Bruno Wouters

6 FEB 2008

Schandalig mooi!

Dit noemt men 'liefde op het eerste gezicht'! Natuurlijk zagen we de Griso op verschillende salons, maar men komt hem op goed geluk maar weinig tegen: wat jammer zeg!

Onze testmotor praalde met een erg verleidelijk oranje satijnachtig kleedje. Alvast onderscheidt zijn plastische schoonheid zich van de concurrentie, maar dan in deze kleur blijft u zeker niet onopgemerkt. De Griso stamt direct af van het prototype Techno-Custom dat eind 2002 verscheen. Guzzi stelde ons destijds talrijke prototypes voor die soms héél volmaakt waren en dicht bij de standaardmotors stonden. Helaas leidde de financiële ademnood van het merk deze pogingen vlug in de vergeetput (een ontroerende herinnering aan de Ippogrifo die enkel op catalogus genoemd werd…). God zij dank nam de Piaggio Group eind 2004 het merk over. Geboren in 1921 behoudt Guzzi steeds zijn typische producten die nog volmaakter zijn dan vroeger. En naar aanleiding van het succes van deze groep, kan men zich enkel verheugen dit merk te zien wedergeboren. De melancholische onder ons zullen in de gamma graag de mythische California terug zien. De anderen zien zich de architectuur overnemen van de geslaagde Breva, voorzien met verschillende cilinderinhouden, in zowel een roadster als een GT model en in het voorbijgaan een verrassende 1200 Sport.

 Herleving

 Voor motorrijders die zich wensen te onderscheiden door op een andere manier te rijden, mag de Griso niet ter zijde geschoven worden daar deze de verrassendste Guzzi is. De ingenieurs en de designers gaven aanleiding tot een bijzondere menging. Het principe leunt op de "historische" Guzzi, voor zijn onafzetbare V-Twin die in '67 verscheen (40 jaar al!), en zijn aandrijving met cardan, maar ook op de gemene 'naked' roadster tot de sportieve custom voor zijn verhoudingen.

De esthetica van de Guzzi is verbluffend van het ene wiel naar het andere. Het voorstel zou er een sportieveling niet lelijk mee maken met een upside-down vork voorzien met 2 schijven en 4 zuigremklauwen. Er werd er eveneens een heel breed stuur op geplaatst en de verlichting wordt voorgesteld door een klassieke verchroomde ronde koplamp. Hierop vindt men een detailfoutje: een functioneel en goed bedacht dashboard, dat mooier was geweest zonder dat vulgair plastieken chroom.

 V-Twin

 Het belangrijkste gedeelte van deze Griso is de monumentale V-Twin, icoon van het merk, die overal uitsteekt en trouwens ook goed uitkomst dankzij een minimalistisch frame, belangrijk voor de lijn van de motor. De 2 prachtige stalen buizen, die zachtjes naar beneden lopen van de bestuurskolom tot aan de voetsteunen, geven hem deze lage en rijzige stijl die hem zo mooi staat. De motor loopt te koop met zijn milde cilinders, die ademen via enorme uitlaatbogen en die zoo mooi staan in de beschikbare ruimte achter het voorwiel. De buizen van het frame kloven wijdlopig de carrosserie die zachtjes het mooie en comfortabele zadel reiken. De kleine Guzzi logo's verlichten de algemene lijn en worden achteraan het zadel herhaald. De granietachtige CARC monoarm draagt een wiel van 180/55 per 17. Een enorme conische uitlaat komt de linkerzijde versieren. En hij valt serieus op, wat bijdraagt tot de globale esthetica van de machine. Wij zouden hem toch vlug weglaten en hem vervangen door een schitterende Termignoni uitlaat in inox, die trouwens op de catalogus staat van de beschikbare toebehoren. Niemand twijfelt dat de twin zich hiermee heel wat duidelijker en authentieker zal uitdrukken dan oorspronkelijk.

 Klasse

 De slanke verhoudingen gemengd aan een reële 'naked' stijl, maken van deze motor een mannelijke eersteklasser. Ver van de gewoonlijke knappe machines, verrast de aanpak er toch van. Een brede motor met een nog breder en vooruit liggend stuur, betekent dat men hier toch spreekt over een dynamisch rijgedrag. De motor schudt zich uit en buigt de motor op zijn as, net zoals op de flats van BMW, door de kracht van zijn koppel. De bestuursregelingen vallen goed in de hand en de aangeboden rijhouding ziet er uiteindelijk natuurlijk uit. Kortom men neemt deze Guzzi gemakkelijk en overal mee.

 Doeltreffendheid

 Vraag hem de handigheid niet van een roadster 600 en u zult niet ontgoocheld zijn. Zijn laag zwaartepunt vereffent zijn meetkunde "à la power-cruiser" en de kwaliteiten van zijn chassis veroorloven hem een vlugger tempo op kleine baantjes. Met het brede stuur kunt u gemakkelijk heen en weer schommelen en zijn lange wielbasis biedt hem een uitstekende stabiliteit in grote bochten. De nogal harde veringen bewaren toch een zeker comfort en de strakheid van het geheel blijft nooit in gebreke. Daarentegen was het remmen ontgoochelend door het maar weinig bijtend vooraan. Men moest serieus aan het hendel trekken om voldoende vertragingen te verkrijgen. Merkwaardig en eigenaardig daar wij op dit gebied helemaal overtuigd en verleid waren door de prestaties van de Breva. Misschien een klein gebrek eigen aan ons testmodel? De Brembo uitrusting van de Griso zou een beter resultaat moeten leveren. Andere kleine teleurstelling qua motor: hij bevat een tekort aan bekwaamheid om de "armen af te rukken" die wij met zoveel plezier ondervinden op een Buell model bij voorbeeld.

 Duurzame relatie

 Anders bekeken hielden wij meer en meer van deze motor, naar mate het aantal kilometers. Hij beantwoordt goed vanaf 2.000-2.500 rpm, sleept met kracht en regelmaat tot 8.000 rpm, en herneemt met vlotheid bij midden regime, goed geholpen door een uitstekende 6 versnellingsbak. Enkel de luidruchtige koppeling bij ontkoppeling valt even uit de toon. De twin is geschikt voor elk gebruik, en met genoegen, zowel in een rustig tempo als in een driftige vaart. U hoeft nu enkel nog te kiezen, wetend dat u nooit ontgoocheld zult worden indien u de prestaties niet verwacht van een vierpoot. En om het genoegen te vervolledigen, veroorzaakt hij zalige trillingen die werkelijk aanwezig zijn zonder te storen.

 Weldra de 8V

 De Griso slaagt erin om een smoel te hebben dat tussen de roadsters en de power-cruisers ligt. En vooral ook een capaciteit om er een dagelijks gebruik van te maken dankzij zijn uitstekende wegkwaliteiten en een sympathieke motor die de concurrentie niet kan evenaren. Met uitzondering van enkele designfoutjes, zoals de pinkers, het dashboard of een klein mankement aan vermogen (wat de Griso 8V serieus zou moeten verbeteren!), kan men hem niets verwijten. De geteste Griso verdwijnt nu al uit de catalogus om plaats te laten aan de 8V, die, met een meer krachtige motor, de enkele verwijten die wij hadden zou moeten doen verdwijnen.

Wij gaven deze motor met moeite en spijt in het hart terug aan de importeur! En uiteindelijk ligt zijn enig gebrek qua prijs: 13.490 euro's (voor de 8V), dit is veel en vooral voor een merk dat zijn reputatie moet onderhouden en zijn netwerk moet uitbreiden na jaren belevenissen...

 

Advertentie
Advertentie
Advertentie