Het idee achter een Gran Turismo of GT is eenvoudig en aantrekkelijk: hij dient om (zeer) lange afstanden (zeer) snel en in alle comfort af te leggen. Daarom is het interieur doorgaans zeer goed geïsoleerd en volledig bekleed met leder en edelhout. Al die luxe wordt dan tot extreme snelheden gebracht dankzij een V8, een V10 of zelfs een V12 met zo veel mogelijk vermogen. Bentley heeft zo zijn Continental GT ontwikkeld, Aston Martin zijn DB-gamma en Ferrari zijn 812 en meer recent de Roma.
Maar McLaren wil de regels veranderen door zijn eigen versie van de GT-coupé aan te bieden, met de motor centraal achterin geplaatst.
Soepeler en comfortabeler
De GT is een combinatie van verschillende elementen uit andere McLaren-modellen. De basisstructuur is een unieke versie van het koolstofvezel MonoCell-chassis uit de Sport Series, terwijl de ophanging is geleend bij de hogere Super Series. Die combinatie maakt de GT de soepelste en meest comfortabele van het McLaren-gamma.
Zijn motorblok is niet minder dan de V8-biturbo van 4,0 liter uit de 720S. Hij is echter herwerkt waardoor hij ‘nog maar’ 620 pk en 630 Nm aan koppel ontwikkelt. Dat maximumkoppel is nu wel vroeger en vooral meer geleidelijk beschikbaar. Die aanpassingen zouden hem meer geschikt moeten maken voor dagelijks gebruik. Maar volstaan ze om hem aanspraak te laten maken op de naam ‘GT’?
Grote maar onpraktische koffer
Om die titel aanspraak te kunnen claimen moet een auto niet alleen snel zijn maar ook meerdere passagiers en hun bagage naar hun bestemming kunnen brengen. De GT biedt een laadvolume van 570 liter. Dat is even veel als een premiumberline.
Knap werk. Maar helaas is al die ruimte moeilijk bruikbaar. Voorin zit een diep compartiment van 150 liter. Dat is perfect voor één of twee soepele reistassen, maar het is wel te smal om er een valies in te steken. Onder de immense kofferklep achterin, waarvan de elektrische openingsmechaniek behoorlijk boeiend is om aan de slag te zien, schuilt een langwerpige ruimte van 420 liter.
Die is specifiek bedacht om er golftassen of ski’s in onder te kunnen brengen. Zodanig goed zelfs dat het moeilijk wordt om er iets anders te herbergen. Bovendien is deze ruimte op geen enkele manier van het interieur afgescheiden. Als je dus om boodschappen bent geweest, is het opletten met groenten en fruit die bij het remmen plots door de passagiersruimte kunnen rondvliegen.
Dagelijks bruikbaar in de stad…
Een GT moet ook dagelijks bruikbaar zijn. Moeten stoppen voor een verkeersdrempel of een tik in de rug telkens hij schakelt zijn onaanvaardbaar. Gelukkig is dat niet het geval in de GT. De voorbumper is bedacht op een grotere aanloophoek voor drempels. En het werkt: je rijdt over snelheidsremmers zonder de neuslifter te moeten inschakelen die de voorkant van de auto een paar centimeter verhoogt. Ook de motor-versnellingsbakcombinatie werkt zeer soepel, eenvoudig dagelijks bruikbaar en zonder de minste schok. Het zicht rondom is uitstekend. Het stijve carbon chassis maakt smallere raamstijlen mogelijk en vergroot zo het glasoppervlak, dat verbluffend groot is voor dit soort auto.
Aan boord zie je alles rond de auto, wat het rijden in de stad vereenvoudigt en waardoor zelfs parkeren niet heel moeilijk meer is. Een klein minpuntje is dat de beelden van de achteruitrijcamera voor de bestuurder verschijnen zodat het zicht op scherm al snel wordt versperd zodra je aan het stuur draait. Let ook op bij het openen van de deuren. Ze zien er spectaculair uit maar houden niet van smalle parkeerplaatsen.
…maar niet op lange afstanden
Deze GT is dus heel gemakkelijk te gebruiken. Maar op lange trajecten is hij niet rustgevend. Daarvoor hoor je teveel wind- en rolgeluiden in het volledig met leder bedekte interieur. Bovendien is de V8 constant te horen in de cabine. Bijna van het goede te veel. McLaren heeft aan zijn klank gewerkt zodat hij wat rauwer klinkt. De uitlaat klinkt anders dan die van de 720S, maar het is daarom niet het aangenaamste geluid in zijn segment. Na een paar uur in deze auto smeken je oren om een pauze.
Liever lange bochten dan Autobahn
Op de snelweg zakt het verbruik zelden onder de 12 l/100 km, en met een tank van 72 liter moet de GT regelmatig stoppen bij de pomp: niet ideaal voor een auto die voor lange afstanden geschikt wil zijn. Het favoriete speelterrein van deze McLaren is dus eerder een aaneenschakeling van lange, snelle bochten dan een Autobahn zonder snelheidsbeperking. De GT is licht, zeer licht voor een auto in dit segment, met een gewicht van slechts 1.530 kilo. Dat ‘pluimgewicht’ voel je in het zeer communicatieve stuur. Een echt plezier om te gebruiken, zelfs in de stad.
De GT bulkt ook van het karakter en zijn supersnel reagerende V8 wil maar één ding: toeren maken. Aan het stuur wil je niet liever dan de bochten snel aan elkaar rijgen, maar zonder daarom op het scherp van de snede te gaan rijden. Een verfrissende ervaring voor een supercar: deze McLaren geeft je zin om ten volle van elke bocht te genieten eerder dan naar de apex te mikken en zo snel mogelijk naar de volgende te jagen.
Duur maar terecht?
Al die prestaties komen met een hoog prijskaartje, dat wel aansluit bij wat de concurrentie vraagt. Het begint bij 201.500 euro. Auw. Daar waren in onze testauto nog opties aan toegevoegd voor niet minder dan 39.780 euro. Nog eens auw…
Maar ergens is dat tarief verdedigbaar. Weinig auto’s kunnen zo’n prestaties bieden en blijven toch zo eenvoudig dagelijks bruikbaar.
Ons verdict
Is de McLaren GT een Gran Turismo? Neen. Daarvoor is het interieur niet goed genoeg gedempt om je toe te laten lange afstanden te verslinden. De bagageruimte is weliswaar groot maar weinig praktisch. Voor een eerste poging heeft het Britse merk echter niet ver naast het doel geschoten. Deze GT is een uitstekende en veelzijdige supercar, ongetwijfeld de meest bruikbare van allemaal. Maar hij blijft wel in de eerste plaats een supercar.
