Tekst: Peter Hilhorst
De rauwe stem van Bruce Springsteen had niet misstaan tijdens de presentatie van de Volvo S60. Hij is Born in the U.S.A., want de S60 wordt in een splinternieuwe fabriek in het Amerikaanse Charleston gebouwd. De Verenigde Staten zijn nu eenmaal een heel belangrijke markt voor Volvo.
Strategisch is het ook een goede plek, want de Zweden hebben nu productiefaciliteiten in Europa, China en Amerika. Alle fabrieken kunnen alle modellen bouwen als dat nodig is. Geen overbodige flexibiliteit, sinds de wispelturige roerganger in de VS als een olifant door de porseleinkast van het wereldtoneel dendert en handelsoorlogen start.
Supersized Volvo
En toeval of niet: in Amerika is alles groot en de S60 is ook supersized in vergelijking met zijn voorganger. Met een lengte van 4,76 meter is hij aan de maat voor het D-segment. Hij is 12,6 centimeter langer, de wielbasis nam 9,6 centimeter toe, hij is iets breder en 5 centimeter lager. De kofferbak heeft 62 liter meer inhoud en komt uit op 442 liter. Kijken we naar concurrenten als de Audi A4, de huidige BMW 3-Reeks en de Mercedes-Benz C-Klasse, dan is de S60 centimeters langer en breder. De kofferbak van de S60 is wel kleiner dan die van zijn concurrenten.
Geen diesels
De S60 zal vanaf januari te bestellen zijn en leverbaar vanaf de zomer. Hij wordt gelanceerd met de 250 pk sterke T5 met de bekende 2.0 turbomotor die dwars in de neus ligt en de voorwielen aandrijft. Eveneens verkrijgbaar: de voorwielaangedreven T4 met 190 pk en de 390 pk sterke stekkerhybride, de T8. Op die laatste versie komen we zo terug. Waar zijn de diesels, die wel leverbaar zijn in de V60? Volvo stopt op termijn met dieselmotoren en de S60 is het eerste model dat daar het tastbare bewijs van is. Geen diesels!
Sportieve sedan
Zoals gezegd, Volvo gaat de S60 als sportieve sedan in de markt zetten en dat betekent dat elke versie naast een Inscription-uitvoering ook een R-Design- of later in het geval van de T8 nog een extra sportieve Polestar Engineered-versie krijgt. Het maakt de vermarkting van de S60 ook een stuk eenvoudiger en goedkoper als er maar één uitrustingsniveau wordt geleverd. Denk aan voorraad, levertijd, prijslijsten en andere communicatiezaken.
Als R-Design heeft de S60 een sportiever aangekleed koetswerk en een 15 millimeter verlaagd sportonderstel. Maar wij konden kennismaken met de T8 Polestar Engineered, die door de sportdivisie van het merk onder handen is genomen. Aan de buitenzijde is de T8 Polestar Engineered onder meer te herkennen aan een zwarte grille, donkere uitlaatmonden waar een gewone uitlaatpijp in te zien is, een veerpootbrug onder de motorkap, een vijftien millimeter verlaagd onderstel, instelbare dempers van het Zweedse kwaliteitsmerk Öhlins, 20-duimsvelgen met 245/40-banden en Brembo-remschijven met gefixeerde zespots remklauwen op de vooras.
Het is zeker in het duistere Black Stone een mooie auto om te zien, met stevig uitgebouwde achterste wielkasten en een krachtige stance. Binnenin tref je het bekende Volvo-interieur, met in dit geval goed zittende sportzetels met gele gordels. Uiteraard zijn ook alle van de V60 bekende veiligheidssystemen aanwezig.
Minpunten voor achterbank
De zitpositie is aangenaam, zoals we die kennen van zo’n beetje elke Volvo. Er is ruime verstelbaarheid voor stoel en stuur, zodat vrijwel iedereen een fijne plek kan vinden. Op de achterbank staan de zaken er iets anders voor. Het ruimteaanbod is riant en royaler dan bij de concurrentie, maar het zitcomfort op de achterbank laat te wensen over. De zitting is te kort, staat te laag en te vlak, waardoor de steun ondermaats is.
