Reizen over lange afstanden met een elektrische auto is perfect mogelijk, zelfs zonder dat je al te veel tijd verliest door laadbeurten als je je stops goed plant. Het snellaadnetwerk in ons land en langs de Europese hoofdwegen is de laatste jaren immers sterk verbeterd. Er zijn in onze buurlanden echter ook nog steeds regio’s waar de snelladers verder uit elkaar liggen, wat een uitdaging kan zijn bij reizen over langere afstand.

Keuzes maken

De vlaktes in het Noord van Frankrijk bijvoorbeeld, Picardië en Haute Normandie, net waarlangs onze reis met de Mégane zou leiden. Dus namen we de nodige voorzorgen, te beginnen met de autokeuze. De Renault Mégane E-tech Electric is beschikbaar met een keuze uit twee batterijpakketten: één met een capaciteit van 40 kWh en één met een capaciteit van 60 kWh. Uiteraard kozen we voor die laatste met een WLTP-gehomologeerd rijbereik tot 454 km tussen twee laadbeurten. Aan snelwegsnelheden met een auto vol passagiers en bagage zou dat rijbereik in de praktijk een stuk lager liggen, maar het is in elk geval een waarde waarmee je probleemloos langere etappes mee kan afleggen.

Ook op het vlak van laadvermogen kozen we voor de ultieme Mégane E-Tech Electric. Renault biedt immers verschillende soorten boordladers. Standaard laadt hij aan een magere 7 kW, terwijl sommige versies 22 kW kunnen slikken. De DC snellader, die standaard is op de duurdere versies maar een optie op de basismodellen (zelfs aan 85 kW), kan 130 kW aan. Geen topwaarde in dit segment, maar allesbehalve traag.

Geen 'frunk'

De passagiers die voor de gelegenheid plaats namen waren onder de indruk van de look en de afwerking van de Mégane, al was niet iedereen het eens over de gouden ‘blade’ in de voorbumper van de ‘Iconic’ uitvoering. De look van het interieur kon dan weer wel alleen maar bijval oogsten, al kon niet hetzelfde gezegd worden van de koffer. Er was dan wel genoeg plaats voor de beperkte bagage, gezien het ontbreken van een ‘frunk’, een koffer onder de motorkap vooraan, kreeg de laadkabel onderweg een plaatsje bovenop die bagage, wat gezien het wisselvallige weer een eerder rommelige en natte bedoening werd.


Volledig opgeladen startte de reis in de buurt van Hasselt met een rijbereik van net geen 350 km. 100 km minder dan het beloofde WLTP-rijbereik. Een waarde die naar onder werd aangepast door de lange snelwegrit van de dag ervoor, en misschien voor een stuk ook wel de mooie 19 duim grote velgen van de ‘Iconic’ uitvoering, voorzien van een eerder kloeke 235/55 band. Ideaal om het volle potentieel van de 160 kW (220 pk) van de Mégane op het asfalt te krijgen, maar niet om te ‘hypermilen’. Dat vermogen viel, gecombineerd met de stilte van de elektrische aandrijving, in de smaak van de inzittenden.

Netwerkbeheer ‘à la Française...’

Gewapend met het Google-gebaseerde infotainmentsysteem van de Mégane, de Chargemap app en laadkaarten van Bluecorner en EDI werd een eerste stop gekozen, 220 km na het vertrek: een snellader op de parking van een Carrefour hypermarkt in het Noord-Franse Denain. Dat is niet ver van de geboorteplaats van onze Mégane E-Tech Electric, die zo’n 30 km verderop in de fabriek van Renault in Douai gebouwd wordt. Bij aankomst blijkt de laadpaal echter buiten gebruik gesteld omwille van werken... en toch stond hij in de app gemarkeerd als ‘beschikbaar’. Vervelend, en één van de vele problemen die we later tijdens onze reis nog ondervonden bij het Franse laadnetwerk, dat eerder nonchalant beheerd lijkt te worden.

