De Z4 van de tweede generatie maakte meteen zijn bedoelingen duidelijk. In tegenstelling tot zijn voorganger had hij alleen zescilindermotoren. Twee jaar later mag het voor de Duitse constructeur weer wat realistischer en bescheidener. De atmosferische zescilinders ruimden plaats voor tweeliter viercilinders met turbo.
Veel vermogen gaat er niet verloren: de oude sDrive 23i (een 2.497 cc zescilinder-in-lijn, de naamgeving van BMW blijft een mysterie) ontwikkelt 204 pk en een maximumkoppel van 250 Nm bij 2.750 tr/min, terwijl de sDrive 20i goed is voor 184 pk en 270 Nm koppel vanaf 1.250 tr/min. Onze Z4-testwagen beperkte zich tot 163 pk om te ontsnappen uit de klauwen van de fiscus, een verlies van dik 40 pk tegenover de vorige versie.
Downsizing
De sDrive 3.0i ondergaat hetzelfde lot en werd vervangen door de sDrive 28i met 245 pk. De twee nieuwkomers worden dus aangedreven door een 1.997 cc viercilinder met verbeterde wrijving. De injectietechniek en drukvoeding stuwen het vermogen van de viercilinder omhoog.
Het gaat hier om directe injectie en drukvoeding volgens het twinscrollprincipe (dubbele inlaat). Ook variabele timing van de nokkenassen en een variabele distributie (Valvetronic) zijn aanwezig. BMW wijst nog op de verdiensten van deze viercilinderblokken, die lichter en compacter zijn dan een zescilinder met vergelijkbaar vermogen. Dat is gunstig voor het weggedrag want er rust minder gewicht op de vooras.
Technische verfijningen
Op basis van de technische fiche kunnen we moeilijk het voordeel zien, aangezien de sDrive 20i 1.470 kg weegt en de sDrive 23i 1.480 kg. Maakt 10 kg zo’n verschil voor het weggedrag? Met deze nieuwe motoren kan de Z4 eindelijk de uitstekend achttrapsautomaat gebruiken, die in deze roadster geleverd wordt met paletten aan het stuurwiel.
Het elektronisch beheer van deze transmissie laat meerdere rijmodi mogelijk, meer afgestemd op een zeer sportieve dan wel een comfortabele rijstijl. Het rendement ligt zo hoog dat het verbruik en de uitstoot evenwaardig zijn aan de manuele zesversnellingsbak. Een pareltje! Als er één optie is die je niet mag vergeten, is het deze wel. De automaat is zo aangenaam dat hij de financiële inspanning (2.390 euro) waard is.
Onmisbare opties
Zoals gewoonlijk bij BMW is de optielijst eindeloos. Onze Z4 ziet er schitterend uit maar werd verrijkt met enkele aantrekkelijke en dure optiepakketten zoals Design Pure Balance, verplicht te combineren met de M Sport-kit, een extra van 7.585 euro. De testwagen was ook uitgerust met het Performance Line-pakket aangevuld met enkele goodies zoals 19-duimsvelgen en het Professional-navigatiesysteem, wat samen 10.350 euro kost. Kortom, 18.145 euro aan opties op een totaalprijs van 54.795 euro.
De Z4 wordt er wel erg verleidelijk door. Ook zijn rijgedrag is aantrekkelijk. Het zuivere en erg geslaagde roadsterprofiel van de Z4 zou natuurlijk beter gediend zijn met de 340 paarden van de sDrive 35i (22.100 euro duurder, zonder taksen en verbruik), maar zelfs met de bescheiden viercilinder hoeft de Z4 zich niet te schamen.
Openlucht
Met het dak dicht beroert het geluid ons niet tot tranen, maar geopend is de uitlaatklank sterker aanwezig in het interieur en worden we wel gecharmeerd. De prestaties zijn correct maar niet adembenemend, en zetten meer aan tot een rustig ritje dan een aanval met het mes tussen de tanden. De magie van de cabriolet heerst. Je geniet op een andere manier van de weg dankzij de charme van het openluchtrijden.
Krijg je zin in een meer aanvallende rijstijl, kies dan de Sport+-modus: de motor, de stuurbekrachtiging en de ophanging reageren directer en de automaat schakelt sneller. Zo rijdt de Z4 amusanter en snediger, maar ook dan dromen we van enkele pk’s meer of enkele kilo’s minder.