Met een vernieuwde R1 en een gespierd en sportief MT-gamma is het niet moeilijk voor Yamaha om de ultieme roadster te bouwen. En de Japanse ingenieurs hebben geen half werk geleverd: met 160 pk voor 210 kg en een gemene look zal je stalen zenuwen nodig hebben voor de MT-10!

Laat ons het meteen hebben over de reacties die de meest recente MT oproept. Ik vind hem persoonlijk lelijk, maar wie ben ik om te oordelen over een design dat de duistere kracht van Japan symboliseert? Ik ben nog maar sinds begin jaren 70 aan Japanners blootgesteld. De CB750, 500 H1, 900Z1, XS650, 350 R5 en Europeanen zoals de Bonneville, Norton Commando, Laverda 750 en de Ducati 750SS maakten deel uit van mijn jonge jaren en mijn eerste motorervaring.

Alien

Ik ben dus niet gewonnen voor deze kruising tussen een alien en een vlieg, en deze verzameling van fragiele plastics. Maar ik heb zeker niet de waarheid in pacht, en de enthousiaste reacties van jongeren, meestal onbekend met de motorwereld, wijzen erop dat mijn oordeel wellicht verkleurd is door nostalgie…

Het opmerkelijke design heeft wel de verdienste om een onberispelijke ergonomie aan te bieden. De rijhouding is perfect, het stuur breed en een lichte rugsteun die de billen nauwkeurig op een iets te hard zadel houdt.

Het instrumentenpaneel is relatief volledig, met een gemiddeld afleesbare toerenteller. Het omvat ook verschillende informatie, zoals het benzinepeil, de motortemperatuur, de buitentemperatuur (waar je even naar moet zoeken), de ingeschakelde versnelling, de rijmodus, de instelling van de tractiecontrole, informatie zoals de tripcomputer en het verbruik, en een klok.

De gigantische knop waarmee je door de boordcomputer navigeert, bedient ook de snelheidsregelaar, iets wat je niet echt verwacht op dit soort machines. Alleen de keuze van de motormodus bedien je met de andere knop. Een minpuntje voor de voetsteunen: wanneer je bij een actieve rijstijl met de bal van je voet erop steunt, raak je met je hiel makkelijk de voetsteunen van de passagier. Die staan trouwens zodanig hoog dat diezelfde passagier niet comfortabel moet zitten.

Fundamenten van de R1

Yamaha maakte zijn huiswerk met de CP4 van 998 cc. Die is rechtstreeks afgeleid van de crossplane van de R1. Hij produceert hier 160 pk en 111 Nm. Dat laatste cijfer is relatief gelijk aan dat van de R1, maar wordt 2.500 tpm lager vrijgegeven, bij 9.000 tpm. Zijn koppelcurve is iets regelmatiger en voller onderin de toeren.

Tegenover de R1 werd de inlaat en uitlaat herzien, werd de krukas steviger, en kwamen er nieuwe zuigers en drijfstangen in staal. Ook de verhoudingen van de versnellingsbak werden herzien. Er zijn drie mappings voor de motor: standaard, A en B. De verschillen zijn relatief klein, al reageert rijmodus B brutaal en niet altijd aangenaam. De 160 paarden staan steeds paraat.

Ook de tractiecontrole kent drie modi, die meer of minder ingrijpen. Wie volledig vertrouwt op zijn talent, kan de tractiecontrole ook volledig uitschakelen. De slipkoppeling met kabelbediening blinkt niet uit in bedieningsgemak. De snelheidsregelaar werkt zoals die in een auto en doet dat perfect.

Kader van de R1

Het Deltabox-kader van de MT-10 valt op door een bijzonder korte wielbasis: 1.400 mm. Dat zijn dezelfde afmetingen als de kleine MT-07. Yamaha compenseert die kleine waarde door de lange swingarm van de R1. Ook de ophanging heeft dezelfde oorsprong, met een omgekeerde KYB-vork en een Kayaba-monoshock, die via het Monocross-systeem adaptief instelbaar zijn. De remmen hebben zwevende schijven en remklauwen met vier radiale zuigers, achteraan zit er een zwevende remklauw.

De crossplane klinkt lekker anders dan de klassieke viercilinders. De klank valt meteen op. De eigenheid van de CP4 rendeert meteen, met minder romigheid en gemak in de laagste toeren. Onder de 2.500 tpm heb je eigenlijk weinig te zoeken.

Maar eens daarboven blijft de CP4 doorduwen tot aan de begrenzer, en de respons in middelhoge toeren is instant. Vlekkeloos, maar dat vertaalt zich helaas aan de pomp. Hij is iets te gulzig: meer dan 8 l/100 km bij een dynamische rijstijl. Twee van zijn uitdagers doen het op dezelfde oefening beter met respectievelijk 1,5 en 2 liter minder.

Smoelwerk

Gelukkig is het chassis geweldig, zowel qua stijfheid als qua levendigheid. Het is snedig en efficiënt, waardoor je de Yamaha op de centimeter kunt plaatsen, en wekt meteen vertrouwen. De motor voelt zich in grote en kleine bochten op zijn gemak, en wordt daardoor bijna een referentie. Temeer omdat het comfort alleen lijdt onder de hardheid van het zadel. De remmen zijn efficiënt en makkelijk te doseren, maar vooraan mist hij meer beet dan je zou vermoeden.

Veel rijplezier dus aan het stuur van deze machine. Heel veel zelfs. Het chassis en de motor zijn referenties op vlak van rijplezier. Alleen het zadel en het verbruik strooien roet in het eten. Of je de looks mooi of lelijk vindt, is een keuze die je zelf maakt!