“Kunnen we er echt mee rijden?” Mijn verbazing heeft mijn gezicht wellicht tien jaar verjongd. Bij de perspresentatie van de nieuwe Alfa in Balocco, het testcentrum van de Fiat-groep, gaven de Italianen ons de kans om te rijden met glorieuze voorouders waar zo vaak over gesproken wordt, namelijk een Giulia TI Super en een Giulia GTA Stradale. Die laatste ontdekken we hier.

Agressief

De Italiaanse designers hebben talent te koop. Vanuit een simpele vorm straalt de Giulia, soms Bertone coupé genoemd, enorm veel charme uit. Een open grille, rechte lijnen gecombineerd met rondingen en een zuiderse finesse in alle details, meer hoeft dat niet te zijn. Een meesterwerk van esthetische logica. 

Koken op een zacht vuur

“De motor staat nog koud, ik laat hem opwarmen”, zegt de verantwoordelijke voor de historische wagens met de glimlach op het gezicht. Hij schakelt het contact in, duwt op het gaspedaal om de twee grote carburators te vullen en vertrekt. Wat volgt, is extase … De vier cilinders van Alfa draaien met de typische, metaalachtige stem, herkenbaar uit de duizend. De kleine gasstoten verraden een licht vliegwiel en een totaal gebrek aan inertie. Het ‘parfum’ van verbrande benzine en warme olie prikkelt mijn reukorgaan. Ik bezwijk …   

Technische fiche

In 1965 wou Alfa zijn reputatie verdedigen in het wereldkampioenschap voor toerismewagens tegen Ford en BMW. De Gliulia GTA (voor alleggerita of ‘lichter’ in de taal van Dante) kreeg hiervoor een speciale behandeling: een koetswerk van aluminium, een 1.6-motor met dubbele ontsteking en 170 pk tegenover 115 pk voor de wegversie (Stradale) en specifieke wieltreinen. 

Afslanken

Het gewicht is de grootste vijand. Die bekende zin werd zeker ingeprent in het hoofd van de ingenieur. Het driespakige stuur, de aangepaste handgrepen, plexiglas in de plaats van glas voor de ruiten: dit is zonder twijfel een auto ontworpen om te racen. Zelfs al levert onze Stradale maar 115 pk.

Achter het stuur

We zitten in een oude Alfa, dat blijkt uit de pedalen op de vloer, de naar de bestuurder gerichte pook en de boordplank met hout en heel wat tellers. En dan zijn er nog de directe bediening met mechanische feeling, de lichte mechanische sensaties, het metaalachtige geluid, … Snel, we gaan rijden! Veel spierkracht is er niet nodig, behalve voor het stuur bij stilstand, deze Italiaanse schone vertrekt zacht met een gemakkelijke koppeling.

Motor

Ik rijd op de piste en volg de instructeur die in een Giulia TI Super onderweg is. Het lijkt wel een droom! Het tempo gaat omhoog, ik volg. De motor verraadt zijn leeftijd niet. Hij heeft bijna vijftig jaar achter de rug, maar klimt nog met gemak in de toeren. Soepel herneemt hij bij lage toeren en vanaf 3.500 tr/min klinkt een strijdvaardig gezang, gecombineerd met een metaalachtig uitlaatgeluid en ‘gulzige’ carburators. Intussen blijft de motor zijn kracht ontplooien. Veel kracht zelfs.

5 versnellingen

De versnellingsbak schakelt snel en nauwkeurig. Na de eerste keer remmen blijkt hoe oud de Alfa is. Niet door de remkracht, die eervol is dankzij de vier schijven, maar eerder door de inspanning die nodig is om het pedaal te bewegen. Velen beschouwen autosport als een mannenzaak … Ik schakel terug en probeer de tip-hieltechniek om de mechaniek te ontlasten. Mijn enkels missen soepelheid, maar het lukt.

Altijd meer

In de bochten, op voorwaarde dat je ze zacht en op de rem aansnijdt, blijkt de Alfa heel temperamentvol. Hij grijpt zich vast aan het asfalt met de smalle banden en geeft nauwkeurig weer hoeveel grip hij nog heeft. Met de rechte lijn in zicht, ‘open’ ik het stuur en het gas. Met gemakkelijk controleerbaar overstuur rijdt de Giulia weer recht en trekt hij ten aanval voor de volgende bocht. Met een gewicht van minder dan 800 kg is deze GTA een ballerina die van de ene naar de andere bocht dans. En dan spreken we nog niet over de motor …  

Onvindbaar

Wil je een Giulia GTA? Veel succes met de zoektocht. Zoek je een authentiek exemplaar, zorg dan voor een expert en een stevige bankrekening: deze auto is zeldzaam, wordt vaak gekopieerd en kost wat. Ongeveer 150.000 euro voor een Stradale en nog veel meer voor een Corsa. Terug met de voeten op de grond: je vindt ook al een mooie Bertone coupé in standaardvorm, soms getuned in de geest van de GTA, voor ongeveer 30.000 euro. 

Conclusie

De magie van Alfa werkt. Het geluid, de sensaties, de geuren, de vorm, … Ik word er helemaal wild van. Ook al was deze ontoegankelijke GTA slechts een vluchtige passant in mijn leven, ik blijf verliefd. Maar hoe moet ik dat thuis uitleggen?