Onze misschien iets te enthousiaste rechtervoet had ervoor gezorgd dat het rijbereik ondertussen geslonken was tot 120 km, en omdat de gekozen route maar weinig snelle laadmogelijkheden bood, gingen we op zoek naar een andere snellader in de buurt. De keuze viel op een snellader van Lidl in Cambrai, zo’n 20 km verderop. Bij aankomst was die echter bezet, en moesten we zo’n 20 minuten wachten… om bij het inpluggen vast te stellen dat het vermogen sterk beperkt was en er maximum een half uur geladen kon worden om misbruik van de gratis laders te voorkomen. Sneller of langer betalend laden wilden we gerust doen, maar die optie was er niet, dus kozen we nog een ander laadpunt: de 50 kW DC snellader van de VW-dealer in Cambrai. Onze verplaatsing vond gelukkig plaats op een weekdag en tijdens de openingsuren van de garage, dus was het terrein toegankelijk. Op de laadplaatsen zelf stonden een ID.3 en ID.4 geparkeerd zonder te laden, maar de kabel was gelukkig lang genoeg om in te kunnen pluggen.

Tot 80%


Omdat we al heel wat tijd verloren hadden en er in de buurt van de garage niets te doen viel, besloten we om tot ongeveer 80% op te laden. Daarna neemt het laadvermogen toch af. De volgende laadstop 250 km verderop, het Ionity laadstation in Bolleville, bleek te ambitieus, en dus stoppen we onderweg nog even voor een lunchpauze. Tijdens de lunch konden we gebruikmaken van de 22 kW lader van een plaatselijke Renault-garage. Die werkt niet met openbare laadpassen, maar enkel met een kaart van de garage zelf. Die wordt verhuurd aan € 6 voor een half uur of €25 voor 3 uur. ‘Onze’ Renault staat er broederlijk naast exact dezelfde uitvoering van de demo-Mégane van de garage. Na een gesprek over de ervaringen met de Mégane en de perikelen rond het laden onderweg, scheldt de dealer onze schuld voor het laden kwijt en gaan we terug op weg met een schouderklopje en een ‘courage’.

Een stop van 30 minuten voor zo’n 60 km extra rijbereik. Onderweg stoppen we nog even aan de Ionity-laadpaal voor een snelle ‘top-up’. Hier haalt de Mégane bijna zijn laadvermogen van 130 kW en dus hebben we na 10 minuten genoeg stroom in de batterij om onze eindbestemming te halen.

Lokaal denken

Ter plaatse aangekomen blijkt de enige laadpaal in het dorp niet niet compatibel te zijn met onze nochtans algemeen aanvaarde laadkaarten. Heel internationaal wordt er blijkbaar niet gedacht in de badstad die nochtans heel wat vakantiegangers aantrekt (die nu al regelmatig elektrisch ter plaatse komen). In plaats daarvan moeten we via een QR-code inloggen op de website van het Franse departement om er de laadsessie te starten, waarbij er per minuut betaald moet worden met een bankkaart.

Omslachtig, maar dankzij de 22 kW lader van onze Mégane en de laadpaal met hetzelfde laadvermogen, pompen we in net geen 2 uur zo’n 35 kWh in de batterij, voor het schamele bedrag van € 3.65… wat neerkomt op nog geen 10 cent per kWh. Toch één meevaller aan onze laadervaringen in Frankrijk. Op de terugweg, opnieuw tijdens een weekdag en tijdens de kantooruren, kiezen we opnieuw voor 2 autodealers om te gaan laden, een Nissan-garage en de VW-dealer in Cambrai, waarbij onze laadpas telkens aanvaard wordt.

Werk aan de winkel

Conclusie: lange reizen met de nieuwe Mégane E-Tech Electric zijn perfect mogelijk… al is zijn thuisland daarvoor niet de ideale bestemming. Zonder Ionity-netwerk of open Tesla Superchargers (schaars of onbestaande langs onze route) ben je afhankelijk van een eerder onvoorspelbaar, ontoegankelijk of ingewikkeld te betalen Frans laadnetwerk. Er is nog werk aan de winkel voor een toegankelijk netwerk met laadpunten om de 60 km, zoals Europa wil. De Mégane, die deed het onderweg perfect. Omwille van de belading en de hogere snelheden op de Franse snelwegen, bedroeg het gemiddelde verbruik zo’n 17,5 kWh/100 km. Minder zuinig dan verwacht, maar nog steeds goed voor een rijbereik van zo’n 350 km.