De kofferbak is diep en breed, mede door de ruimtebesparende, dwarsgeplaatste composiet bladveer. Vooraan heeft de S60 overigens de bekende set-up met dubbele draagarmen. Luchtvering wordt niet leverbaar en elektronisch instelbare dempers ook niet. Alleen de T8 heeft handmatig instelbare dempers die zich met een draaiknop bovenop de veertorens in 22 standen laten zetten.
Turbo en compressor
De T8 heeft in de achteras een 87 pk en 240 Nm sterke elektromotor die de achterwielen aandrijft. Het 10,4 kWh grote accupakket is in de middentunnel ondergebracht. De 2.0 viercilinder met turbo én compressor drijft de vooras aan. De motor levert 318 pk en 430 Nm, waarmee het gecombineerde vermogen uitkomt op 405 pk. Genoeg voor een sprint van 4,7 seconden naar 100 km/h en een afgeregelde topsnelheid van 250 km/h.
405 in plaats van 390 pk? Klopt: Polestar heeft de motorsoftware aangepakt voor 15 pk en 30 Nm meer. De mapping van de achtbak is eveneens aangepast voor een sportiever schakelgedrag. De prestatiecijfers klinken indrukwekkender dan ze voelen, want on the move geeft hij niet de beleving ruim 400 pk te hebben. Het ontbreken van een aansprekend geluid helpt ook niet mee. De aandrijflijn is daarentegen soepel en de achtbak schakelt naar behoren. Al zouden de reacties op de schakelflippers en het gaspedaal directer mogen zijn.
Moeilijke remmer
Nog iets wat beter zou moeten, is het rempedaal. De vertraging is prima, maar de doseerbaarheid slechts matig doordat de overgang van regeneratief remmen en mechanisch vertragen nogal abrupt is. Daardoor is in stadsverkeer soepel remmen niet eenvoudig en ook niet als er hard gereden wordt. Dan rem je vaak te veel en kan er onbalans ontstaan bij het ingaan van een bocht.
Het topmodel van de S60 is, ondanks de bemoeienissen van Polestar, de core business niet uit het oog verloren: comfort. Het onderstel heeft souplesse, voldoende lange veerwegen en veel progressiviteit in zijn dempers om slechte wegen goed te verwerken. Op korte oneffenheden laat het gewicht van de 20-duimsvelgen zich voelen en komt er een stoot uit de ophanging. Geen droge klap, maar een rubber dreun, waarmee hij de vertrouwde Volvo-rijder niet zal afschrikken. De besturing is licht en met 2,9 omwentelingen van uitslag tot uitslag vrij indirect, maar stelt je daardoor wel in staat om de stuurinput heel nauwkeurig te doseren.
Ware aard
Als we het tempo opvoeren komt de ware aard van deze uitvoering naar boven. Dan blijken de dempers het koetswerk altijd weer mooi op te vangen, snel te zetten en vooral feedback te geven aan de bestuurder. Het onderstel wipt en beweegt om onder zware belasting de wielen goed grip te laten houden. Bovendien laten de oplopende krachten op de auto zich ook voelen in de besturing, waardoor een redelijk communicatief rijdende auto is ontstaan.
Uiteindelijk zijn het de voorwielen die door de flinke massa van 2.020 kilogram hun greep op het asfalt als eerste verliezen. Gas lossen of gas bijgeven om de koers te beïnvloeden heeft nauwelijks effect en al snel schuift hij weer weg over de voorwielen. Het ESP kan niet helemaal uitgeschakeld worden, waardoor deze loodzware Zweed ook op de limiet zijn hoofd koel houdt en vertrouwenwekkend aanvoelt.
Besluit
De traditionele Volvo-rijder die wat extra sportiviteit zoekt, zal met deze T8 tevredengesteld worden. De veeleisende fanatiekeling zal spanning en sensatie missen. De S60 is sportief, maar dan vooral sportig. Op zijn Zweeds.
