Kwestie van stijl

Met zijn robuuste uitzicht belooft de BT-50 geen half werk! Net als voorheen worden er drie carrosserievormen aangeboden. De “Normal” heeft twee deuren en twee zitplaatsen, de "Freestyle" heeft als extra twee “suicidedoors” en een eerder symbolische achterbank, terwijl de “Doublecab” vier echte deuren en 5 plaatsen biedt. Maar de BT-50 is niet alleen een utilitair maar vooral een veelzijdige wagen. Zo staan er een hele boel opties in de catalogus, waarbij je je BT bvb van een hardtop of andere leuke laadmogelijkheden kan voorzien.

Toch blijven de evoluties eerder bescheiden en moet je eigenlijk al goed toekijken eer je de verschillen opmerkt.  Zo is er de nieuwe voorzijde die er nu nog robuuster en door de nieuwe lichten er ook breder uitziet. Ook de achterlichten werden aangepast en hier en daar werd een detail nu in de kleur van het koetswerk uitgevoerd.

De BT-50 ziet er nog steeds even impressionant uit en de stilistische aanpassingen veranderen niets aan zijn robuuste natuur.

Binnenin

Weinig aanpassingen ook voor het interieur, waar de afwerking wat verbeterde en bvb het stuur en de versnellingspook in leder worden uitgevoerd of nog de instrumenten nieuwe belettering kregen. De stoelen kunnen nu in leder uitgevoerd worden, terwijl nieuwe stofjes het interieur opfleuren. Mazda heeft de BT-50 wat aangenamer aangekleed en oriënteert hem blijkbaar eerder in de richting van de vrijetijdsvoertuigen.

Stevig !

Maar de robuuste en stevige indruk is geen schijn. Onderhuids zit een heus ladderchassis en de achterophanging rust op stevige bladveren. Een techniek die je vandaag niet zoveel meer terugvindt. En ook de motor borduurt verder op hetzelfde stramien. De 2.5 liter produceert 143 pk, terwijl hij bij 1800 toeren 330 Nm ter beschikking stelt. De versnellingsbak telt 5 gangen, maar de korte overbrenging zorgt ervoor dat je op moeilijke momenten de kracht ten volle kan benutten. Als de omstandigheden het vragen kan je de Mazda van achterwielaandrijver tot 4X4 omschakelen, tot maximum 100 kmh dan toch. Voor die omschakeling hoef je geen modieuze knopjes te drukken maar kiest Mazda voor de ouwe getrouwe pook. Back to basics, maar het werk uitstekend.

Op weg 

Starten dan maar. De 4-cilinder klinkt niet echt melodieus. Hij klinkt eerder…utilitair. Nu de handrem nog afzetten en die…bevindt zich…onder het dashbord, oef. Jaren 50 zei u? Ongeveer, ja. Als je de eerste versnelling inlegt valt de lange slag van de versnellingspook op. Op weg dus. Je voelt dadelijk de soepelheid van de motor die bereidwillig op je commando’s wacht. De motor is eerder soepel dan krachtig en bij volle belading komt hij toch wat kracht tekort. De versnellingsbak laat zich makkelijk bedienen en enkel de lange slagen van de pook zorgen voor een minpuntje. We krijgen hier weer te maken met de utilitaire oorsprong van de BT-50 en dat geldt ook voor de ophanging. Hij springt een beetje op zijn bladveren en de motriciteit is niet zo schitterend. Oppassen geblazen dus bij het uitkomen van een bocht, want als je wat te optimistisch op het gas gaat sta je rond voor je het goed en wel beseft. Op droog valt het nogal mee, maar bij een natte ondergrond hou je maar beter een eitje onder de rechtervoet. Maar het spreekt vanzelf dat je de BT-50 niet aanschaft om met het mes tussen de tanden door de bochten te scheuren en dat het tempo meestal sowieso wat beheerster zal zijn.

Tijdens de voorstelling in de omgeving van Dubrovnik, kregen we een leuk alle-terreinparkoers voor de wielen geschoven. Hoewel dat een dergelijke taak in eerste instantie niet dadelijk aan de BT-50 wordt toegedacht, presteerde hij er verbazend goed.

De BT-50 is een robuuste en stevige metgezel die niet echt in een stadszicht past. Zijn grootte en bouw maken hem niet echt handig en de bagage ligt er in de bak niet echt veilig bij. Het comfort is eerder beperkt en enkel de « double cab » kan redelijker wijze meer dan twee personen vervoeren. Maar de Mazda BT-50 kan de liefhebbers zeker overtuigen met goede prestaties en gebruiksgemak. Bovendien is de bedrijfszekerheid van een Mazda haast legendarisch en dat is midden in een veld toch een hele geruststelling…