidige model. Of toch grotendeels. De eenvoud van het concept is duidelijk: de Defender is een Meccano waarvan bepaalde onderdelen evolueerden maar die voor de rest al die jaren hetzelfde bleef. Dat maakt hem ook uitzonderlijk. De liefhebbers van het model dringen er trouwens bij Land Rover op aan niets te veranderen in de toekomst.

Natuurlijk maakten de bladveren plaats voor schroefveren, werd de 1.6 benzinemotor van Rover geruild voor een grote 2.2 diesel en evolueerde de transmissie. Maar dat zijn meer progressieve evoluties dan een radicale revolutie. Qua stijl is de Defender trouwens nagenoeg niet veranderd sinds de Series 2 uit 1958. Van in het begin juist zitten, is een garantie voor jarenlange gemoedsrust.

Technisch

Vandaag is de Defender, net als de Jeep Wrangler, een ruwe diamant. Een brok. Zichtbare scharnieren, een rechte voorruit, een gescheiden chassis: die details verraden de afkomst van de Defender en weten ons tegelijk te verleiden. In het begin was hij nagenoeg volledig van aluminium. Nu mengt hij aluminium en staal, maar rust hij nog altijd op een zeer robuust chassis van staal.

Verouderd

Ondanks de vele speciale series met Alcantara, leder, verwarmde zetels en enkele moderne gadgets, heeft de Defender moeite om zijn leeftijd te verbergen. Dat is wel het minste wat we kunnen zeggen. Klim in zijn interieur en je bent vertrokken voor een avontuur. Vanbinnen kijk je naar een spektakel van goedkope plastics en een slordige afwerking. Ondanks de verchroomde wijzerplaten van de eerste versies … Zelfs met enkele luxueuze materialen blijft de Defender een robuust werkpaard. 

Onovertroffen

Land Rover heeft ontzettend veel vertrouwen in zijn model en nodigt ons uit om door de modder te ploeteren. Achter het stuur en op het stevige testparcours van het merk overtuigt de Defender met zijn competenties. Kies een korte verhouding, blokkeer het differentieel, schakel in tweede en hop, niets houdt de Defender nog tegen. Trappen beklimmen die glad zijn door de regen en de modder, waterlopen doorkruisen, rosten of muren beklimmen: hij doet het allemaal moeiteloos. Natuurlijk moet je wat meer werken dan in een Range, want elektronische rijhulpmiddelen ontbreken. Maar wat een doeltreffendheid.

Het interieur kraakt en piept: het koetswerk schudt en beeft, de grote diesel martelt je trommelvliezen en de versnellingsbak zou een seinwachter van de sporen wel bevallen. Dat is de charme van de Defender. Je hebt de indruk in de diepste wildernis te zitten, terwijl wij bijvoorbeeld maar op vijf minuten van de luchthaven van Birmingham reden.

Tot ziens

De Defender plezierde generaties van avonturiers en andere helden. Door zijn prestaties, robuustheid en brute kracht leek hij onoverwinnelijk in het autolandschap. Maar de wereld verandert, net als de regels. Als dinosaurus uit een ander tijdperk moet de Defender vaarwel zeggen. Niet zonder emotie, want zowel zijn manier van rijden als bouwmethodes herinneren ons aan vervlogen tijden. Tot ziens Defender, we zullen je missen.